Колокации | Дигитален речник на македонскиот јазик

Непосредно после приватизацијата, може да се каже дека фирмата продолжува речиси со истиот обем на активности како и пред тоа, а работните услови и меѓучовечките односи се на ниво како и дотогаш, односно сосема солидни и на едно коректно ниво.

„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)

Сепак, таа беше солидарна и редовно ја плаќаше својата членарина.

„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)

Но, потоа работите на овој план радикално се променуваат – па, откако приходите ќе влезат во фирмата, како што нагласува самата, почнуваат „мистериозно“ да исчезнуваат, односно „да одат во џебовите на двајцата директори“.

„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)

Или само знаев дека би ми го рекол зашто тамам мислев дека се спасив од онаа ѓупштина што ми бербатеше по куќата, кога, ги слушнам некаде зад куќата од каде што ќе влезат во задните простории.

„Балканска книга на умрените“ од Мето Јовановски (1992)

Јас ќе влезам во одајата да ти одберам и да ти донесам друга книга.

„Гоце Делчев“ од Ванчо Николески (1964)

Од светлосната топлина на ламбата, меѓу печатените букви се покажаа други ракописни букви.

„Гоце Делчев“ од Ванчо Николески (1964)

Секој, којшто ќе влезеше во градот, тие го претресуваа да не носи контрабанден тутун.

„Гоце Делчев“ од Ванчо Николески (1964)

Веќе војската и полицијата почна да претресува по куќите...

„Гоце Делчев“ од Ванчо Николески (1964)

Селанецот место да застане, ја тргна белата крпа, со која беше покриена кошницата и внатре се покажаа црвени велигденски јајца.

„Гоце Делчев“ од Ванчо Николески (1964)

Секој, кој ќе влезеше или ќе излеше од градот, беше прегледуван и претресуван.

„Гоце Делчев“ од Ванчо Николески (1964)

А сепак, храмот се изградил и во него свечено бил внесен заветниот ковчег, следен од харфи и цимбала, и од песната на канторите: „Подигнете ги, порти, горништата свои, подигнете се, вечни порти, и ќе влезе царот на славата“.

„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)

Секогаш сум влегувал со одважност, дури, богами, кога ќе влезев, не ни ги забележував поединечно. Не се трудев. Тие ме забележуваа. Тоа беше важно.

„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)

Бидејќи никогаш дотогаш се немав заинтересирано каде е влезот на зградата во која работев, иако луѓето кои честопати грешејќи ќе влезеа директно во мојата канцеларија, мислејќи дека тоа е вистинскиот влез, јас ги упатував странично, каде што и беше логично да биде влезот на зградата.

„Вител во Витлеем“ од Марта Маркоска (2010)

На човека некако само од себе му се налага да ја замисли над шивачка или плетачка машина во задружна работилница, каде што жените, кога ќе влезе некој, го погледнуваат кратко под око, не исправајќи ја главата.

„Послание“ од Блаже Конески (2008)

Ако ја погледнеш одоздола, добиваш претстава дека со раце можеш да ја прегрнеш, но штом во неа ќе влезеш, ти се чини дека си во некоја голема , тркалезна хала.

„Патувања“ од Никола Кирков (1982)

Го знам нивното маало, зашто навратував кај мајка му и носев алишта за теснења, поправки и поткусувања и како што ќе влезев во маалото ќе ме пречекаа исти гласови на две жени што везден се довикуваа: - Сара! - ќе викнеше едната - Што е Бела? - ќе прашаше другата.

„Светилка за Ханука“ од Томислав Османли (2008)

Само не викај, не сакам Ребека да нè чуе. - И јас око не склопив.

„Светилка за Ханука“ од Томислав Османли (2008)

Пред другите се обидував да бидам поинаква одошто сум, за да им угодам. а и затоа што тоа (нејзиното јас) беше толку исполнето со омраза и разурнувачки потенцијал, што сѐ што ќе влезеше во него не ќе можеше да опстане.

„МАРГИНА бр. 22“ (1995)

Се мислев како ќе влезам.

„Дружината Братско стебло“ од Јован Стрезовски (1967)

Станавме како и секогаш кога некој ќе влезе в училница.

„Дружината Братско стебло“ од Јован Стрезовски (1967)

Тоа влезе како ништо да не било и застана до вратата со „бујрум бег“. (Адем го беше научил како да го ословува кога ќе влезе).

„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)

Наставникот по фискултура обележуваше кое одделение каде ќе влезе.

