и (сврз.) - седне (гл.)

Бев нестрплив да ги прегледам хартиите, но сепак, заради повнимателно прелистување, се качив горе во собата и седнав на масата.
„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)
Најчесто се на крајот на возот, последниот или претпоследниот вагон, рече и седна на шанкот.
„Ласа“ од Наташа Димитриевска Кривошеев (2011)
Пред да отвори, го слече палтото и седна на лединката.
„Послание“ од Блаже Конески (2008)
Се врати кај масата и седна. - Напишете еден лист: „Што прават луѓето кога паѓа дожд“ - рече и го зеде плетивото.
„Дружината Братско стебло“ од Јован Стрезовски (1967)
Успеавме неколку да ставиме насреде и седнавме.
„Дружината Братско стебло“ од Јован Стрезовски (1967)
— Не викај толку и седни да не си а земиме бељата сите да не исколе Адем, — почна да го смирува стрико му Куле, — та ти шо не ќе стоиш да те продаваат, тоа друг есап е.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
— Ќе појдите, чорбаџи Мито, по оваа работа кај колегата мој — италијанскиот конзул, — промрмори конзулот и седна на масата, та напиша два три збора на француски и му го подаде на Мита книжулчето.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Мито го зеде книжулчето и длабоко воздивна, правејќи го тажно лицето како да е брат му на умирање.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Влезе во сопчето и седна на триножничето, ја зеде машата и почна да го разгрнува пепелот, барајќи некое жарче. Не најде.
„Бојан“ од Глигор Поповски (1973)
Го разгоре огнот и седна да се грее и да се суши.
„Бојан“ од Глигор Поповски (1973)
Тогаш отиде до клупата и седна, а телото уште два пати благо ѝ се стресе и секое стресување, што ѝ минуваше низ телото ѝ ја одземаше вртоглавицата која сѐ уште беше во неа, и секое повторно смирување или сталожување одново ѝ враќаше дел од изгубената сила.
„Невестата на доселеникот“ од Стојан Христов (2010)
Како претоварена гемија однегде доплови дебела девојка во црвен фустан, ги развлече намачканите усни и седна до него.
„Улица“ од Славко Јаневски (1951)
Се заниша но не се здодржа на нозе; замавта со раце и седна пред мене во правта.
„Улица“ од Славко Јаневски (1951)
Утрово штом се разбудив и седнав во креветот, си реков: И ноќта е подолга кога си сам.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Се врати пак во спалната и седна на креветот. Му се јаде а нема што.
„Било едно дете“ од Глигор Поповски (1959)
Јас ги бришев солзите и седнав.
„Друга мајка“ од Драгица Најческа (1979)
Братучед му добро го познаваше местото – самоуверено влезе и седна на една празна маса во темно и зачадено сепаре во левиот агол.
„На пат кон Дамаск“ од Елизабета Баковска (2006)
Кога беа готови, тие влегоа и седнаа еден до друг на широкиот дрвен кревет.
„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)
Му го фрли сеното на подот, а после срони тука уште неколку корчиња леб и седна на креветот.
„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)
Таа бела ноќ сега беше стасана и седната над сѐ наоколу.
„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)
И ги запреле колите, ги отспрегнале коњите и седнале да ме гледаат.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Се измивме со Лазора Ночески, фрливме вода зад нас и седнавме, ќе јадеме.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Имотските луѓе, кога пристигнуваат, сите наеднаш и на сите наеднаш им велат Добар ден а Максим вели уште и Седнете, луѓе.
„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)
Откако пред тоа го врза коњот за стеблото и седна на меѓата, Дамче побрза да го услужи.
„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)
На чардакот остануваат сами Максим, кој откако ги испрати тројцата до скалите се врати и седна на столот.
„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)
Тој излезе од зад тезгето и седна зад слободна непокриена маса.
„Кловнови и луѓе“ од Славко Јаневски (1956)
Потоа одмавна со рака и седна крај оној со сипаничаво, меко лице.
„Кловнови и луѓе“ од Славко Јаневски (1956)
Тој ги поздрави двајцата со весело „ здраво, здраво“ и седна на нивната маса, испуштајќи интензивна смрдеа на пот.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Но тогаш мајка му запали едно парче свеќа и седнаа на подот да играат.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Оди и седни од другата страна на креветот.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Емплфорт не го забележа Винстон и седна на една друга маса.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Се врати назад во дневната соба и седна покрај една мала масичка што стоеше лево од телекранот.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Додека си разговараа за нивните заеднички теми кои не беа малку, се појави Тодор, кој им се приближи и седна со нив.
„Белиот јоргован“ од Хајди Елзесер (2012)
По пат накај дома, Томаица мина низ паркот кај офицерскиот дом и седна за кратко на скалите од една фонтана.
„Белиот јоргован“ од Хајди Елзесер (2012)
Го врати часовникот в џеб и седна на својот крцкав кревет, осамен и очаен како и во секоја ноќ, секогаш со исти сеќавања.
„Месечар“ од Славко Јаневски (1959)
Не сакаше да се исправи; сепак се исправи и седна.
„Братот“ од Димитар Башевски (2007)
— Пукна ѓаволот, — си рече Бисера и го фати под мишка, го заведе дома, му даде столче, го кладе ѓезвето за кафе и седнаа да се разговараат како родители и чедо по две три години.
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
Петко ги собу опинците, ја симна торбата од рамото, стана, ја исправи ластегарката до ѕидот, ја обеси торбата на колот и седна скрснозе на постелата.
