ете (чест.) - толку (прил.)

- Море кај си, бре уме - му рекол к'сметот на царев зет; кафпе јас, што велат стари: Роди ме, мајко, со к'смет и фрли ме на патот, - да ете толку чинам јас, побратиме!
„Македонски народни приказни“ од Иван Котев (2007)
- Море побратиме к'смете, пак јас велам оти ако не бев јас да го крепам момчето, никојпат не можеше да дојди на оваа скала.
„Македонски народни приказни“ од Иван Котев (2007)
- Ете толку! - Ете толку!“ заврши Ивана.
„Тополите на крајот од дедовата ливада“ од Бистрица Миркуловска (2001)
Ете толку знам, господине судија. И, се разбира, зарем има потреба да кажам: не се чувствувам виновна.
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)
Се вдена во него и вдадено се моли, ете толку години, како веда.
„Постела на чемерните“ од Петре Наковски (1985)