„Клучарчиња“ од Бистрица Миркуловска (1992)

Автобусите веќе беа паркирани пред училиштето.

„Клучарчиња“ од Бистрица Миркуловска (1992)

Ако биде редовна на тренинзите, в година ќе влезе во екипата.

„Клучарчиња“ од Бистрица Миркуловска (1992)

Се растрчаа низ теренот и секоја убава комбинација заврши со фрлање во кош и најчесто со погодок.

„Клучарчиња“ од Бистрица Миркуловска (1992)

Едните во бели, другите во сини дресови истрчаа на игралиштето, застанаа спроти и сложно се поздравија: - Здраво! Здраво! Здраво!

„Клучарчиња“ од Бистрица Миркуловска (1992)

Во спротивна насока можеш сосила да ја движиш, ама ќе го расипеш часовникот.

„Клучарчиња“ од Бистрица Миркуловска (1992)

Во таа смисла мисијата Bethesda на 4 ноември до Force 399 го поставува прашањето “дали сојузничките единици во Грција и Албанија ќе влезат во Македонија со сила“.

„Британските воени мисии во Македонија (1942-1945)“ од Тодор Чепреганов (2001)

Андон реши: ќе влезе во кафето: Таму, како што правеа и другите, ќе седне, ќе извади пари и ќе го извика со чукање келнерот. Плаќа. Зошто да не влезе?

„Бојана и прстенот“ од Иван Точко (1959)

Откако го зеде прстенот, Мискарица ја прегрна Аспасија и ѝ прошепоти: - Слушај: наместо Викторија, утре во градината, крај брегот, на ѓерѓефот ќе влезе сестра ти Атина...

„Бојана и прстенот“ од Иван Точко (1959)

Потоа ќе влезеше дома и долго на балконот Го полеваше цвеќето, ги забришуваше неговите листенца И на крајот ќе седнеше да испие кафе со младата домаќинка.

„Љубопис“ од Анте Поповски (1980)

Испаѓа како да му се ситам со неизбежното грдо и грозно доживување во моментот кога, откако ќе влезе дома, ќе се сети што го очекува горе во спалната каде што ќе ме најде легнат на плеќи, со устата зината, можеби и полна со муви и со очите оврлени, дека умот ќе му штукне од тоа од што веќе и мене ми се крева косата и ми се гади.

„Човекот во сина облека“ од Мето Јовановски (2011)

Кога најпосле стана, во својство на виновник, си рече, кога ќе влезе во спалната да ѝ каже дека програмата завршила, дека морал да дојде да си легне, да ѝ се извини некако.

„Човекот во сина облека“ од Мето Јовановски (2011)

Помислувам да му се смилувам и прикаската да ја срочам, така што братучедот Герман, откако ќе влезе во ходникот, да се премисли и да се врати да викне некого за да не влезе во собата кај мене сам, да биде со некого кој ќе му го држи стравот.

„Човекот во сина облека“ од Мето Јовановски (2011)

Кришум се завлеков дома, се пазев а не ме видат кога ќе влезам во визба.

„Улица“ од Славко Јаневски (1951)

- Пак некој ќе влезе. - Како тоа? зачудено ги дигна веѓите скоро до почетокот на косата.

„Улица“ од Славко Јаневски (1951)

Е, што да правиш, ние беќарите сме како питачи: секаде ќе тропнеме, а каде што ќе ни отворат таму ќе влеземе. (Секој збор на Анѓелета предизвикува смеење кај жетварките.)

„Парите се отепувачка“ од Ристо Крле (1938)

Потем: светлина звучна со сите бои во неа; светлина што кога влегува во секое нешто, неговиот зрак му го вдахнува и го обојува со бојата подобна за тоа нешто, светлина непроменлива, од прапочетокот, а променлива во стварите кога ќе влезе.

„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)

Дури тогаш сфатиле дека граматикот умрел уште по првата средба со буквите од натписот, и дека, најверојатно буквите имаат смртоносна, отровна моќ за секој кој ќе влезе во одајата.

„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)

Ќе влезам наеднаш, ќе застанам среде собата и ќе викнам: „Знаете ли што е ново?“

„Маслинови гранчиња“ од Глигор Поповски (1999)

Да, ќе влезе. ... - Мирно си ама се плашиш! - пак се слуша гласот на Тошета.

„Било едно дете“ од Глигор Поповски (1959)

Не, нема да се врати, ќе влезе да го види теленцето!

