да (сврз.) - убие (гл.)

Тогаш, кога Ѓоре Дамчески Џаџоски рече дека се согласува да ја отера бомбата во Прилеп, Крсте Јанчески, војводата, иако во постојани сфатки со Дамчески, дали за инает на полицајците, или за овојпат да си остане таков каков што беше секогаш, праведен, одреди уште петмина мажи, меѓу кои и најмалиот од тројцата свои синови, Тодија, да отидат на Црн Камен и да им помогнат на првите тројца да ја натоварат бомбата на колата.
„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)
Седна на каменот, ја симна пушката од рамена, ја стави в скут и се загледа во полицајците, кои, иако се правеа осилени, стоеја настрана од народот, тројцата на купче собрани, и уплашено се ѕвереа на сите страни.
„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)
Во 1917-та, кога низ Потковицата помина казнениот полк на полковникот Иванов, кој имаше задача да ги истреби од сета Македонија Србите и србоманите, дали на грешка, војниците се правдаа на грешка, или за одмазда, Крсте одбил да убие некој српски четник од поречките села, ги убија Султана и неговиот син, Јован се викаше детулето.
„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)
Се уплашил дека полицајците за одмазда, можат да ја остават бомбата таму каде што се најдува па таа да убие некого од овчарите или од децата и се согласил да ја однесе бомбата во Прилеп.
„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)
Тука Крсте Јанчески ги запре луѓето; Одовде, рече, се гледа Црн Камен, а ако е за да убие таа некого, доста се овие деветмина што ѝ ги испративме.
„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)
Племињата Arapaho и Kiowa: убав и мрзелив младич не сака да се буди рано наутро; да може да спие колку сака тој треба да убие неколку канибали со лисеста (црвена) боја на косата; на сцена повторно стапуваат магичните помошници со чија помош младичот ги убива канибалите и сега е слободен да спие до доцна.
„МАРГИНА бр. 8-9“ (1994)
А најдобро е да убие. Бам и...готово...
„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)
Едниот е, како да открие, против негова волја, што мисли другото човечко суштество, а вториот е - како да убие неколку стотици милиони луѓе за неколку секунди, без претходно предупредување.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Раката потклекна, и сфатив дека не можам да убијам ни од сочувство, а камоли од омраза!
„Ниска латентна револуција“ од Фросина Наумовска (2010)
Импресиите ги изјавував низ поттик да пронајдам и навистина да убијам некоја злобна лихварка.
„Ниска латентна револуција“ од Фросина Наумовска (2010)
Дури, имаше моменти во детството, кога во својата фантазија се исправав дотаму, што би бил готов да убијам, за да ја симнам таа навреда од нашето семејство и да ја спасам неговата чест.
„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)
Се губи во еден необично возбудлив свет и во него е готов на секакви лудории, да го минира светот или просто да убие некого.
„Пустина“ од Ѓорѓи Абаџиев (1961)
Ама, како да убиеш беспомошен човек?
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Неговиот нож му стоел над очи кога еден од нив, Андреј или Цене, го потсетил дека пред тоа замавнал за да убие.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Наредени околу тие двајца, пак молчаливи и без чувство за повремените удари на ветрот, другите чекале едниот или друтиот Онисифор да крене рака, да замавне, да удри или да убие, да се види кој е под заштита господова. Не дочекале.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Можеби и Дмитар-Пејко го видел во очите на својот судија она што тој сега го гледал под веѓите на тие двајца кога прашал без зачуденост дали тие бараат лоша крв во него, дали ќе го сечат.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Можело да се поверува дека само омразата ги зближува.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Велеше уште оти пресилниот збор може да убие како куршум.
„Потрага по Елен Лејбовиц“ од Луан Старова (2008)
За да поштедам еден будала, би можел да убијам стомина. Не, благодарам.
„Го сакате ли Дебиси“ од Лазо Наумовски (1973)
Секако дека им беше заповедано да убијат или да паднат убиени.
„Кловнови и луѓе“ од Славко Јаневски (1956)
- А пукаш да убиеш. Еј, еј, синко мајчин, само те чекав, знаев што мислиш.
„Кловнови и луѓе“ од Славко Јаневски (1956)
Што ако болеста знае како да убие некого, за потоа таа да живее со неговото тело?“
„Лек против меланхолија“ од Реј Бредбери (1994)
По мала Богородица дојде еден сапотничанец и побара да биде примен во четата. - А што те натера, го праша војводата, дали имаш некој убиено, или сакаш некого да убиеш?
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)