Сите, и старците, и бабите, и децата беа закитени со кивчиња од џунџуле и босилек, ги носеа на капите, на дартмите, во косите над десното уво, на облеката на градите, а чупите на главите носеа венчиња од малиново дрво и полски каранфили и во рацете црвени рози.
               
             
           
            
            
              „Потковица на смртта и надежта“
               од Миле Неделкоски 
              (1986)
              
              
            
            
           
      
    
      
         
         
           
             
             
               
               
               
             
               
               
               
               
                  Шебоите веќе расцветале. Тие цветаат рано, како и босилекот.
               
             
           
            
            
              „Бојана и прстенот“
               од Иван Точко 
              (1959)
              
              
            
            
           
      
    
      
         
         
           
             
             
               
               
               
             
               
               
               
               
                  Очите ми се две влажни модринки на лицето,  твоите ириси модри сливи;  Палиш темјан,  нане и босилек,  и без мирисот што куди знам-  ти си ми злиот дух;  Сонував како ми се откорнаа трепките  и се створија врски како долго кораво  влакно, јамка на вратот;  Се гушев Маја, таму  во сонот ми;
               
             
           
            
            
              „Омајнина“
               од Афродита Николова 
              (2010)
              
              
            
            
           
      
    
      
         
         
           
             
             
               
               
               
             
               
               
               
               
                  И не знаеш што мириса поубаво и посилно.
               
             
           
            
            
              „Бојана и прстенот“
               од Иван Точко 
              (1959)
              
              
            
            
           
      
    
      
         
         
           
             
             
               
               
               
             
               
               
               
               
                  Си беше еден човек и си садеше грав, пиперки и босилек, сееше ’рж и јачмен, ораше, влачеше, едниот вол му бегаше од браздата, и волот го тепаше по муцка, му пушташе крв од муцката на волот, и после муцката му ја држеше в раце и го милуваше.
               
             
           
            
            
              „Пиреј“
               од Петре М. Андреевски 
              (1983)