„Било едно дете“ од Глигор Поповски (1959)

Одеше и мислеше вака: “Ќе се изненадат. Ќе влезам наеднаш, ќе застанам среде собата и ќе викнам: “Знаете ли што е ново?“

„Било едно дете“ од Глигор Поповски (1959)

Ако шушне ќе го разберат ќе влезат внатре и - готов е.

„Било едно дете“ од Глигор Поповски (1959)

-Кога ќе влезам во некоја просторија, ме има уште дваесет пати.

„Мудрецот“ од Радојка Трајанова (2008)

Секој жив што ќе влезел во продавницата да ги купува ч....те, излегувал мртов, бидејќи продавачот имал обичај да ги убива купувачите.

„МАРГИНА бр. 1“ (1994)

Го испративме до вратата на неговата куќичка зад црквата Свети Ѓорги. - Ќе влезете?

„На пат со времето“ од Петре Наковски (2010)

Кога ќе стигнете до широката раскрсница, ете се гледаат од тука семафорите, веднаш свртете лево и ќе влезете во улицата што ја барате.

„На пат со времето“ од Петре Наковски (2010)

Вдахновен (чувство кое одамна и со таква силина го немаше обземено), зеде да направи скулптура по која ќе го паметат сите и со која, поверува, трајно и достојно ќе влезе во историјата на уметноста.

„Захариј и други раскази“ од Михаил Ренџов (2004)

Кога ќе влезев внатре, светителите и настаните од библијата оживуваа, ми се радуваа како на свој.

„Захариј и други раскази“ од Михаил Ренџов (2004)

Јас бев искрен, затоа ве молам и вие да бидете искрени кон мене, со што полесно ќе влезете и поубедливо ќе го доживеете светот во кој сакав да ве воведам.

„Захариј и други раскази“ од Михаил Ренџов (2004)

На тоа место првпат ќе се случи чудо, нараторот ќе излезе од своето тело и пак ќе влезе во него, што ќе ни покаже дека ни тој не е обичен наратор и човек.

„Захариј и други раскази“ од Михаил Ренџов (2004)

Така ќе влезете во историјата како нови Вавилонци, на кои им успеало да се израмнат со Бога и да бидат троа повисоко од него.

„Захариј и други раскази“ од Михаил Ренџов (2004)

Ми се чинеше дека кога татко ми ќе влезе во салата и ќе се сретне со учителката Вера, сите присутни ќе знаат дека тој, татко ми не е пречекан од учителката Вера како и сите други, туку некако поинаку...

„Друга мајка“ од Драгица Најческа (1979)

Од врата кога ќе влезев во училницата каде што вежбавме не можев да не ја забележам искрената широка насмевка на лицето на Вера, со која ги освојуваше сите деца, скоро без исклучок, како и со топлиот спокоен глас, со срдечноста, со присноста, со топлината во очите.

„Друга мајка“ од Драгица Најческа (1979)

Забележував дека другарките со интересирање гледаа во нас, кога ќе тргневме од училиште заедно и следеа дали и учителката ќе влезе кај нас.

„Друга мајка“ од Драгица Најческа (1979)

Слабините го жегнаа кога вратата зад него тропна.

„На пат кон Дамаск“ од Елизабета Баковска (2006)

Тие ќе се потпишат, овие ќе го предадат оружјето, а НАТО ќе влезе да го запечати мирот што набргу повторно ќе завладее.

„На пат кон Дамаск“ од Елизабета Баковска (2006)

„Ќе чукнам, ќе влезам и ќе ја замолам учителката да ми прости,“ - си рече и во тој миг така стори.

„Градинче“ од Бистрица Миркуловска (1962)

Овдека ќе почне, вели, во друго село ќе заврши, во оган ќе влезеш, од вода ќе излезеш. 178

„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)

И дома ќе влезам како некој лиот.

„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)

Ќе влезам в соба и ништо немам в панталони.

„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)

Другиот ден пак така, велеше, мечката ќе влезе до потокот, потоа ќе се јави и крмакот, ќе го намириса воздухот со чурилката, велеше, ќе осети дека уште некој има тука некаде, и ќе загне кон кај што го води носот, по миризбата.

„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)

Разбра или не разбра, ќе ми вели. Ако не разбра, и тебе ќе ти речам: пире, пире, и ти ќе влезеш во купчено, вели.

