И кога тие бели нешта ќе ја почув-ствуваат сончевата топлина  зовриваат и тонат удолу кон салатата и кон старото и смрдливо говедско, на талогот од кафе и на главите  од белите риби и по десетина секунди на сонцето тие заминуваат, тонат и големата валкана крпа сега ги  прекрива купиштата од смет што остануваат тивки и без движење.
               
             
           
            
            
              „Лек против меланхолија“
               од Реј Бредбери 
              (1994)