не (чест.) - зборува (гл.)

Да не зборувам за недозволеното непочитување на работата од која си го вади лебот.
„Балканска книга на умрените“ од Мето Јовановски (1992)
- Не зборувај глупости, - вели главата. – Послушај ме.
„Балканска книга на умрените“ од Мето Јовановски (1992)
Жена му пишува за сосем обични работи, дека се здрави, дека е времето врнежливо. Ништо не зборува за пари.
„Послание“ од Блаже Конески (2008)
Повеќето од тамошните типови беа кул - и освен вообичаените шеги и хистеричната насмевка ништо не се случуваше - но Ингрид Суперстар постојано одеше пред огледалото, го прекриваше лицето со рацете и почнуваше да халуцинира, и тогаш потполно откачуваше и почнуваше да плаче и да зборува „толку сум грозна”, и тогаш сите ги вадеа своите курови и зборуваа од стомак, за да изгледа дека не зборуваат тие туку знааете веќе кој, и тогаш ја тераа да зборува со „нив” - тоа секогаш ѝ го поправаше расположението - но тоа ѝ го привлекуваше вниманието само неколку моменти и тогаш мораа да смислуваат нешто ново - изгледаа како куп очајни бебиситери кои безуспешно се обидуваа да го утешат расплаканото дете.
„МАРГИНА бр. 15-16“ (1995)
За медумските радијации да не зборуваме.
„МАРГИНА бр. 15-16“ (1995)
Може да се купи во книжара.
„МАРГИНА бр. 15-16“ (1995)
Мо, тапанарката, беше толку слатка и срамежлива што не ми беше јасно што воопшто бара таму.
„МАРГИНА бр. 15-16“ (1995)
ВЕТА: Не зборувај така, Тодоре! Кој мене ќе ме земе!
„Духот на слободата“ од Војдан Чернодрински (1909)
И полјакот напразно не зборува развеселено.
„Дружината Братско стебло“ од Јован Стрезовски (1967)
Оставете... Не зборувајте за тоа... Не ве обвинувам...
„Дружината Братско стебло“ од Јован Стрезовски (1967)
Но таа сѐ посилно липаше гушкајќи ме мене: - Не зборувај, чедо.
„Дружината Братско стебло“ од Јован Стрезовски (1967)
Дедо ми молчи и ништо не зборува.
„Дружината Братско стебло“ од Јован Стрезовски (1967)
Но мајка ми - Нем ли си? Зошто не зборуваш.
„Дружината Братско стебло“ од Јован Стрезовски (1967)
Од децата не стегајте се. Јас сум ги научил ништо да не зборуваат од дома надвор.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
А за трошоци не зборувај. Ти да си жив и здрав. Автото се поправа. И ново се купува.
„Клучарчиња“ од Бистрица Миркуловска (1992)
Требало да свртат надесно па да излезат на големата улица.
„Клучарчиња“ од Бистрица Миркуловска (1992)
- Па тие не се возеле ниту сто метри: од дворот до излезот од сокачето.
„Клучарчиња“ од Бистрица Миркуловска (1992)
Не зборувајте ми веќе за старите нешта, тие се мртви. Како Американката. Мртви.
„МАРГИНА бр. 26-28“ (1996)
Кога ќе ја допрете амебата таа се собира; таа чувствува, не зборува, но чувствува.
„МАРГИНА бр. 19-20“ (1995)
- Не зборувај глупости, да не те легнам. - Оф, како би сакал да ме легнеш, место празнина, да ме легне една убава, сакана, топла полнота!
„Синовски татковци“ од Димитар Солев (2006)
Девојката никогаш не зборува со машкото за такви работи освен ако планира да се омажи за него.“
„Невестата на доселеникот“ од Стојан Христов (2010)
Бланш не беше ја видела Рози уште пред да се омажи, но беше доволно дискретна да не зборува за нејзината мажачка, не во присуство на Боб.
„Невестата на доселеникот“ од Стојан Христов (2010)
Сте ги забележале ли оние наши осамени старички во црно везден што стојат потпрени на оградата и загледани в земи никогаш и ништо што не зборуваат?
„Љубопис“ од Анте Поповски (1980)
Сте ги забележале ли оние наши старички во црно везден што стојат потпрени на оградата и загледани в земи никогаш и ништо што не зборуваат?
