Беше тоа типичен претставник                               на својата епоха: носеше зимски капут од чоја, необично                               долг и широк, темносин шешир од филц со спуштен обод,                               широки пантолони со високи манжетни и светли плитки                               чевли, воочливо слични на ортопедски; околу вратот поради                               некоја причина му висеше кинески пешкир.
               
             
           
            
            
              „МАРГИНА  бр. 4-5“
              
              (1994)
              
              
            
            
           
      
    
      
         
         
           
             
             
               
               
               
               
                  Судејќи според                               изразот на лицето, тој беше интелектуалец, иако, од друга                               страна, требаше да се биде внимателен поради густата брада                               што оддалеку потсетуваше на иње и очигледно беше одвратна                               за допирање како тркалото за острење.
               
             
           
            
            
              „МАРГИНА  бр. 4-5“
              
              (1994)
              
              
            
            
           
      
    
      
         
         
           
             
             
               
               
               
               
                  Имаа темно сини униформи, беа кратко истрижани и очигледно, барем некои од нив беа нестрпливи претседателот што побрзо да го потпише указот со кој што се откажува од својата функција и во име на воспоставување на јавниот ред и мир, целата власт му ја препушта на нивниот водач, генералот Стојан.
               
             
           
            
            
              „Браќата на Александар“
               од Константин Петровски 
              (2013)
              
              
            
            
           
      
    
      
         
         
           
             
             
               
               
               
               
                  „Нема што да се прави, младичу“, милостиво и очигледно радувајќи му се на новиот забележа генералот, „Треба да се утешиме!
               
             
           
            
            
              „МАРГИНА  бр. 29-31“
              
              (1996)
              
              
            
            
           
      
    
      
         
         
           
             
             
               
               
               
               
                  „Јас, јас... јас од компликации и така наеднаш!“, проговори повторно младичот,  „Мене Шулц уште вчера ми вели, вие, ми вели, имате компликации, а јас наутро и     умрев. Ах!“
               
             
           
            
            
              „МАРГИНА  бр. 29-31“
              
              (1996)
              
              
            
            
           
      
    
      
         
         
           
             
             
               
               
               
               
                  Пред овој црнец се ниша русо момче, му го покажува јазикот, пијано намигнува, фантастично ја издолжува белата шија, личи на штрк и очигледно навредува.
               
             
           
            
            
              „Кловнови и луѓе“
               од Славко Јаневски 
              (1956)