да (сврз.) - чита (гл.)

Те молам кажи ми од што проникнува мудроста во тебе, од каде ти се познати правилата на однесување, бидејќи ти не знаеш ниту да читаш, ниту да пишуваш, а сепак можеш, праведно да се поставиш, да расудуваш?
„Ветришта“ од Радојка Трајанова (2008)
Тогаш, ангелот веднаш те убедува дека знаеш да читаш, да го читаш животот. – ми зборуваше баба ми – Она што сме ние, што ни претставува нас е тоа она што спонтано, случајно сме го запаметиле во текот на животот, дали од читање, слушање од други луѓе или слушање на својот внатрешен учител, не е воопшто важно!
„Ветришта“ од Радојка Трајанова (2008)
Кога се вративме дома татко ми остана долго да чита во ноќта. Никако да згасне жолтата ламба.
„Времето на козите“ од Луан Старова (1993)
Татко ми сигурно чувствуваше дека гладот, речиси хроничниот глад во семејството ги свенува нашите души, насетуваше како замира нашата врева, без која му стивнуваше и еланот да чита, да мисли.
„Времето на козите“ од Луан Старова (1993)
Тој впрочем во комисијата беше да шефува, а не да чита и да пишува.
„Времето на козите“ од Луан Старова (1993)
Тој жалеше, тоа еднаш му го рече на татко ми, што не научи да чита уште како дете, велеше дека пропуштил цел еден живот.
„Времето на козите“ од Луан Старова (1993)
Да, Чанга за нецела година научи убаво да чита.
„Времето на козите“ од Луан Старова (1993)
Тука не можам да читам книги што ги сакам.
„Гоце Делчев“ од Ванчо Николески (1964)
Утредента началникот дополнително прочита: „Заедно со исклучените, како социјалист, се исклучува и јункерот Ѓорѓи Делчев.“
„Гоце Делчев“ од Ванчо Николески (1964)
Со молив во рака и со книга нова, да учиш, да читаш да пишуваш слова...
„Гоце Делчев“ од Ванчо Николески (1964)
Дежурниот офицер ја извади книгата заповеди и почна да чита: „ЗАПОВЕД“ „Ѓорѓи Делчев, јункер од ова воено училиште, за давање недозволени книги за читање на јункерите, кои беа в затвор, се казнува со пет дена строг затвор.“
„Гоце Делчев“ од Ванчо Николески (1964)
Началникот ја извади големата книга за заповеди и почна да чита: - „За пишување на навредливи и анонимни писма, Управата на военото училиште, ги исклучува јункерите...“
„Гоце Делчев“ од Ванчо Николески (1964)
Зедов книга и сакав што побрзо да заспијам со неа в раце, но сонот не доаѓаше и јас почнав од некаде, без ред, на случајно отворена страница, да читам: „...во мириси што продираа длабоко во крвта и стануваа дел од мене, мирисаше на живот што со ситни гласчиња и движења се обединува во нешто силно, посилно од сѐ што би сакал, неделиво од мене, исто што и јас самиот, сѐ уште непронајден а желен... и мирна светлина е над мене и над светот, трага од нешто во мене, нешто што можело да биде и што било, нешто што ќе биде ако истраам во оваа празна состојба, без одбрана и без заштита, со браната на навиката и свеста и волјата.
„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)
Посетителите доаѓаа, ги земаа предметите во раце, не се воздржуваа да читаат туѓи писма, се однесуваа поинаку отколку што е „редот“ на уметнички изложби. Маргина 35 151
„МАРГИНА бр. 35“ (1997)
Нивната мала ќерка, која веќе научила многу добро да говори француски, не знае да чита ниту да пишува на македонски јазик.
„Патувања“ од Никола Кирков (1982)
Гронинг: Се сеќавам дека уште пред да знам да читам, ползев по дневната соба и постојано ги вадев книгите со слики.
„МАРГИНА бр. 22“ (1995)
Потем, не криејќи ја својата ненавидливост, продолжи да чита.
„МАРГИНА бр. 34“ (1996)
Застана со едната нога сосем малку подистурена напред, го зеде весникот в рака, го отвори и почна да чита.