„Љубопис“ од Анте Поповски (1980)
Никој од нас, да не зборувам за некој посетител, на ова куче не успеал да му се приближи...
„Човекот во сина облека“ од Мето Јовановски (2011)
А реков, нели, кога почнале да ја градат црквата веќе сум шетала негде и тоа по фустанче! Иди па верувај им на приказните!
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
А да не зборувам за тоа дека требало и врата да се искова за да можат да ме стават пред црквата рано в недела и тоа по пелени.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
КАТА: (реагира). Не зборувај такви зборови! (Го потурнува). Помести се од местото!
„Парите се отепувачка“ од Ристо Крле (1938)
МИТРЕ: Вистина така беше. Пак еве сега Србија... (Мара му мрда со главата да не зборува, но Анѓеле ја забележува).
„Парите се отепувачка“ од Ристо Крле (1938)
Тој, рече, не бара ништо друго освен мојот папок да му биде чаша, мерка за последното шише вино во неговиот живот; му реков да не зборува така, оти сум суеверна и не ги сакам зборовите кои говорат за последни нешта во животот.
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)
Ми беше страв да не сум полудел, да не зборувам можеби повторно на глас, па го прашав Земанек дали можеби знае што сум помислил.
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)
Ако денес во германско-француската дебата ни е нужно разбистрување, тогаш мораме да се обидеме што е можно помалку да бидеме произволни и да не зборуваме за „типично“ германската или „типично“ француската филозофија.
„МАРГИНА бр. 1“ (1994)
Наредниот ден „То Вима” напиша: „Не може да не се забележи тоа што се случи во едно кајљарско село, кога во училишниот двор се собра месното население и даде заклетва да не зборува на славомакедонскиот дијалект.
„На пат со времето“ од Петре Наковски (2010)
Беа валкани, обраснати, запуштени и тажни. Ништо не зборуваа.
„На пат со времето“ од Петре Наковски (2010)
Всушност, самата градба на храмот беше една чудесна хармонија која, штом ќе ја видиш, ти влегува во окото и однатре те осветлува. Да не зборуваме за живописот нарисуван од даровити раце.
„Захариј и други раскази“ од Михаил Ренџов (2004)
По нивното запознавање јас никогаш не зборував со Сара за брат ми, ниту со брат ми за Сара; само чувствував колку исчекуваа да дојде среда, денот кога нашите врсници се собираа во салонот на Берта, а Зигмунд и Сара остануваа уште долго во нејзината соба, и јас останував покрај нив, како сведок на она што го премолчуваа, и кога знаевме дека собирот во салонот на Берта привршува, тој, таа и јас се качувавме на горниот спрат, се поздравувавме со гостите, го слушавме благиот прекор на Берта што не сме ги удостоиле со своето присуство. …
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Сѐ поретко ја гледав Клара. Таа повеќе не доаѓаше во болницата, ретко ја посетуваше Сара, кога доаѓаше кај мене мајка ми секогаш наоѓаше некој неубав збор за неа, и таа не се чувствуваше добредојдена.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Ако е така, а инаку и не може да биде, тогаш јасно е оти името Бугарин не зборува уште за бугарска народност во Македонија.
„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)
Не зборувам тука за она што ја предизвикува хомосексуалноста или хетеросексуалноста, ништо повеќе отколку што зборувам за eвропското откривање и колонизирање на Америка – процесот што на крајот го создал американскиот национален идентитет.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Разликите се преломни, а нивните последици се видливи.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Затоа, мелодрамата може да си дозволи да ѝ дава предност на изведбата, да му дава првенство на одигрувањето интензивна емоција.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Штом ќе си го поставите тоа прашање, не треба премногу да размислувате.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
За разлика од трагедијата, таа може од драматичната изведба да направи вредност, а и извор на задоволство, по себе. ‌Тоа, се разбира, е она што го гледаме толку видливо прикажано во Милдред Пирс (а да не зборуваме за Најмила мамичке).
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Приказна за татко што го исфрла сина си на улица или се откажува од него или за татко што сплеткари против сина си или му ја планира смртта; настан во кој син го удира татка си; приказна за син што се обидува да го убие татка си: самото спомнување на вакви сценарија е доволно да потсети на познатите сижеа од европската книжевност и култура – а да не зборуваме за фројдовската психоанализа.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Не зборуваа многу ни во другата просторија во која ги подигна оружјето и униформата.
