иако (сврз.) - знае (гл.)

Изгревот на сонцето го дочекав, со некаков внатрешен набој, ни самата не знаејќи од каква причина, го носев длабоко во себе, иако знаев дека тоа не ми е својствено.
„Ветришта“ од Радојка Трајанова (2008)
Сум ги заборавил. Иако знаев дека ќе ми требаат.
„Балканска книга на умрените“ од Мето Јовановски (1992)
Но не е важно дали јас имам и ќе имам доволно вода (иако знам колку е тоа тешко по однос на твоето доаѓање овде), посилен од тоа во овој момент е поривот во мене да преземам нешто што ќе биде важно за Маказар и за овие луѓе.
„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)
Но тој се лажеше, зашто не ги познаваше неумоливите закони на љубовта, иако знаеше дека уште премудри Соломон рекол: „Можеш ли да си туриш жар в пазува, а да не ти изгори кошулата?“
„Послание“ од Блаже Конески (2008)
Пак си продолжуваше, значи, обичниот ред, иако знаат дека е тоа сето привремено и толку несигурно, што и во сонот го тревожи човека.
„Послание“ од Блаже Конески (2008)
Се правев дека тоа не го забележувам, иако знаев дека претставата се изведува заради нас.
„МАРГИНА бр. 35“ (1997)
Само што овие медитерански зовриени глави тоа го припишуваат на ашкенаскиот менталитет.
„Светилка за Ханука“ од Томислав Османли (2008)
Колку тој човек во основа е невешт: не умее да се престрои иако знае дека продолжувањето по истата линијата ќе биде штетно и болно.
„Светилка за Ханука“ од Томислав Османли (2008)
Арно ама, младите полицајци не гледале стари филмови и неуморно буричкаат по минатото иако знаат дека нема да си најдат паричка што ќе им ја усреќи иднината.
„Светилничар“ од Ристо Лазаров (2013)
Се надевам нема да ми го кажете убоитото “Затоа што го љубам ближниот свој”, иако знам дека и тој тип на светоглед не ви е далечен.
„МАРГИНА бр. 26-28“ (1996)
Се упатува кон вратата, иако знае дека нема да успее да ја отвори. Едноставно, цариник во главата.
„МАРГИНА бр. 19-20“ (1995)
Кога ќе излезам одовде ќе наминам на улицана за да проверам низ кој мрачен трулеж истекува овој застојан смрад иако знам дека погледот откај улицата не е во состојба да наѕре во овдешниве посебности.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Признавам дека и јас сум од таквите: по неколкупати на ден ќе скинам од зелените.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Човеков што дојде да ме поведе ме поттикнува да побрзам, но не ми кажува каде.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Дури во еден момент се посомневав.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
„Од мојот бостан, вели, иако знам како дише секоја лубеница, се случува да скинам и понекоја зелена“. И ете, како Кусакатскиот и сите ние.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
„Мртвите ја немаат среќата да решаваат проблеми, а уште помалку да исполнуваат желби“ ме сепна предупредувањето изречено лично од мајка ми некогаш одамна, веројатно со единствена цел да ме ослободи од збунувачките пораки, што можеби ќе се обидат да ми ги наметнат лековерните.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Нели, колку си поблизу, за да го видиш секој белег на лицето, толку ти е понедостапна и поневидлива опачината?
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Толку обично беше решението што го донесов, а толку грдо ми се чинеше кога требаше да и го соопштам, иако знаев дека таа нема да го слушне.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
И јас, како и другине што поминуваат оттаму, ќе можам да ја видам само улицата со затворскиот ѕид што се чини сосема обичен. Ништо друго не се ни наслутува.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Всушност помислив дали воопшто е упатно водењето такви разговори и тоа кришум од другите кога сум речиси сигурен дека секој момент се повеќе се зголемува раздалеченоста помеѓу неа и мене?
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Станува збор за човек кого го сакам, почитувам, иако знам дека чекори по некој свет поинаков од мојот.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Останав тука, со нив, и не се спротивставив, иако знаев дека кој рамнодушно гледа на злото, наскоро ќе почне на него да гледа со задоволство.
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)
Се пробуди, иако знаеше дека нема ништо на столот до него, сепак ги пружи рацете, посегнувајќи по фигурата на старецот.