„МАРГИНА бр. 34“ (1996)
КРАМП - Р. Крамб (андерграунд крал за стрипови) рекол: „Од многу гледање во екран човек се претвора во крап! Затоа: прво со кран ќе ти го качам тој проклет екран, а потоа ќе го зашибам со крампови и крампони, или просто ќе го спуштам во кратер. После можеш да читаш стрипови и да јадеш кремпити!“ Margina #19-20 [1995] | okno.mk 43
„МАРГИНА бр. 19-20“ (1995)
Горда го пропушти, како инкасатор што дошол да чита струјомер, и тргна по него без збор.
„Синовски татковци“ од Димитар Солев (2006)
Татко го зеде Куранот. Го отвори потамина, и почна да чита гласно една од сурите.
„Тврдина од пепел“ од Луан Старова (2002)
Продолжи да чита од едно ливче. Изнесуваше прецизни податоци.
„Атеистички музеј“ од Луан Старова (1997)
Јапонската наклонетост кон посредноста и непотполноста претпоставува хомогена култура која ќе може да чита помеѓу редови, а збирот на стандардни уметнички форми и методи кои се развивале со текот на времето овозможуваат квалитетот да биде точно измерен, што му одговара на едно до детали раслоено општество.
„МАРГИНА бр. 4-5“ (1994)
Ја бранев таа своја сопствена митологија, која учеше дека е можно да читаш без да ги научиш буквите.
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)
Стариот слепец од Кападокија му одговорил: „Тешко на оној кој знае да чита само затоа што претходно ги изучил сите букви и знаци на јазикот од кој чита; блазе си му на оној кој знае да чита и без претходно да го знае значењето на знаците; само тој вистински чита.
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)
Госпоѓата гледаше во Луција изненадено, потем во мене; Луција ѝ рече: „Ете го“ (имав силна способност од дете да читам од усни).
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)
Тој ја вртеше песнарката, ја отвори и почна да чита на глас; ме понижуваше така што читаше бавно стих по стих, и потем се смешкаше; ме прашуваше со потсмев во очите што сум сакал да кажам со ова, што сум сакал да кажам со она; па како може ѕвездите да шепотат, па како може вратот на некоја девојка да личи на кула Давидова; па како е можно устата да биде како калинка а градите две срни меѓу кринови; па зарем не е глупаво човек да каже дека нечија коса е како стадо кози, и слично и слично.
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)
На едно место, во една своја тетратка, по едно пијанство, од не знам какви причини, сум запишал: Тешко на оној кој знае да чита само затоа што претходно ги изучил сите букви и знаци на јазикот од кој чита; блазе си му на оној кој знае да чита и без претходно да го знае значењето на знаците; само тој вистински чита.
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)
Се искашла, намести очила и со растреперен глас почна да чита: - Υποσχομαι ενωπιον του Θεου, των ανθρωπων και των επισημων αρχων του κρατους μας, οτι απο σημερον θα παυσω να ομιλω το σλαβικον ιδιωμα, που μονον αφορμην προς παρεξηγησιν διδει εις τους εχρους της χωρας μας, τους Βουλγαρους, και οτι θα ομιλω παντου και παντοτε την Ελληνικην, εις την οποια ειναι γραμμενο και το Ιερον Ευαγγελιον του Χριστου μας. 15
„На пат со времето“ од Петре Наковски (2010)
Нашите родители, доаѓајќи во Виена, имаа решено, како и многу други Евреи во градот, да им го пренесат еврејството на своите деца само преку крвта, но не и преку религијата; се надеваа дека тивката асимилација и сочувувањето само на невидливите белези на нашето потекло – оние кои се во крвта - ќе направи да бидеме рамноправни со останатите граѓани, а самите тие остануваа во својата вера онака бесшумно како што татко ги изговараше зборовите додека гледаше во „Талмудот“.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Потајно насетувам дека бесот, со кој тргнал кон Виена, е всушност насочен кон тамошниот стар психоаналитичар: бидејќи тој е неговиот вистински и главен непријател, философ кој ја раскринкува неврозата, голем разбивач на заблудите, некој кој знае што е што и добро ја познава изворната генијалност.’“ Потоа го остави написот на масата, и рече: „Со колку суптилна иронија Ман го напишал ова!“
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Разменуваше малку зборови со мама, прашуваше дали е сѐ во ред со нас децата, со домот, а потоа ќе го земеше „Талмудот“ и, седнувајќи што подалеку од другите, тивко почнуваше да чита на хебрејски, јазикот кој за него беше свет, а кој никој од нас, неговите деца, не го научи.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Го позеде текстот од масата и почна да чита: „‘Колку Хитлер мора да ја мрази психоанализата!
