Вчудоневидени ќе дознаеме дека споменатата пракса во работата на сонот им е својствена и на најстарите нам познати јазици.
               
             
           
            
            
              „МАРГИНА бр. 6-7“
              
              (1994)
              
              
            
            
           
      
    
      
         
         
           
             
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
               
                  Притоа во онаа моја последна реченица посебно бев нагласил дека спомнатиот наш разумен предок всушност уште тогаш се заложил да се отфрли неконтролираната моќ и да ѝ се пријде на вистината со добриот збор, со учество на секој поединец во создавањето на таа питома разумност.
               
             
           
            
            
              „Синот“
               од Србо Ивановски 
              (2006)
              
              
            
            
           
      
    
      
         
         
           
             
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
               
                  Ете, и тоа е наша задача, реков, да ја негуваме таа питома разумност...
               
             
           
            
            
              „Синот“
               од Србо Ивановски 
              (2006)
              
              
            
            
           
      
    
      
         
         
           
             
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
               
                  Субверзивноста и комплексноста на таков еден гест најдобро се покажа на изложбата на секогаш контро    верзниот Mappelthorp при што фотографијата „Марти и Вероника“ којашто користи порнографска    иконографија (Вероника Вера во типична порно-поза) стигна во средиштето на еден судски процес.
               
             
           
            
            
              „МАРГИНА бр. 37“
              
              (1997)
              
              
            
            
           
      
    
      
         
         
           
             
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
               
                  Кустосот на галеријата којашто ја беше поставила изложбата беше ослободен откако заклучиле дека    споменатата фотографија сепак е уметничко дело бидејќи „може да се препознае класична форма“. 30                                                                                                  okno.mk                 Не е случајно што Ани Спринкл и Вероника Вера, главните претставнички на „пост-порн           модернизмот“ стигнаа во „performance art“ директно од проституцијата.
               
             
           
            
            
              „МАРГИНА бр. 37“
              
              (1997)
              
              
            
            
           
      
    
      
         
         
           
             
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
               
                  Мотивот за споменатото преуредување беше        очекувањето дека споменатото мислење е „адекватно“ за спознавање и совладување        на околината, можеби дури и за совладување и спознавање на човекот и општеството.
               
             
           
            
            
              „МАРГИНА  бр. 19-20“
              
              (1995)
              
              
            
            
           
      
    
      
         
         
           
             
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
               
                  Но - откако светата инквизиција ме запозна со наредбата    да не верувам веќе во погрешното мислење дека Сонцето е центар на светот и дека мирува    и дека Земјата не е центар на светот и дека се движи, и ми забрани да го застапувам,    бранам или учам било усно или писмено ова погрешно учење; откако бев запознат дека    споменатото учење е спротивно на Светото писмо; дека напишав и испечатив книга во    којашто го објаснувам ова осудено учење и го втемелувам мошне убедливо, без да дадам    дефинитивно решение - за тоа бев мошне осомничен за кривоверство, значи за тоа дека    сум верувал дека Сонцето е центар на светот и дека мирува и дека Земјата не е центар на    светот и дека се движи.
               
             
           
            
            
              „МАРГИНА бр. 32-33“
              
              (1996)
              
              
            
            
           
      
    
      
         
         
           
             
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
               
                  Процесот на Галилеј, Рим, 1633, документи што ги собрал Giorgio de Santillana                                                                 Margina #32-33 [1996] | okno.mk                                                                                                   87
               
             
           
            
            
              „МАРГИНА бр. 32-33“
              
              (1996)
              
              
            
            
           
      
    
      
         
         
           
             
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
               
                  Затоа, со желба да го избришам од мислите на вашите еминенции и на секој верен    христијанин ова моќно сомневање што беше со право изречено кон мене, со искрено срце    и со вистинска вера ги отповикувам и ги негирам споменатите заблуди и кривоверства и    воопшто сите заблуди и кривоверства и дејства спротивни на светата Црква; се заколнувам    дека нема во иднина никогаш да речам или да тврдам усно или писмено нешто што би    можело да фрли врз мене слично сомневање, и доколку ми се случи да сретнам кривоверец    или некојшто се смета за таков, ќе ја известам светата инквизиција, инквизиторот или    прелатот во местото каде што живеам.”
               
             
           
            
            
              „МАРГИНА бр. 32-33“
              
              (1996)