„На пат кон Дамаск“ од Елизабета Баковска (2006)
Никој не зборуваше, само солзи, многу, многу солзи течеа од сите очи. Томо прозборе прв погледнувајќи во Виктор.
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
Томо не зборуваше, неговиот стисок како алка беше врзан за рацете на Рада ѝ кажуваше многу.
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
Реков: „за љубов да не зборувате“! Тоа гајле ќе ви дојде на главите.
„Антица“ од Ристо Крле (1940)
ВАСИЛКА: (со смеење ја потурнува). Не зборувај така, помести се од местото!
„Антица“ од Ристо Крле (1940)
Како што рековме, овие денови ќе ти се платат по два трудодена, а да не зборуваме за тоа дека со ова ти ја задолжуваш и целана наша Задруга, а исто така и социјалистичкиот напредок на нашено село.
„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)
Нема проблем со ликовите. Половина е завршено кога ги имаш личностите.
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
Мојот адвокат ми рече: Не зборувај ништо, тоа е несреќен случај.
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
Тогаш ми текна дека човекот вистина не зборува ни бугарски, ни германски. - Многу си ми познат по зборот и по гласот, вели, имав еден брат исто зборуваше.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Кој ме проколна толку тешко, господе, прашува, ама господ не ѝ се одѕива, не зборува.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Првин ни ги пришија вошките, ама никој не зборува за тоа.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
И крстот е уште меѓу коските. Очните дупки веќе му се испразнети, од устата му наѕира гуштерица, а устата ништо не зборува.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Облак не зборува, си мислам облак може да грми, може со дожд или со град да те удри, ама не зборува, си мислам, и ја поткревам главата нагоре.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Ништо не зборува, Потоа го изведоа надвор од манастирот.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Никој ништо не зборува, а се гледа дека секој сака да праша дали и в црква може да влезе болеста.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Не мрда, не зборува, завлечкан е некаде далеку.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
- Не зборувај така, Велико, вели Мисајле, ништо јас не сум направил.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Им рекоа само да не зборуваат, оти тие секој збор можат да го чујат. Како и господ што може сѐ да чуе.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Ама кога ќе ми речеш, Стојна, мислам дека на друг му зборуваш, вели, мислам дека не зборуваш со мене, вели.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Гледаа во мене и не зборуваат.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Но овој пат сите им проштеваат, од болка за татка си не можат да се додржат да не зборуваат.
„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)
Не зборуваа за тоа на што мислеа и двајцата. Очекуваа.
„Пустина“ од Ѓорѓи Абаџиев (1961)
Ниту еден стрип јунак не зборуваше на македонски, туку на тогашниот српско-хрватски.
„Филтер Југославија“ од Константин Петровски (2008)
А професорите повеќе не зборуваат за шунд и за кич. Еби му мајката.
„Филтер Југославија“ од Константин Петровски (2008)
Љубовта не зборува. Љубовта е нема.
„Поетски блесок“ од Олга Наумовска (2013)
Госпоѓо Христова, повлечете се во кујната. И не зборувајте му на никого ништо. Оставете го сево ова на мене.
„Црнила“ од Коле Чашуле (1960)
НЕДА: Иване. Не. Не зборувај така. Тоа не може да биде. Не може да биде.
„Црнила“ од Коле Чашуле (1960)
ХРИСТОВ: (Се обидува, уплашено, да ѝ даде скришен знак да не зборува така.)
„Црнила“ од Коле Чашуле (1960)
НЕДА: Не зборувајте ништо. Не зборувајте ништо.
„Црнила“ од Коле Чашуле (1960)
Да не зборувам за ќосавоста и неодредената, водена става.