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Веднаш почнува да чита:...зад твоето лице постои сешто, зад моето лице е и твоето...треба да имаш доволно шапки...(со левата рака го зема преполнетиот пепелник)...знам дека постојат големи слабости...случувања имаат свој од...(ги истресува догорчињата во ќесето врз компировите лушпи и неуспешните страници од огледот за Калвино)...ги броиш пукнатините на таванот (навистина ги има)...чувствуваш ли како од овие писма се ткае приказна...
„Слово за змијата“ од Александар Прокопиев (1992)
Масимо Бартолини од Италија направи библиотека на среде лозје да читаат книги... место да берат грозје...
„Поетски блесок“ од Олга Наумовска (2013)
Ја држи, стисната меѓу колената, книгата што му ја даде Павле и чекаше да заврши часот за да истрча во дното на бавчата и таму да чита.
„Пустина“ од Ѓорѓи Абаџиев (1961)
Млад офицер се дигна од своето место и почна да чита со јасен глас. Салата се умртви.
„Пустина“ од Ѓорѓи Абаџиев (1961)
Офицерот потоа го дигна прстот и продолжи да чита со раздразнетост во која Глигор виде радост на победник.
„Пустина“ од Ѓорѓи Абаџиев (1961)
Младиот офицер ја собра со шамивче росата набликната врз челото и продолжи да чита: Бродот изгоре, но патниците се спасија.
„Пустина“ од Ѓорѓи Абаџиев (1961)
Ми забрануваа да размислувам подалеку од денес, да гледам телевизија, да читам весник.
„И ѓаволот чита пРада“ од Рада Петрушева (2013)
Спасое се сликаше како да чита весник, иако весникот беше наопаку отворен.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Ги згрчи прстите и ја потпре брадата на гради. Полека говореше, како да чита нејасни слова.
„Кловнови и луѓе“ од Славко Јаневски (1956)
И продолжи да чита: „Првите седмици поминати во притвор силно тагував и копнеев за сѐ, но најмногу, што е сосем природно, за своите најблиски, но не само за нив: тоа беше копнеж за многу конкретни нешта, атмосфера, средина, врската, ситуацијата, доживувањата итн.
„Полицајка в кревет“ од Веле Смилевски (2012)
Извесно време дланката од десната рака ја имаше положено на книгата, потоа ја отвори и почна да чита: “А сега да ти напишам неколку збора за нешто сосем друго: утврдив дека за време на подолг престој во затворот на чувствителните луѓе им се заканува опасност да станат огорчени непријатели, да почнат да го мразат сиот свет, отапуваат, ги обзема резигнација и стануваат премногу себични.
„Полицајка в кревет“ од Веле Смилевски (2012)
Еден стар свештеник ја научи Луција да чита.
„МАРГИНА бр. 6-7“ (1994)
Беше сигурно оти стариот Пико, во овие минути кога јас јурев по магистралниот пат напуштајќи ја Картагина, небаре во донкихотовска, дипломатска мисија, си го допиваше своето кафе во својата цветна градина, почнувајќи да чита нова книга, за која сигурно ќе ми раскажува, при наредната прошетка крај морето, а јас ќе му кажувам за своите дипломатски искушенија.
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Продолжував да читам во отворената книга на која никој не ми обрнуваше внимание: Војникот го означува најболниот белег на варварството кој опстанува меѓу луѓето!
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Запре на шестото поглавје и започна да чита за епизодата кога со свештеникот водат голема и грациозна дебата за книгите на рицарот Дон Кихот од Ла Манча, кога дел од неговите книги се запалуваат, а останува спасена незапалена само првата книга за ритерството печатена во Шпанија во 1490 година.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Тој продолжи да чита: Целите на овие три категории луѓе се сосем непомирливи.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Продолжи да чита: Глава III Војната е мир
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Јас пак повеќе сакав навечер да читам или да работам над оној мој есеј или да правам анотации во врска со некоја нова тема или просто да ја слушам како шлапка водата на езерото и да гледам во гребените околу, чувајќи ја својата тага.
