Дури и кога не се гледаше како трето лице туку стоеше едноставен, незасегнат и наизглед мртов за сѐ па и за себеси односно, кога се посматраше себеси влезен во духот на една тивка, наивна и неопасна безличност, го обземаше истиот сомнеж.
„МАРГИНА бр. 1“
(1994)
Да не се определуваме однапред за опасни турцизми? Сакаш да речеш: опасни и неопасни?
„Балканвавилонци“
од Луан Старова
(2014)