„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)

ама немаме пасоши, свиденија, никакво книже, оти ние знаеме дека ќе влеземе во слободна Македонија и дека не ни треба ништо и кој ќе те претресува во слободна земја и ги фрливме пасошите од бродот, во морето, ура, викаме, скокаме на бродот и ги фрламе пасошите во водата, радост голема, човек во радоста поулавува и пасошите летаат во водата, а улема риби се збираат околу пасошите, цели јата риби ги тргаат наваму натаму, небаре ги читаат,

„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)

Чинките на човековата беспричинска радост им ја грееле крвта, ги тргале кон огнот зад ѕидот на урнатината и кон гајдата на Каменчо Скитник, човек што можел и од кал да измеси слатка погача.

„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)

Кога ќе стиснеме чекан в рака и кога ќе влеземе во пештерине, слушаш, престанува нашата младост.

„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)

А сега слушај, должник сум да ти раскажам: имам четириесет и една година и навистина сум стар, престар, за тебе дојден од исконски дни.

„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)

Ој ти земјо пуста да си од тебе сме пак во тебе ние сите ќе влеземе да ни јадеш бели меса да ни пиеш црни очи ... (Песна што еднаш ја соопштил Лозан Перуника.)

„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)

Ој ти земјо пуста да си од тебе сме пак во тебе ние сите ќе влеземе да ни јадеш бели меса да ни пиеш црни очи.

„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)

Викна Коле Канинчето: „Еј другари, дрште се, уште малце ќе влезиме стреде в Македонија. Наполнете шмајзерите, запалете бумбите!“

„Од борбата“ од Блаже Конески (1950)

Ќе влезат во вештина на чад и низ клучалката доколку не им отворам.

„Кловнови и луѓе“ од Славко Јаневски (1956)

- Ќе влезеш в шума... А таму, на највисокото дрво, стои сојка и те гледа.

„Кловнови и луѓе“ од Славко Јаневски (1956)

Во град сум гледал жени - издолжени како жерави, чиниш сега ќе влезе во вода и ќе остане со издолжена шија.

„Кловнови и луѓе“ од Славко Јаневски (1956)

Кога ќе влезе штрк во туѓо гнездо за прељуба со туѓа штркелица, сите штркови му судат.

„Кловнови и луѓе“ од Славко Јаневски (1956)

Зачекорува внатре. Штом ќе влезе сосем, се слушаат неколку истрели.

„Црнила“ од Коле Чашуле (1960)

Можете да го сфатите колебањето, кое како да надоаѓа и го спречува лицето да влезе во просторијата, бидејќи ходникот, како што е направен, дава речиси театарска глетка, и го нагласува чувството дека човек откако ќе влезе ќе остане упадлив спрема заднината.

„МАРГИНА бр. 10“ (1997)

Некој штотуку излегол, тоа е точно.

„МАРГИНА бр. 10“ (1997)

Кога ќе влезете во неа, чувствувате дека некој штотуку заминал, сѐ уште може да се почувствува присутноста, иако таму веќе нема никој. 116 Margina #10 [1995] | okno.mk

„МАРГИНА бр. 10“ (1997)

Кога неговите другарчиња ќе влезеа на час, тој вртеше околу училиштето, се качуваше на прозорците, ги гледаше нив внатре и плачеше.

„Животраг“ од Јован Стрезовски (1995)

Што значи дека целото негово патување преку морето за да ги искушува Јапонците би можело да излезе попусто.

„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)

Но ќе влезете во најобична заблуда ако помислите дека таа спокојна атмосфера влијаеше врз врагот како смирување.

„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)

Камилски беше задоволен од ова ерудитско објаснување на потеклото и распространувањето на модриот патлиџан и затоа предложи тој да заземе важно место во нивната листа.

„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)

Сега сериозниот Камилски, сакаше на оваа приказна да ѝ даде посебна социјална и филозофска димензија, чија последица ќе биде лексичката определба за оваа синтагма, која неизменета ќе влезе во балканските јазици.

„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)

Климент Камилски повеќе не поставуваше прашање дали поимот кадија ќе влезе во нивната листа на опасните османотурцизми со изветвена смисла или, како што нагласуваше сѐ поретко со опасно значење!

„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)

Во далечните османски времиња, продолжи Камилски, во една област настапил голем глад.

„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)

XLV На Климент Камилски, по првите претставени зборови на Татко, посебно по поимот кадија, му стануваше јасно дека нивната мисија добиваше сосема друга смисла и застрануваше од замислениот правец и конечната цел.

„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)

Откако ќе влезе во султанските трпези, ќе се шири по семејствата на царството, покрај шеесетината најпознати рецепти, ќе се создаваат, нови илјадници...

„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)

Тој што ќе влезе во твојот дом, нека ти значи, инаку ќе бидеш злоупотребен.