„Мудрецот“ од Радојка Трајанова (2008)
Не сум никаков специјалист за популарната култура и не сум никако поткован за никаква стилска струка, па не бев добро намирен да се зафатам со тој проект.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Многупати сум се покајал што само сум се зафатил да го сфатам односот меѓу машката хомосексуалност и културниот облик или да ја објаснам логиката што е во основата на фасцинираноста на машката геј-култура со одредени артефакти на главнотековната култура.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Но тоа нималку не ме обесхрабрило да барам макар по некој одговор.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
А се држам за него, иако знаев дека никогаш нема да успеам да ги најдам сите одговори, дека дури нема да најдам ни многу одговори, токму зашто прашањата се поважни од сите одговори што би можел да ги дадам.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
И иако знаеше дека сето тоа се бесмислици и дека взаемната љубов на мајка ѝ и на татко ѝ нема никаква врска со болеста и со умирачката, сепак тие три години му беше лута.
„На пат кон Дамаск“ од Елизабета Баковска (2006)
Рада беше првата што се смири. Иако знаеше, реши да игра по замисленото.
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
- Значи сакате да ме носите до дома? - Рада се пошегува, иако знаеше на што мисли Долгиот.
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
На моите баби: Велика, Милка и Севда, наместо запалена свеќа на нивниот гроб, иако знам дека ова е мало пламенче за да ја угрее нивната бескрајно испустена душа. П. M. А.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Ми подава писмо, дали сум јас Никола Боткин ме прашува иако знае и кој сум и што сум, и зошто го гледам со недоверба.
„Кловнови и луѓе“ од Славко Јаневски (1956)
Бевме точни и меѓусебно си ги раскажавме филмовите, работите, ги утврдивме делумните идеолошки разлики, таа и понатаму ме прифаќаше како чудесно да ѝ е доволна таа сегашност без причини, без прашалници; речиси не ни забележуваше дека секој будала би помислил за неа дека е лесна или глупава, чудејќи се дури што не се обидувам на истата клупа во кафулето, што на потегот од улицата Фроадво не ѝ ја префрлувам раката преку рамото во тоа прво движење на интимност, што, иако знам дека е сама - помладата сестра најчесто не е во станот на четвртиот кат - не барам да се качувам горе.
„МАРГИНА бр. 6-7“ (1994)
Го прашав во себе, иако знаев што бара и што очекува од мене.
„Пупи Паф во Шумшул град“ од Славко Јаневски (1996)
Утот ми одговори на прашањето: Очекувам од тебе сказна. Каква сказна? Прашав немо.
„Пупи Паф во Шумшул град“ од Славко Јаневски (1996)
„Ако, чедо“, му вели, „сите му ги крадеме деновите на бога кој колку што можеме, иако знаеме дека животот ни трае додека не ни догори свеќата што тој ни ја пали уште кога ќе се родиме...
„Животраг“ од Јован Стрезовски (1995)
Го помисли тоа со тага, иако знаеше дека Сајм него го презира и по малку не го сака, и беше во состојба да го пријави како мислопрестапник, само ако најдеше барем една причина да го стори тоа.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Нив, изгледа, значеше Партијата и пред сѐ Внатрешната партија, за која таа зборуваше со отворена, потсмешлива омраза што го обеспокојуваше Винстон, иако знаеше дека тука се безбедни, ако воопшто некаде можеа да бидат безбедни.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Напуштајќи го Министерството во ова време од денот, тој си го жртвува ручекот во кантината иако знаеше дека во кујната нема друга храна освен едно парче црн леб што требаше да биде сочувано за утрешниот појадок.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Призна дека ја убил жена си, иако знаеше, а мора да знаеја и неговите испрашувачи, дека жена му е сѐ уште жива.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Честитам! Тоа ти е третата лага денес.
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
На тие зборови сакав да станам од масата, но таа ме праша: – А кај ти е обетката? – Молам? – се збунив, но почнав да пребарувам по џебовите, иако знаев дека секако нема, сега засега, да й ја покажам обетката.
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
Иако знам дека ништо не е случајно бидејќи сѐ има зошто и како. Коинциденцијата е нешто предодредено.
„Читај ми ги мислите“ од Ивана Иванова Канго (2012)
Бездруго дека далеку повеќе сум слушал од него отколку што тој прочитал мои текстови, иако знаев дека со себе, во внатрешниот џеб на кожената виндјакна, носи книшка од цариграскиот поет Дагларџа и понекогаш ја прелистува и ми преведува стихови што го освоиле.
„Забранета одаја“ од Славко Јаневски (1988)
Ми подава писмо, дали сум јас Никола Боткин ме прашуваа, иако знае и кој сум и што сум, и зошто го гледам со недоверба.
„Забранета одаја“ од Славко Јаневски (1988)
Го барав тоа малечко отворче на ѕидот, иако знаев дека тоа беше бетон, цврсто граден ѕид точно за вакви прилики.
„Големата вода“ од Живко Чинго (1984)
И изгледаше многу покорно, иако знаеше дека таквото кажување ќе ја трефне, оти беше извадено од една црковна книга во Свети Ѓорѓија - Горг што ја беше читал.