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
Па и бурмут го научија да трпа, та, ене го и тој дошол и седнал кај Петруша, којшто покрај бурмутот и цигарата и „чај“ му нарачал.
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
Илко и Трајко се прибраа до софрата. Митра донесе и ваганка со пиперкитуршија, бардак со вода и седна.
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
Дедот Ристе веќе си ја знае должноста: — Ами, ете виа побратимите си загубиле некое шилеже, та дојдоа да го бараат во Рожден, белки е заодено со некои нашинцки овци; токо, земи си столче и седни, вали а борината, и така невестата Менка треба да прошета по дома.
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
Илко и дедот Петко си га собуја чевлите и опинците и седнаа на постелата да се одморат.
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
За интересирањето на уметниците за материите кои предизвикуваат психоделични промени на свеста можеби најголема заслуга има Олдос Хаксли, кој вели: “...едно сончево мајско утро проголтав четири десетини од грам мескалин растворен во вода и седнав да ги чекам резултатите”, потајно надевајќи се дека ќе успее да ги посети световите кои на Блејк, Сведенборг (Swedenborg) или на Јохан Себастијан Бах им беа дом.
„МАРГИНА бр. 8-9“ (1994)
Брзо втаса таму. Слезе од коњчето, го пушти да пасе и седна до изворчето.
„Волшебното самарче“ од Ванчо Николески (1967)
- Тука ли си, Трајче? - праша Горјан. Тие му пристапија, се поздравија и седнаа до него.
„Волшебното самарче“ од Ванчо Николески (1967)
Со ноже го распараа конецот од самарчето, го ставија внатре писмото, набрзина го сошија, и, како ништо да не било, се вратија назад и седнаа на буката.
„Волшебното самарче“ од Ванчо Николески (1967)
- Добар ден, другарче! - го поздрави едниот и седна над дебелата бука.
„Волшебното самарче“ од Ванчо Николески (1967)
Втасаа на една падинка. Далеку напред и назад поставија стража и седнаа да се починат.
„Волшебното самарче“ од Ванчо Николески (1967)
- И не доаѓам! – рече Николче и седна на место како закован и продолжи: - Ќе сум одел јас да му бацувам рака на едно јатаче.
„Луман арамијата“ од Мето Јовановски (1954)
И, не чекајќи одговор, дојде до кладенецот, ја фрли гуњата од себе и седна на неа.
„Луман арамијата“ од Мето Јовановски (1954)
Звукот исчезна. Стоеше на вратата и потоа влезе и седна на местото крај него.
„Лек против меланхолија“ од Реј Бредбери (1994)
Тогаш, свртувајќи го телото, како некој друг да го завртува наместо неа, зачекори кон столицата, застана, размислувајќи како да го стори тоа, и седна мошне рамна и вкочанета, ништо не зборувајќи.
„Лек против меланхолија“ од Реј Бредбери (1994)
Излегов и седнав покрај него.
„Лек против меланхолија“ од Реј Бредбери (1994)
„И бевте кај дед Павел?“ повторно ја прашав и седнав на креветот карши неа.
„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)
- Од кај северот малку се отвори небото. Ѕвезди се гледаат - рече Мита и седна до Циљка.
„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)
Се довлечкав и седнав до првото канабе од дневната соба.
„Атеистички музеј“ од Луан Старова (1997)
Плахо се приближи до столчето и седна на крај, не осмелувајќи се да рече ни збор. – Па што има ново? Работата – врви !
„Бегалци“ од Јован Бошковски (1949)
Нивните драги ликови изчезнаа во далечината, но јас сеуште со рацете мафтав, мафтав, додека не се уморив, па влегов во купето и седнав на обележеното седиште од втора класа.
„Животот од една слива“ од Зорица Ѓеорѓиевска (2014)
Да беше жив сега ќе имав внуци многу поголеми од тебе, - заврши таа со рапав и снемоштен глас и седна на работ од креветот.
„Јас - момчето молња“ од Јагода Михајловска Георгиева (1989)
Послушно клекнаа и седнаа на местото каде што стоеја и вкочанети од недоумение долго останаа така.
„Будалетинки“ од Мето Јовановски (1973)
Влегоа дома во готварницата, тетка Фора им рече: - Расобујте се, дечиња, фрлете ги настрана тие пусти чегалки што ви ги дале и седнете.
„Будалетинки“ од Мето Јовановски (1973)
Ја затвори вратата и седна на каучот, овојпат сам. Музиката на Сати заврши.
„Чкртки“ од Румена Бужаровска (2007)
Изнесол еден стол од куќата и седнал на среде улица да чита.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Отиде во тоалет. Се врати и седна.
„Знаеш ли да љубиш“ од Ивана Иванова Канго (2013)
Стигнав на автобуската станица, земав карта и седнав на перонската клупа.
„Знаеш ли да љубиш“ од Ивана Иванова Канго (2013)
Влеговме и седнавме во вип делот каде што веќе беа дојдени Стомачето и Тигрестата опаковка.
„Знаеш ли да љубиш“ од Ивана Иванова Канго (2013)
Се сеќавам дека со учителката многу игравме, а кога се изморивме и седнавме да си јадеме, кога ја одвиткав крпата - моето јадење го видов сето здробено: јајцата, и домат, и лебот - Леле, си извикав и се расплакав...
„Тополите на крајот од дедовата ливада“ од Бистрица Миркуловска (2001)
Влево - маса со столчиња - знаеше - средниот стол е за неа, го префрли палтото преку наслонот и седна.
„Тополите на крајот од дедовата ливада“ од Бистрица Миркуловска (2001)