ќе (чест.) - изгрее (гл.)

Бледи од набожност, жените го повлекле попот зад себе.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
А кога ќе падне мрак и на небо ќе изгрее полна месечина, ќе се перпелкаме во покосената трева и ќе правиме деца.
„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)
Се спуштаат на крилја ветрови, липал и ги терал да липаат, божествени коњи да ги здробат со огнени копита сите зла - нечесноста, богохулството, пакоста, соблазненијата, прељубата, за оние што се во срцата мајчински ќе изгрее едно поинакво сонце, но Адам Лесновец.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
И секој пат, кога ќе изгрее денот, тој забележува - момата е побледа очите ѝ се поцрвени. Не може веќе вака.
„Забранета одаја“ од Славко Јаневски (1988)
Повеќе сум верувал дека сонцето навреме не ќе изгрее, отколку ти...
„Чорбаџи Теодос“ од Васил Иљоски (1937)
Ти изгреваш на далеку — да ли еднаш ќе изгрееш силно, силно, дури милно над долови и над гори над полиња и над реки над мојата татковина?
„Бели мугри“ од Кочо Рацин (1939)
Штом ќе изгрееше сонцето, орлите, во јата, ќе јурнеа од сртот на Потковицата спрема Беговски Ливаѓе, а лукавите штркови ќе ги намамеа во блатата, и тука, на земја, ги убиваа.
„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)
И секој пат, кога ќе изгрее денот, тој забележува - момата е побледа, очите ѝ се поцрвени. Не може веќе вака.
„Кловнови и луѓе“ од Славко Јаневски (1956)
Туку за среќа наиде измеќарот твој...
„Чорбаџи Теодос“ од Васил Иљоски (1937)