ете (чест.) - тие (зам.)

Блазе си им анасана на граѓаните, тие ете тие живот поминуваат ја, а не како ние селаните ќе испукаме од горештина, пот да ни тече од челото како река.
„Силјан Штркот“ од Марко Цепенков (1900)
Ете тие две пилиња, синко си биле некогаш брат и сестра.
„Силјан Штркот“ од Марко Цепенков (1900)
Нежно се прегрнуваат, легнуваат на брачната постела и се соблекуваат, се чувствуваат, ги допираат своите кожи, растреперени и гладни за сласта што им доаѓа како награда за трпението, скромноста, чедноста, што некој сакаше да им ја попречи и открадне, но којашто ете тие си ја отворија во вечната свадба и љубовна игра во која си припаднаа еден на друг засекогаш, пред своите срца, пред семејствата и пред лицето на Бога.
„Светилка за Ханука“ од Томислав Османли (2008)
Што таа врзала, човек, не раздвоил.
„Светилка за Ханука“ од Томислав Османли (2008)