„МАРГИНА бр. 6-7“ (1994)
„Половина литар не е доволно. Не те заситува. А еден литар е премногу. Ми ја преполнува бешиката. Да не зборуваме за цената“.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Луѓето во Одделот за документација не зборуваа многу за својата работа.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Не зборуваше неговиот мозок, беа тоа неговите гласни жици.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Дури и сега беше сосем можно дека тој е само многу зафатен човек, кој нерасположено се прашува зошто го прекинуваат во работата. Никој не зборуваше.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Таа не зборуваше. Тргна накосо преку тревата, како да сака да се откачи од него, а потоа изгледаше како да се помирила со тоа дека е покрај неа.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Патем, тие луѓе стварно кралски плаќаат, а да не зборувам за рекламата.”
„МАРГИНА бр. 36“ (1997)
За девојчињата да не зборувам. Секогаш имав проблеми од нивните пакости. Оговарања, завидливи и лицемерни забелешки.
„Читај ми ги мислите“ од Ивана Иванова Канго (2012)
Да не зборувам за депониите. Напукнат асфалт насекаде и калдрми.
„Читај ми ги мислите“ од Ивана Иванова Канго (2012)
Да не зборувам колку одбивна ми стана сивата градба во која сите студенти се некако кутро избезумени.
„Читај ми ги мислите“ од Ивана Иванова Канго (2012)
За тоа дури и со Кејтеневиот син не зборував, за тоа со никого не се зборува, чинев.
„Големата вода“ од Живко Чинго (1984)
Тие и кога зборуваат за верата, не зборуваат само за неа.“
„Вежби за Ибн Пајко“ од Оливера Николова (2007)
За јагулите и да не зборуваме, се топат на јазик како локум.
„Вежби за Ибн Пајко“ од Оливера Николова (2007)
Работеа како мрави, грбовите им беа исти, а за здивот и за потта да не зборувам”.
„Вежби за Ибн Пајко“ од Оливера Николова (2007)
Зулумите на силеџиите и башибозуците како да станаа поретки, а за новиот кадија Махмуд-бег и да не зборуваме, зашто тој му се покажа многу приврзан на баш-азата, та ја судеше поблаго рајата, и справедливо.
„Вежби за Ибн Пајко“ од Оливера Николова (2007)
Ама затоа пак гласот ѝ беше певлив, мекамлиски, без стрчки во извивањето, а за пријатната миризба на мошус и амбра што павташе од неа, и да не зборуваме.
„Вежби за Ибн Пајко“ од Оливера Николова (2007)
- Не, мајко, не зборувај така! Зарем од бетер - побетер да нѐ налегне!?
„Молика пелистерска“ од Бистрица Миркуловска (2014)
- Молчи синко, не зборувај така... Бог нема лик... Никој не знае како изгледа...
„Јанsа“ од Јован Стрезовски (1986)
Попот прочкрта со забите и ја заврте главата настрана да не го гледа не кадијата, ами новиот бег Јунуса, кого уште кога се предаде го позна дека е ланскиот калуѓер од света Богородица и толку го замрази, што не можеше да му го гледа суратот, па ништо не му одговори на кадијата. – Не зборуваш, а? – му се врекна кадијата.
„Калеш Анѓа“ од Стале Попов (1958)
Тој никаквец не зборува многу, чинело пари.
„Братот“ од Димитар Башевски (2007)
Зошто не зборуваш?, ми вели. Јас ли?, велам. Па, зборувам. Многу зборувам.
„Братот“ од Димитар Башевски (2007)
Се сеќавам на оној краток филм со двете сестри кои живеат сами, неомажени, во зафрлено село, а меѓусебе не зборуваат.
„Братот“ од Димитар Башевски (2007)
Ѕидаше и не зборуваше и, бидејќи не зборуваше, може мислеше дека Лена не разбира што прави.
„Братот“ од Димитар Башевски (2007)
Не зборуваше со мене многу, ама кога ми кажа два збора дека ѝ се јавил синот, знаев од каде е куражот.
„Братот“ од Димитар Башевски (2007)
А кога зборувал, не зборувал со некоја симпатија или со она длабоко сочувство на брат.
„Братот“ од Димитар Башевски (2007)
Во таа мисла ја најде нунката што го носеше девојчето в раце, и бидејќи е адет да не зборува дури го држи, — отиде право во јаслите и го остави таму.
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
Мајка никогаш вака не зборувала, не била толку блиску до Бога.