„Читај ми ги мислите“ од Ивана Иванова Канго (2012)

Кога ќе влезев во таа живната сала, толку многу ме нервираше безначајната еуфорија, па одвај чекав да си одам дома.

„Читај ми ги мислите“ од Ивана Иванова Канго (2012)

Тогаш јас ќе влезев во каминот, а таму толку многу свиреше како јас да завивав во оџакот.

„Три жени во три слики“ од Ленче Милошевска (2000)

Манастирскиот поп, малоумниот отец Софроние, тешко се снаоѓаше: камилавката му беше издупчена, ту од кокарда, ту од петокрака како веќе која војска ќе влезеше во широкиот ограден двор.

„Забранета одаја“ од Славко Јаневски (1988)

Потоа, отпоздравувајќи има на познатите што ќе влезеа во кафеаната, безгласно, само со положена дланка на гради, не толку со занес колку со внимавање да биде разбран и наполно јасен почнуваше да раскажува. Не можев да не поверувам дека неговиот дух не се војва низ минатото, меѓу човечките крводелци и недоразбирање од стојбиштето на неверојатното што сѐ повеќе се сокрива под превез со боја на латици од крваригин цвет; раскажува а ти навлегуваш во зона на мистерија во која се испреплетуваат љубов и омраза, тие моќни чинители на човечките драми и балканските игри низ векови.

„Забранета одаја“ од Славко Јаневски (1988)

Далеку, негде до кај не стаса настанот од напуштената крчма, селските деца ја пеја врескаво и со помамна радост селската химна: Подбутнувам, некако ќе влезе ...

„Забранета одаја“ од Славко Јаневски (1988)

Дедо му Осип Крстин делка од смрековина, како и секогаш од еден дел, триножец и бескрајно повторува дека никој не ќе влезе во одајчето додека е тој жив.

„Забранета одаја“ од Славко Јаневски (1988)

„Думбаровски ќе биде првиот во нашата историја кој жив ќе влезе во својот музеј,“ си шепотеше под носот, одејќи по улицата де лево, де десно.

„Полицајка в кревет“ од Веле Смилевски (2012)

Таа го сакаше мирисот што ја обземаше во тој миг, тоа не беше мирис ниту нејзин, ниту на Лилица , ниту на Андон, тоа беше некој мирис на ветрови што се раѓаат одвнатре и носат реа на пот и плодност, мирис кој тешко може да се именува, како кога ќе влезете во кафеана во која никако не можете да кажете од кое јадење е тој мирис што ве тера со стрв да подголтнувате, затскривајќи се тоа да не го видат другите.

„Полицајка в кревет“ од Веле Смилевски (2012)

„Ќе влеземе ли заедно?“ „Не“, се слеа со тој шепот и шепотот на другата сенка.

„Месечар“ од Славко Јаневски (1959)

Во пресудната 1948 година бродот на длабочина од 23 метри крај риечкото пристаниште ќе биде извлечен од специјализираното претпријатие Бродоспас и ќе го преземе Југословенската воена морнарица за свои потреби, а по реконструкцијата и обновата дел по дел ќе влезе во составот на морнарицата како школски брод Галеб, а подоцна ќе стане еден вид пловечка резиденција на Јосип Броз Тито.

„Амбасади“ од Луан Старова (2009)

Ќе учествува во многу поморски битки за различна намена, а најчесто како миноположувач за на крајот од сојузничките авиони да биде потопен кај Риека во 1944 година.

„Амбасади“ од Луан Старова (2009)

Така обновениот брод Галеб, на 7 март 1953-та, од пристаништето Зеленика кај Бока Которска ќе замине во посета на Велика Британија.

„Амбасади“ од Луан Старова (2009)

Со ова патување Галеб со Тито ќе влезат во значајна етапа од југословенската историја.

„Амбасади“ од Луан Старова (2009)

Ќе се сокриеше во тоалетот, па кога ќе влезев го чувствував мирисот од тутунот.

„Седум години“ од Зорица Ѓеорѓиевска (2012)

Ѕидовите на ходниците беа обоени со весела жолта боја, како порака дека има некоја надеж за тие што ќе влезат тука.

„Седум години“ од Зорица Ѓеорѓиевска (2012)

Карнаварата испушташе црвени цветчиња со кои ги намамуваше инсектите: кога ќе ѝ слетаа на листенцата, го затвораше цветот и ги впиваше во себе, ги смукаше; сувоземната утрикуларија лисјата ги свиткуваше во вид на труба, на уста, и штом ќе влезеше некој инсект внатре - таа го затвораше како во стапица и го цицаше со своите ситни влакненца; водената утрикуларија испушташе тенок леплив меур на кој инсектите како на смола се лепеа останувајќи заробени.