„Вежби за Ибн Пајко“ од Оливера Николова (2007)
Ти, како и секогаш, иако знаев дека беше задоволен од тоа што го постигнуваат, многу ретко им признаваше.
„Седум години“ од Зорица Ѓеорѓиевска (2012)
Кога стигнаа на аеродромот, Елена ѝ даде и некој лесен седатив, иако знаеше дека пие лекови, што ѝ ги препорачува лекарот.
„Омраза - длабоко“ од Драгица Најческа (1998)
- Не вреди докторе... решен сум да си одам... иако знам каде што одам нема ништо...
„Јанsа“ од Јован Стрезовски (1986)
— Тода ја убедуваше Рожденката, иако знаеше оти таа одвај го чека саатот да се израдува со сват поп и зет попов син.
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
Таа барем двапати се има свртено но ти, нели, сепак ќе издржиш, се насрчував и брзав да се оддалечам од местото каде сосема непотребено се однесував затечено и збунето, па дури и будалесто.
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
Добро, иако знам дека мојата фантазија умее да соедини и нешта што по правило тешко се сместуваат едно покрај друго, утринава, откако дознав дека Загорка Пепрутката исчезнала, првата помисла што ме опседна, беше дека постои некоја сличност ( како што реков веќе) помеѓу овој настан и исчезнувањето на братучедот Благоја.
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
Не, не се свртив ниту еднаш, иако знаев дека таа ќе го стори тоа!
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
Точно е дека подзастанувавме иако знаевме дека губењето на ритмот не значи стагнирање туку враќање наназад.
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
Решение што барем малку ќе наликува на она што веќе го спомнав немавме донесено, иако знам дека таа не ќе го одречеше ваквото мое објаснување за нашите односи.
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
И што правев при таквите случаи? Можете ли да си претпоставите?
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
Тие се таа наша кутра живеачка.
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
Молчев, иако знаев дека не знам.
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
(Нѐ пресретнува нивната насмевка. Нивниот од. Нивната силуета иако знаеме дека не треба да се овде.)
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
Нели токму јас бев единствениот кој се обидуваше последниве денови да ја увери Загорка Пеперутката дека се лаже себеси кога мисли дека е во состојба да создаде живот што ќе поминува покрај другите без да ги допре.
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
Не сум сигурен иако знам дека спомнативе нешта се тие непредвидливи ситници што ја создаваат сликата за нашиот живот.
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
Велам мојот живот иако знам дека тој мој живот не е осамен остров туку е дел и од многу туѓи животи.
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
Оној кој е подбркан од судбината, независно од тоа кој пат ќе го искористи за да исчезне, не може да се ослободи од прогонувачот, постојано ќе го чувствува неговиот здив на вратот, дури и тогаш кога тој прогон ќе го прогласи и за проклетство што којзнае како му се присламчило па во чекор го следи, барем така го чувствува лично тој иако знае дека помеѓу него и прогонувачот се протега добар дел од пуста и неосветлена улица.
„Желките од рајската градина“ од Србо Ивановски (2010)
Се повлекуваат сите оние лепрозни размисли, иако знам дека причината не е во тврдењето на Виктор дека сè е ставено под контрола, бидејќи под контрола може да биде само клучот од бирото на вујко ми што се наоѓаше сега во мојот џеб.
„Желките од рајската градина“ од Србо Ивановски (2010)
Што друго им остануваше на луѓето, иако знаеја дека така само тие осиромашуваат до гладување, а Луман, Дико и Бошко ги полнат џебовите.
„Луман арамијата“ од Мето Јовановски (1954)
Иако тоа мое саглашајус ме измачуваше не само со денови, туку и со години“.
„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)
Бев навистина поспана, заслепена, ниту за момент да здогледам или барем да се посомневам дека ни се прикрадува големото зло.
„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)
„Ох, мори Васке, со тебе секогаш најголеми проблеми“.
„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)
И на крајот нели ме прашавте дали се сложувам со тоа што го тврдевте, и тоа таму, пред легнатиот на снегот Ролан Јаковлевич, а јас, дурак, климнав со главата, саглашајус, реков, иако знаев дека грешам!
„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)
Мислам оти згрешив кога не се нафатив да ги разгонам овие облаци од неговата глава бидејќи токму таквите темни тревоги го поттикнаа она што наскоро се случи со него.
„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)
Го советував иако знаев подобро од секого каде завршуваат нашите совети. (Еднаш самиот ни рече. Ги обесувал на клинец во кенефот. Беше непристоен. Не допушташе никој со совети да истрчува пред него).
„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)
Што се однесува до мене, јас го нарекувам: голема средба на правдата со вистината иако знам дека тие никогаш и нигде не се сретнале.