„Ервехе“ од Луан Старова (2006)
Велат: Тука немејте, тихувајте, Ништо не зборувајте, Ништо не велите Тука само сонувајте По небо молку патувајте- Тука летаат и пеат Ангелите. Штип, црквата „Успение на Пресвета Богородица“, одамна
„Сонети“ од Михаил Ренџов (1987)
Имаа тивок оброк. Дејв и Сузан речиси воопшто не зборуваа. 96 okno.mk
„МАРГИНА бр. 34“ (1996)
Еднаш баба му му се налути на Зоки. Веќе не знам зошто беше тоа, но му рече: „Срам да ти е, Зоки, не зборувам повеќе со тебе.“
„Зоки Поки“ од Оливера Николова (1963)
А што се однесува до онаа негова розова прошетка низ здивот на Росана, (ова не му го спомнав на Вртанов), тој очигледно воопшто не ја познава вродената итрина на оваа девојка, а да не зборуваме за способностите со кои таа располага кога ќе го наѕирне во своја корист и најмалото бранче од нашата шумоглавост.
„Желките од рајската градина“ од Србо Ивановски (2010)
Глупости! Извини... Зар не зборувам глупости? Слободно речи.
„Желките од рајската градина“ од Србо Ивановски (2010)
- Не зборувај и слушај! - викна очаблавениот командир на четата кој стоеше со широко поставени нозе во калта и со едната рака си ги триеше градите. Левата му остана на Кајмакчалан.
„Постела на чемерните“ од Петре Наковски (1985)
А за ангаријата да не зборувам. Откако се замомчив само ангарија работам за нив...
„Постела на чемерните“ од Петре Наковски (1985)
Остани некој месец и побарај прекоманда. И немој да лудуваш.
„Постела на чемерните“ од Петре Наковски (1985)
- Да не зборуваме повеќе. Ти си одреден. Преземи ја должноста и збогум.
„Постела на чемерните“ од Петре Наковски (1985)
Кога замина, за него веќе не зборуваше.
„Лек против меланхолија“ од Реј Бредбери (1994)
Тогаш, свртувајќи го телото, како некој друг да го завртува наместо неа, зачекори кон столицата, застана, размислувајќи како да го стори тоа, и седна мошне рамна и вкочанета, ништо не зборувајќи.
„Лек против меланхолија“ од Реј Бредбери (1994)
Се гледаме еден со друг. Ние сме Семјуел Метјуз и Рејмонд Мозес и Вилијам Сполдинг и Чарлс Еванс и Форест Кол и Џон Самерс и не зборуваме ништо туку само се гледаме меѓу себе во бледите лица и треперливите раце.
„Лек против меланхолија“ од Реј Бредбери (1994)
Јас дотогаш понекогаш и си помислував дека и мене може да ми се случи да морам да заминам негде џенем, се разбира ако одлучи татко ти да си замине дома, во Новодеревјановское; жената секогаш е врзана со некој невидлив конец за мажот; ние сме сенки на чекорите на мажите; иако јас и не го прифаќав којзнае колку тоа; мислам на женското почитување ; но не зборувам само за себеси; зборувам за жените; за нивните среќи и несреќи; да, дотогаш помислував оти може да се случи и тоа, да заминеме некогаш заедно кон тоа негово Новодеревјановское; но тој ден, кога на чардакот кај дед Павел ја видов сета онаа церемонија, и оние глави без шапки што се веднеа пред Истокот како пред кандило, сфатив дека на Козаците и на другите Белогардејци им нема враќање, дека тоа никогаш нема да се случи, и дека стојам помеѓу луѓе откорнати од некоја огромна далечина и којзнае како довтасани дури до овде, до чифликот на некој си Турчин кој исто така е откорнат одовде и е фрлен којзнае каде, негде во Азија ли, во Анадолија ли, и тогаш навистина повторно помислив на Војните и повторно во ушите ги слушав проклетите војнички труби без да знам кој со кого војува, кој на кого му копа гроб, кој кого го черечи.
„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)
Сакам да речам, татко ти и не беше создаден за големи радости, а за среќата и да не зборувам.
„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)
ТОМЧЕ: Стојанке, не пукај ме така, не прави такви смешки, зашто мене ми се плаче!
„Чорбаџи Теодос“ од Васил Иљоски (1937)
Ти се молам не зборувај за тоа, зашто мрак ми паѓа на очи!
