Радикализирајќи ја тезата што Монтескје ја изнесе во Духот на              законот („Многу нешта владеат со луѓето: поднебјето, верата, законите, начелата на              владеењето, примерите од поминатите случки, обичаите и навиките, што сѐ влијае на              општиот дух што оттаму произлегува“), Хердер тврди дека нациите на Земјата - како              најбогатите така и оние најсиромашните - ги краси единствен и незаменлив начин на              живот.
               
             
           
            
            
              „МАРГИНА бр. 6-7“
              
              (1994)
              
              
            
            
           
      
    
      
         
         
           
             
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
               
                  -Сите нас нѐ испревари на тој пат до херојството твојот син а мојот сакан и незаменлив другар и соборец Благоја.
               
             
           
            
            
              „Летот на Загорка Пеперутката“
               од Србо Ивановски 
              (2005)
              
              
            
            
           
      
    
      
         
         
           
             
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
               
                  Победата на Француската револуција убедливо ја покажа трошноста на сето феудално општество, за кое порано непрестајно се тврдело дека е вечно и незаменливо, а таа исто така од темел ги разниша сите оние учења што претставуваа во овој или оној вид идеологија на феудалниот поредок.
               
             
           
            
            
              „Значењето на Хегеловата филозофија“
               од Кочо Рацин 
              (1939)