„Јанsа“ од Јован Стрезовски (1986)

Или ќе ја извадиме од пеколот, или и ние ќе влеземе во него.

„Калеш Анѓа“ од Стале Попов (1958)

„Стражата“ ќе „капитулира“ и ќе ги земе коњите да ги смести по комшиите, а луѓето ќе влезат дома во куќата, каде што се поставени трпези од горни до долни крај.

„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)

И така, секој дуќан во кој денеска ќе влезат свадбарите, ќе има понекој петак аир, та дури и Мамуд ковачот ќе се овајди, оти ќе се требни клинци и плочи да се коват коњите на свадбарите што ќе бодињаат по невестата цел ден.

„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)

И додека се води разговорот меѓу стариот сват и „командирот“ на стражата, обично стрикото или братот на невестата ако е поитар — некој од зетовата дружина ќе се префрли некако и ќе ја отвори, небаре насила, портата и овие што преговараат заедно со другите сватови што бодињаа досега, ќе напнат и небаре насила ќе влезат во дворот.

„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)

- Како да се диви жениве... - ќе им речеа војниците на луѓето кога ќе влезеа во дуќанот да купат нешто, гледајќи како жените излегуваат надвор, тргајќи ги очите од нив.

„Злодобро“ од Јован Стрезовски (1990)

За малку младичот ќе влезеше прв, но човекот во сина облека ја стави раката на задната страна од вратата, се настрани и на селанецот што беше зад него му рече: - Влегувајте, молам.

„МАРГИНА бр. 34“ (1996)

Одеднаш ја обзема страв од она што ќе го затекне кога ќе влезе; за момент дури ги затвора очите, ги стиска усните, потоа решително ги врти клучот и кваката и влегува.

„МАРГИНА бр. 34“ (1996)

А Манасија беше госпоѓа и згора на тоа вработена во банката, па секој што ќе влезеше да си го наплати долгот можеше да види со какви извалкани зборови Бундев се служи кога настојуваше и вујна си да ја замеша во своите грди фантазии.

„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)

...од крвавата тетратка на седумнаесетгодишниот лунарен поет распарчена од бајонетите на практичните бојници преку збрчканата европа што тревожно се пресметува со аристотеловскиот артритис кон вратоломиите на воените коњи во пенливиот базен совршена капија на холивудското враќање во праисторијата (навистина) сјајнокожната глутница е убедливо добра додека алчно ги голта сребрените рипчиња на кои не им преостанува ништо освен да бидат проголтани неминовно болно но егзотично чисто тоа Ам сигурен сум ќе влезе меѓу најуспешно снимените кадри на природна исхрана сочувано како такво во куќните видеотеки на страстниците прикажувано на тајните сеанси на видеомастурбантите што возбудени се надвикуваат чуствувајќи како повторно ќе им прсне слепото црево...

„Или“ од Александар Прокопиев (1987)

Ноќ и ден и години долго млечни дождои ќе бидат И во сончеви порти кога ќе влезе Андромеда Урна и дрво како скаменети близнаци ќе види.

„Камена“ од Анте Поповски (1972)

Кога ќе влезат тие на таванот, петелот секогаш стои мирно во еден агол, не се ни трга, ни бега, само така стои и понекогаш гледа во Зоки со своите љубопитни очи.

„Зоки Поки“ од Оливера Николова (1963)

Се сетив дека бев решил да ја разлабавам вратоврската кога ќе влезам во канцеларијата.

„Желките од рајската градина“ од Србо Ивановски (2010)

Се разбира дека ќе треба да му се насмевнам кога ќе влезам.

„Желките од рајската градина“ од Србо Ивановски (2010)

Наближувајќи кон отворената врата на мојата канцеларија не знам зошто наеднаш ме опседна помислата дека кога ќе влезам ќе треба да му пристапам со разбирање барем на колегата Зоре Вртанов.

„Желките од рајската градина“ од Србо Ивановски (2010)

Те чекав, занев дека мораш да се вратиш. ќе влезе и ќе ги отвори ширум прозорците.

„Две Марии“ од Славко Јаневски (1956)

Од неа зависеше која чета ќе влезе прва во мензата.

„Постела на чемерните“ од Петре Наковски (1985)

Туѓинецот ќе ја искористи широкоградоста на небото ќе влезе низ подземни порти и со отров ќе нѐ попрска Scorpius-Ophiucus.