„Братот“ од Димитар Башевски (2007)
ЉУБА: Умеете ли да читате од рака?.. 216 Margina #17-18 [1995] | okno.mk
„МАРГИНА бр. 17-18“ (1995)
Сите букви ги знаеше уште лани, бидејќи неговите врсници заодија уште лани на школо, та тој, кое од дома, од татка му, кое од другарите, научи да чита и смета токму со нив.
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
Овој и ваков Бино, со два класа гимназија, многу добро си ја бркаше даскалската работа: да ги научи децата да пишуваат, да читаат и псалат во црквата, но загрижен за својата материјална положба сосема малку работеше на националното подигнување на народот па и тоа што го правеше, го правеше во насока што му ја укажуваа егзархиските луѓе, т. е. кон Б'лгарштината.
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
Но зборовите на мајка ѝ како ќе биде утре само таа в село писмена; како ќе може да чита „големи книги"; да пее в црква та дури и писарка на спаијата може да му стане и да вади добри пари, — сето тоа ѝ даваше кураж да издржи и редовно да ја посетува школата.
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
НЕФОРМАЛЕН Не користам шаблон строг и мразам хаику со слог отидов да читам некролог
„Проклетници“ од Горан Јанкуловски (2012)
Требаше уште многу, многу да чита, а за тоа сигурно немаше време, за да го достигне диоптерот на Татковите очила.
„Ервехе“ од Луан Старова (2006)
Се прибираше, раскажуваше како да чита туѓ напис. Војна. Април. Планина... ...
„Две Марии“ од Славко Јаневски (1956)
Народот не е слеп. Одамна научил да чита.“
„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)
Беше и ти таму? Ама ништо не виде со свои очи, нели?
„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)
Како и сите други: кога ќе заѕвони лошото, ги затвораат очите.
„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)
Изнесол еден стол од куќата и седнал на среде улица да чита.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Седнувам и земам еден билтен да читам, ама, не бре, умот ми оди само таму кај што боли.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
— Затоа што ја видов да чита југословенски весници, вели, и ги објаснува ставовите на југословенската партија. ,Наша демократија, демократија новог типа", вели.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Мечката не знае да чита, ама знае да отвара чоколади.
„Авантурите на Дедо Мраз“ од Ристо Давчевски (1997)
Последен научи да чита и да пишува меѓу првоодделенците.
„Азбука и залутани записи“ од Иван Шопов (2010)
Ама ќе процениме ние во штабот дали јас сум во право... продолжувам да читам и немојте да ме прекинувате. Срамота... Молк!
„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)
Продолжувам да читам: „12 елеци; 8 панталони; 2 шала; 4 пешкири; 9 рала гаќи...“ - Машки или женски? - праша некој и водот удри во долга кикотлива смеа.
„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)
- Продолжувам да читам, а вие погрижете се да го запамтете секој збор кој нас нѐ окрилува...
„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)
- Дедо прекина и ете, вака, трипати, прекрстувајќи се, почна да чита, влечејќи го прстот под секој збор: Царју, утешитељу, душе истини, иже вјездје сиј и всија исполњен сокровишче благих и жизни податељу, приијди и вселисја в ни, и очисти ни о всјакија скверни и спаси, блаже, души наши. Амин...
„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)
Да читаат – ќе ги научам, да се потпишат – ќе знаат, а и есап ќе научат. Ако сакате.
„Крстот камбаната знамето“ од Мето Јовановски (1990)
Вас денес дури и ве задолжуваат да читате.
„Добри мои, добар ден“ од Глигор Поповски (1983)
- Не сакам ни да чујам, - викна Абраш, - ти реков, книгишта не ме интересираат, не сум јас „бубалица“ па да читам.
„Јас - момчето молња“ од Јагода Михајловска Георгиева (1989)
Така ибн Тајко немаше смелост да му признае дека не знае ни да чита, ни да пишува. (Бела пауза) Марин Крусиќ дојде пак кога заладуваше и кога честите бури на езерото го задржуваа дома синот на Тајкота.
„Вежби за Ибн Пајко“ од Оливера Николова (2007)
Под сликата пишува нешто, а Сашо знае дека во напишаното се кажува зошто на мечката ѝ е преврзана муцката, но тој уште не знае да чита.
„Билјана“ од Глигор Поповски (1972)