„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)
„Семјон, подобро од мене знаеш дека тоа беше несреќен случај!
„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)
Не го спомнува тој, не го спомнувам ни јас, иако знаев дека со таа мисла за некаков божемен долг кон отечеството се буди и заспива.
„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)
Можеби е подобро што го одбиваат, си вели авторот иако знае дека неговата спална ноќеска ќе жали за оваа толку прирачна малечка карабинка со која ноќе вежбаат “учките“ во Гостивар.
„Продавница за љубопитните“ од Мето Јовановски (2003)
Јас, исплашен, почнав редовно да си ја вршам работата иако знаев дека со тоа јас се помирувам мене да не ми биде признаено осмогодишно образование и, згора на тоа, сепак да ми се случи да бидам избркан од работа.
„Продавница за љубопитните“ од Мето Јовановски (2003)
Иако знае дека нема да го тргне. Предизвикот е преголем.
„Продавница за љубопитните“ од Мето Јовановски (2003)
Мојот живот е потрага по вечна љубов иако знам дека еден ден сѐ ќе заврши, сѐ ќе се изгуби без трага во движењето на материјата и времето ќе застане, но знам дека каде и да сум еден ангел Серафим (ангел од највисок ред со три чифра крила) е секогаш на моето рамо.
„Жонглирање со животот во слободен пад“ од Сара Трајковска (2012)
Јас сум христијанин, и иако знам дека разговараме за метафизика, а не за религија, морам да кажам дека киберпросторот постапува како Господ, си игра со идејата за Господ кој е сѐ, сѐ гледа и сѐ слуша.
„МАРГИНА бр. 17-18“ (1995)
- Пролетаријат... – таа ја цедеше секоја буква - најпрвин да завршам за тоа шо почнав, а потоа јаска убао ќе ви растолкувам шо е тоа пролетаријат иако знам дека ти шо ме опита, знам дека нема да ме разбериш... - таа прекина за миг и се врати на прекинатата мисла.
„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)
И јас ја пружив раката, иако знаев дека тоа јадење нема да ми се допадне, оти се сетив, баба еднаш ни намачка маст за вечера и ни раскажа дека, кога биле деца, најмногу сакале тоа да го јадат.
„Јас - момчето молња“ од Јагода Михајловска Георгиева (1989)
Никој од нас дотогаш немаме видено ни елен ни срна иако знаевме дека по планината ги има и за нив старите наши многу кажуваа и зборуваа.
„Крстот камбаната знамето“ од Мето Јовановски (1990)
Кога дува силно, ги тресе и тие баботат.
„Чкртки“ од Румена Бужаровска (2007)
- Каде одиш? - не издржав и го прашав, иако знам дека мрази кога го прашувам каде оди или кога ќе се врати, но многу сакав да му раскажам за пенкалцата и за моливчињата. - Бргу се враќам.
„Чкртки“ од Румена Бужаровска (2007)
— Што сакате, прашувам, иако знам што сакаат.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Можеби е клевета, си мислам, иако знам дека и ѓаволот може да оди со сенката од господ.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Јас, се разбира, бев никој и ништо, една обична вообразена провинцијалка со гордост до небото, а шанкерот само повеќе се нервираше на моите изјави иако знаеше дека намерно го подбуцнувам неговиот западен менталитет.
„Знаеш ли да љубиш“ од Ивана Иванова Канго (2013)
Потоа долго патувавме со помош на црвените линии што ги исцртувавме од место до место, од град до град, преку планини, мориња и океани. Каде сѐ не бевме!
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
Таа мене: - Бреза, не можев да ти се јавам порано, многу работа имавме околу сместувањето...
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
- Оној со сините очи? – ја препрашав иако знаев на кого мисли. – А од каде пак ти дозна како се вика?
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
- Не го слушна кога си го кажа името? – се зачуди таа.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
Решив на утрешниот “састанак” овие мои дилеми да ги поставам на дневен ред, иако знаев дека главна точка ќе биде мојот случај.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
Погледнав во фиоката, иако знаев што ќе видам.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
- Смееш – одговорив, иако знаев дека брат ми ќе збесне од лутина кога ќе види, бидејќи атласот е негов, но го користам и јас понекогаш.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
Кога се јави Ивана, иако знаев на кој начин треба да разговараме, од што бев радосна што ја слушам и од што двете бевме нестрпливи што повеќе да си кажеме за што пократко време, одвај се разбравме.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
Нашите семејни состаноци што татко ми ги закажува секогаш кога за тоа ќе се појави причина – било да е добра, или лоша, се такви: секој има право да го дополни главниот дневен ред, а него го составува претседавачот.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)