Помислив дека сакаше да ми рече или поточно да ми појасни оти и таквите дребулии, какви што се пијавиците кои којзнае зошто решиле да не виреат во вакви води, како планинската, придонеле луѓето наеднаш да се почувствуваат среќни и да се однесуваат неконтролирано и палаво, како децата.
               
             
           
            
            
              „Синот“
               од Србо Ивановски 
              (2006)
              
              
            
            
           
      
    
      
         
         
           
             
             
               
               
               
               
                  Во еден од моите часови на безгрижност,  или поточно, сега и тука,  слушајќи ги звуците зад аголот,  и чекорејќи по асфалтирани насмевки  се нурнав низ празнините внатре во чашата.
               
             
           
            
            
              „Зборот во тесен чевел“
               од Вероника Костадинова 
              (2012)