ќе (чест.) - им (зам.)

Патем му рече Анѓеле на Трајчета: - Ноќеска ќе ги нападнат нашите, ќе им го земат оружјето, но ти треба да молчиш. Тие продолжија...
„Волшебното самарче“ од Ванчо Николески (1967)
Времето допрва може да покаже дека биле во право. ‌Имам добри преседани за таков убав светоглед. ‌Се прашувале луѓето, на пример, дали Невидливиот човек од Ралф Елисон, Друга земја од Џејмс Болдвин или Да се убие птицата подбивница ќе им станат неразбирливи или безначајни ако дојде време кога во американското општество расата веќе нема да биде општествено обележана (претседателствувањето на Барак Обама, за волја на вистината, во мигов ја прави таквата можност понезамислива отколку замислива).
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
По многупати на ден ги уверуваше дека ќе им помага. Каде и да биде.
„Омраза - длабоко“ од Драгица Најческа (1998)
Со воведувањето на вакво раководно владино издание дури и злонамерните луѓе, само ако се дрзнат да бидат некојпат несогласни со посоченото мислење “што господари”, природно ќе се чуваат да му противречат на истото, да не се најдат под сомневање и под казна.
„МАРГИНА бр. 29-31“ (1996)
„Тамам и ќе им го видам кучето“, си рече изненаден од таа помисла, зашто тој всушност немаше никаков интерес за кучиња.
„Човекот во сина облека“ од Мето Јовановски (2011)
Судот е должен, во споровите во кои е дозволена медијација, заедно со поканата за подготвителното рочиште да достави до странките писмено укажување дека спорот може да се реши во постапка за медијација.
„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)
„ Може да се претпостави дека неговата книга е еден начин да се избегне тоа.
„МАРГИНА бр. 37“ (1997)
А кој и каде ќе им запали свеќи на тие кои од пампурот ги фрлија во морето?
„На пат со времето“ од Петре Наковски (2010)
Ха, неверојатно! Кога ќе им кажам дека те сретнав ќе кажат дека се просерувам!
„МАРГИНА бр. 37“ (1997)
Првите штом ќе им дојде до рака, а вторите штом ќе ја узнаат неговата двојна улога.
„Синовски татковци“ од Димитар Солев (2006)
Сега Клара беше посветена на идејата да ги освести жените дека самите ќе мораат да се изборат за она што им припаѓа: сама изработуваше плакати на кои пишуваше дека образованието на девојчињата не треба да биде подготовка за улога на домаќинка туку да биде образование кое ќе им овозможи самостојност, и ги лепеше на фасадите на училиштата; бараше сопругите да имаат право да побараат развод; организираше групи кои бараа жените да имаат право на глас, а политичките партии ја пријавуваа во полиција.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Децата уште од рана возраст се изложени на жанровите на дискурсот, однесувањето и емоционалното изразување.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Рационалното мислење ќе пронајде технолошки иновации што ќе ги победат гладот, болеста и сиромаштијата.
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
А и двајца се, ќе им биде дури лесно да одат по разгазенана дира.
„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)
- Ти треба книги да пишуваш, ќе им помогнеш на луѓето да ја заборават маката, додека ги читаат, - му рече еднаш на велгоштанецот мајсторот Трајан.
„Бојана и прстенот“ од Иван Точко (1959)
Водач, или војвода, како ги викаа тогаш водачите, ќе биде младиот Ѓорѓија, a Толе и Глигур ќе му бидат четници, додека соберат од терен други другари на кои пак, тие ќе им бидат војводи.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Налозите за службените патувања му ги потпишуваше лично претседателот на Судот Чапаев, верувајќи во Татковата мисија дека, еден ден, можеби ќе им влезе во трагата на старите отомански, кадиски списи.
„Тврдина од пепел“ од Луан Старова (2002)
Без сомнение злото ќе си го покаже лицето кога на силните полувистини и нечесни сновиденија ќе им се пријде без предрасуди и лаги.
„Желките од рајската градина“ од Србо Ивановски (2010)
Повеќе не се нервирам, решив да преживеам. Гледам како малите тивки патриоти ги преместуваат кириличните книги во подрумите, на своја рака, се разбира, но еден ден потомците ќе им бидат благодарни.
„МАРГИНА бр. 8-9“ (1994)
Таквите склоности не одразуваат само различни филмски вкусови и, воопшто, прашања на естетска пристрасност.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Италијанските вдовици од Фајер Ајленд ја немаат можноста, способноста, да бираат дали да се искачат до достоинствена јавна улога што истовремено ќе им ја признава и почитува тагата; не можат да утврдат дали на нивните загуби ќе им се дозволи во очите на светот да се издигнат до статус на трагедија.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Кажуваат само луѓето, си мислам. И тоа што ќе им текне ти кажуваат.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Бев љубопитна дали ќе им се допадне на Џон и Мелинда.
„Седум години“ од Зорица Ѓеорѓиевска (2012)
Точно како и децата, старците пред зима не се поинакви: тие знаат дека шегата или брзата, непромислена навреда ќе им биде простена или ќе се заборави во следниот миг на играта.