„Чорбаџи Теодос“ од Васил Иљоски (1937)
ТОМЧЕ: Стојанке! Не зборувај така! Уште еден збор таков ако ми речеш, ќе те отепам!
„Чорбаџи Теодос“ од Васил Иљоски (1937)
Повеќе сум верувал дека сонцето навреме не ќе изгрее, отколку ти...
„Чорбаџи Теодос“ од Васил Иљоски (1937)
В тишината чекана што носиш не зборувај.
„Дождови“ од Матеја Матевски (1956)
Амбасадорот Крисман, кој ги доживеа пеколните денови во Албанија, достоинствено вршејќи ја својата мисија, ризикувајќи го својот живот, откако ја предочи кусата анализа, во ниту еден момент не зборуваше ни за своите тешкотии, ни за своите проблеми, за разлика од други амбасадори, кои беа во рајски услови во споредба со албанските, се жалеа за тешките услови на работа.
„Потрага по Елен Лејбовиц“ од Луан Старова (2008)
СОЊА: Разбуди го и прашај го. Не зборувам со него.
„Одбрани драми“ од Горан Стефановски (2008)
РАЈНА: (На Султана) Не зборувам со тебе. (На Евто) Слушаш? (Пауза) Слушаш ли? Утре рано да го носиш!
„Одбрани драми“ од Горан Стефановски (2008)
На овие сили треба да се додадат девет баталјони на националната гарда, поголем број единици на жандармеријата и територијалната одбрана, а да не зборувам за военото воздухопловство, тенковите и борните коли што на сите нам добро ни е познато... за жал, ги немаме.
„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)
- Шо?! – со навредлив глас праша дедо и налутено рече: - Зарем Турчинот-агата ни спомнал некогаш да не зборуваме на наш јазик?
„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)
Таа речиси никогаш не зборуваше за своето враќање од родната земја во 1973 година.
„Атеистички музеј“ од Луан Старова (1997)
А да не зборуваме колкава е ползата од птиците во земјоделството, во овоштарството и шумарството.
„Добри мои, добар ден“ од Глигор Поповски (1983)
Кога се бориме, со два прста може да ме фрли далеку, а за кревање во воздух - да не зборуваме.
„Јас - момчето молња“ од Јагода Михајловска Георгиева (1989)
- Ауу! Леле! Аман, бре. Не зборувај! - се смееја сите.
„Јас - момчето молња“ од Јагода Михајловска Георгиева (1989)
- Ауу, скраја било, не зборувај така! - свика баба ми.
„Јас - момчето молња“ од Јагода Михајловска Георгиева (1989)
- Не зборувај глупости, - ѝ свика татко ми.
„Јас - момчето молња“ од Јагода Михајловска Георгиева (1989)
Петре Даскалот кога нѐ учеше или кога со луѓето зборуваше нешто важно, не зборуваше како сите останати туку некако збор по збор и со вметнување на некои црковнословенски зборови.
„Крстот камбаната знамето“ од Мето Јовановски (1990)
За зулумќарите да не зборувам.
„Крстот камбаната знамето“ од Мето Јовановски (1990)
Шишман нажалено го погледна. - Не зборувај така, - молежливо му рече. Србин не одговори.
„Будалетинки“ од Мето Јовановски (1973)
На враќање ништо не зборуваат, Перса и Пелагија одат а не се слушаат нивните чекори.
„Црна билка“ од Ташко Георгиевски (2006)
Никој ништо не зборуваше, по запирањето на моторите од џиповите, се спушти дебела тишина.
„Црна билка“ од Ташко Георгиевски (2006)
Ги слушам дрвјата, целата шума ништо не зборува.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Ама, Никифор само ме води и ништо не зборува.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
— Зошто не зборувате на костурски?
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Па тој, и кога не зборува, го загадува воздухот.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
За овие сопствени дилеми и стравови што го измачуваа со никого не зборуваше.
„Тополите на крајот од дедовата ливада“ од Бистрица Миркуловска (2001)
За бенките, пак, да не зборувам. Секој ден откривам сѐ нови и нови бенки на моето лице и тело.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
Каде биле до сега не знам, ама ми се чини дека никогаш не сум ги имала, туку дека сега почнаа да се појавуваат за мој инает, а за радост на огледалото.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)