„Ерато“ од Катица Ќулавкова (2008)

3. Распосли си го окото - мојата љубов сака да патува мојата љубов сака да залута да се врати, да нѐ спаси мојата љубов сака Во предградието на твоето око трепките си поигруваат есен, отвори, патникот кој чука е љубовта ќе влезе за да побегнеме од времето меѓу градите отсекогаш сум носела виделина окото твое отсекогаш ме барало мене - разбуди го, ноќва како на сон те сакам, погледни ме, љубовта да ми патува...

„Ерато“ од Катица Ќулавкова (2008)

Амам: промена на смислата Не кога ќе влезеш и кога ќе те заплисне врел и непроѕирен воздух не кога ќе те поклопат капките разлеани по ѕидовите реата, мермерот, мрморењето не кога ќе те обземе вртоглавица зашеметеност од празнината на амамот, полна пот, плот и пареа не кога ќе те погоди како отсјај во сон светлината подадена низ розетата дозирано, од високо не додека студеното сонце-иње од карши ги облагородува дрвјата, релјефите, порталите, фасадите на сараите туку кога ќе потонеш гола во гротлото ко крвава рожба во исцедокот од водолијата тукушто прсната, за да може да се слизне низ пенџерето на животот (на)право во царството на немилосрдноста кога збунетото тело ќе помисли дека секое друго место е подобро ама ќе остане и понатаму - таму без да се помести кога ќе ја осетиш жешката вода како оддалечување од секојдневието, од агонијата на распадот (целото е мислена именка, далечно минато) кога ќе се престориш течен заборав божји благослов и ќе му се предадеш на телото мислејќи си ѝ се предал на психата егзотичното прелевање на смислата сѐ додека не се претвориш во прелив како таков кога ќе се испреплетат значењата едни со други и ќе се испретурат во кошницата на светогледот а ти ќе тргнеш во потрага по почетокот кога ќе сфатиш - Бизант е капија во темните агли на памтењето цела епоха е втисната како анатолиска крпенка во обичните зборови од твојот мајчин јазик во интимата на јазикот и се спровира низ капијата кон одаите и спалните дома кајшто по извесно време по извесна стварност потеклото се заташкува сродството се изобличува јазикот има свои потреби како и телото сфаќаш и тонеш во без-сознание зад јазикот, отаде нека почека ако те чека ... Истанбул, декември 2003

„Ерато“ од Катица Ќулавкова (2008)

Затвори ја затвори ја но ние сепак ќе влеземе.

„Човекот со четири часовници“ од Александар Прокопиев (2003)

Големи вљубеници во зборот...Fascinating…

„Човекот со четири часовници“ од Александар Прокопиев (2003)

Непроменето.

„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)

Дури и времето, кога ќе влезам во собата, се чини оти е истото.

„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)

„Ќе влезам, ќе влезам, сè ќе ти раскажам“, шепоти и отстапува наназад од прозорецот.

„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)

АРСО: Најпосле, и да не платиш, ќе ти чинам алал.

„Чорбаџи Теодос“ од Васил Иљоски (1937)

Во тефтер не ќе влезе. Памети, па врати, на душа ти.

„Чорбаџи Теодос“ од Васил Иљоски (1937)

Дачо нерасположен и скиселен продолжуваше да спие со Ранч, а и Ранч продолжуваше со своите зајадливи боцкања: штом ќе дојдеше време да се јаде, Ранч ќе влезеше во стројот крај Дачо и зајадливо ќе му дофрлаше в уше: - Ако не дадевме ние пари за тебе, ти немаше да дојдеш ваму.

„Прва љубов“ од Јован Стрезовски (1992)

Кога ќе влезеш на влезната врата, веднаш пред тебе е долг ходник.

„Продавница за љубопитните“ од Мето Јовановски (2003)

Едо, пикајќи ги парите во џебот, рече: „Ќе влезам малку во гаражата.“ „По куферчето и палтото?“, рече Ратко кој пред да затвори го забележа и се исчудуваше зошто се тука тоа куферче и тоа палто оставени во гаражата.

„Продавница за љубопитните“ од Мето Јовановски (2003)

Остварувањето на тоа, според нив, „не би требало да е тешко“, а би требало да излезе уште полесно „доколку националната влада, во која ќе влезат сите партии и која своето постоење го должи најмногу на нашите напори и поддршка, ќе се зацврсти толку сигурно што ќе биде во можност да ја преземе администрацијата на државата за ослободување на Грција“.

„Македонија низ нишанот на САД и Британија“ од Тодор Чепреганов (2012)

Сметале дека на Советите нема да им се допадне предлогот за обновување на Англо-турскиот сојуз, особено "кога тие ќе оценат што ќе се случи наскоро поради политиката што ќе следува потоа".

„Македонија низ нишанот на САД и Британија“ од Тодор Чепреганов (2012)

Иако според нив Советската влада "зазела став дека не е заинтересирана за тоа дали Турција ќе влезе во војна или не", Советите "веројатно никогаш не го сакале Англо-турскиот сојуз", а сегашниот застој во британските односи со Турција "многу добро им одговара".

„Македонија низ нишанот на САД и Британија“ од Тодор Чепреганов (2012)

Во однос на Турција, нивниот предлог бил дека е потребно да ја напуштат сегашната британска „политика на присилување на Турција да влезе во војна“ со примена на заканата дека ако не влезе, ќе ја остават „сама да си ја срка чорбата по војната“.

„Македонија низ нишанот на САД и Британија“ од Тодор Чепреганов (2012)

Вистините кои се толку едноставни, а кои постануваа лаги ќе ги заменам со високи внатрешни прозорци преку кои ќе влезе чист воздух и мирис на пролетно изгрејсонце. Како почеток на нешто убаво.

„Жонглирање со животот во слободен пад“ од Сара Трајковска (2012)

После сите тие грешки, погрешни избори и лажни импулси на чувства научив да сакам искрени и верно и со срцето и со умот.

„Жонглирање со животот во слободен пад“ од Сара Трајковска (2012)

Промена на умот (реформатирање) може да се случи само во услови што ја дуплираат “домашната култура”. okno.mk | Margina #32-33 [1996] 32 Тимоти Лири ЕЛЕКТРОНСКИ КУЛТУРИ Ако родителите не читаат или ако дома нема весници, списанија, книги, децата се во голема мера хендикепирани кога срамежливо (или дрско) ќе влезат во застрашувачката, обезличена првоодделенска училница. (Многу добри учители го разбираат овој принцип, па ја претвораат училницата во домашна атмосфера на поддршка.) Сите ние ги чувствуваме импликациите за реформатирање на умствените фајлови (широко познати како помош во читањето).

„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)

Културите или индивидуите кои сакаат да се променат мораат да користат различен јазичен медиум.

„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)

За некоја година Ведан ќе влезе во пубертет и ќе треба да бидеме многу попретпзливи со него.

„Јас - момчето молња“ од Јагода Михајловска Георгиева (1989)

Во еден момент таа викна: - Тето, види, сега ќе влезам внатре и ќе појдам на гости кај Дуња-Ѓузел, - и скокна во водата.

„Јас - момчето молња“ од Јагода Михајловска Георгиева (1989)

На пример, ти Бреза ќе седнеш овде, ти Ведане - таму, Борче ќе влезе од вратата што води накај клозетот, а чичко Ванчо ќе биде газдата.

„Јас - момчето молња“ од Јагода Михајловска Георгиева (1989)

Понекогаш ми се случуваше да ја чујам како слегува по скалите и како вратата ќе крцне кога ќе влезе во готвачницата каде што спиевме јас и моите двајца помали браќа на постелата зад вратата и дедо ми и баба ми на другата постела, спроти вратата.

„Крстот камбаната знамето“ од Мето Јовановски (1990)

Кога ќе влезеа в село гостите од Брезница во тајфа, децата со врева ќе потрчаа напред и тета Сандра, зашто куќата им беше овде на патот, ќе ги чуеше клакарчето на Шишмана, знаеше дека нејзините ѝ идат на гости.

„Будалетинки“ од Мето Јовановски (1973)

Шишман навистина беше се сетил, но токму кога сакаше да се покаже виде како еден од четворицата офицери, користејќи го моментот, украде карта од купчето на средината па вчудоневидено ја подаде главата напред и веќе заборави како треба да рече кога ќе влезе во просторија каде што има претпоставен.

„Будалетинки“ од Мето Јовановски (1973)

Кога Ѓорѓија ќе влезеше во кујната, таа ќе се свртеше, не поздравувајќи се за добро утро и ќе почнеше да зборува како тој претходниот ден заборавил да купи јаболка, па како таа утрово немала со што да се заблажи или како Ѓорѓија не го исклучил светлото од ходникот и тоа горело цела ноќ - па, знаеш ли ти колкава сметка плаќаме за струја? - ќе се побунеше, заборавајќи кој ги плаќа сметките.