„Забранета одаја“ од Славко Јаневски (1988)
Откако апна од мезето, про­должи: – Жити Бога, што ќе им раскажеш на децата за гро­фот Чано?
„Ервехе“ од Луан Старова (2006)
Венчиња мраз ќе им се фаќаат околу колената и прстите, но тие не запираат со собирањето.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
„Ако ги видиш порано, или ако ги видиш подоцна од вистинското време, тоа е полошо отколку да не си ги видел; затоа што, и да не ги видиш, тие живеат свој живот во тебе, со помош на твоите замислувања, или пак допрва ќе ги мечтаеш, и ќе им дадеш живот во себе.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Тука на 25 март 1949 година се одржа Вториот конгрес на Народно-ослободителниот фронт на кој беа донесени одлуки за поголемо учество на Македонците во граѓанската војна и беше речено и повторено дека грчите комунисти ќе им направат македонска држава, за разлика од онаа во составот на Југославија, но пред тоа ниту еден Македонец и Македонка да не остане надвор од борбата.
„На пат со времето“ од Петре Наковски (2010)
Си помислив – ќе им побарам на моите претпоставени да ми дадат коњ и ќе одам до Кичево да се видам со сите во баталјонот.
„Три жени во три слики“ од Ленче Милошевска (2000)
За другите Господ гледа, Господ ќе им плати, ќе им врати...
„Захариј и други раскази“ од Михаил Ренџов (2004)
Повеќето од времето тие му се извикуваа, го навредуваа и му се закануваа при секое негово премислување дека повторно ќе им биде предаден на стражарите; но понекогаш, ненадејно, ќе ја сменеа песната, го нарекуваа другар, го преколнуваа во името на Ангсоц и на Големиот Брат и го прашуваа тажно дали дури и сега во него не преостанало доволно лојалност спрема Партијата за да посака да го исправи злото што го направил.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Алиштата им се мавтаат, ќе им избегаат панталоните.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Одеа по патот полн со дупки. Ги даруваа со бомбони рацете што ќе им се сретнеа.
„МАРГИНА бр. 4-5“ (1994)
Ема ми легна со главата на градите. Знаев дека ме сака.
„Полицајка в кревет“ од Веле Смилевски (2012)
Какви чувства ќе се разбудат во тебе кога твоите „ангелари“ со развеани коси долги ќе поминат покрај клупата во градскиот парк, а ти, покриен со стари весници, ќе им се израдуваш на убавината, младоста и среќата... и нема да ги препознаеш, а ни тие тебе.
„И ѓаволот чита пРада“ од Рада Петрушева (2013)
„Во името на Земјината Влада ова го прогласувам за марсовска територија, што ќе им биде подеднакво поделена на зачленетите нации.“
„Лек против меланхолија“ од Реј Бредбери (1994)
Таму имаме вработени некогашни родители, па ќе им речеме - Во криза сме, помогнете, билките да растат, да создаваат убава средина и за учениците, и за вработените.“
„Тополите на крајот од дедовата ливада“ од Бистрица Миркуловска (2001)
И ќе им кажете и тоа оти ако до зајдисонце не донесат, ќе им го отерам преку планина сиот добиток, а тебе – му се сврте тој на Пецета, - ќе те заколам.
„Луман арамијата“ од Мето Јовановски (1954)
Наместо да ја тераме публиката да дојде до уметничко дело, ние ја бараме нејзината поддршка... Публиката од сѐ прави просечност. Уметноста нема ништо заедничко со демократијата.
„МАРГИНА бр. 4-5“ (1994)
Што се однесува до ковчезите за сахрани, јас најсериозно сметам дека им минува времето. Наскоро ќе се најдат на отпад.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Распишаа местен самопридонес, собираат пари од преостанатите и од поранешните жители на Потковицата, со надеж дека можеби ќе им појде одрака да го вратат животот во неа.
„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)
Беа сигурни дека целата работа веќе ја завршија авионите и топовите, а ним ќе им остане да стигнат до таму и да го развеат знамето.
„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)
“ Накусо – на сите луѓе, животни и растенија, господарка ќе им биде големата Мортенија.
„Пупи Паф во Шумшул град“ од Славко Јаневски (1996)
Ми рекоа: - Само ранетите, другите не смеат, ќе им помине. Така ми наредија.
„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)
„Поету будалче, си се прашал дали, во главата некоја цигличка ти фали“ - си мислеа и двајцата, ама инстинктот им говореше дека подоцна, во животот, Поетот сигурно ќе им биде од полза.
„Слово за змијата“ од Александар Прокопиев (1992)
И додека некои од селаните гледајќи ѝ го мевот, се потсмевнуваа и си дошепнуваа, дедо му на Богдан, татко му, мајка му, се радуваа што невестата им доаѓа дома проверена и со сигурност ќе им ја зарадува куќата и ќе им ја продолжи лозата.
„Животраг“ од Јован Стрезовски (1995)
Само кога ќе им притребаш на луѓето, велеше, само тогаш се сеќаваат на тебе.
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
Барем така им велеше на тие што даваа пари, а посестримите ги газеше на секој чекор да не се даваат на Турците, оти главите ќе им ги скинел како на врапци.
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
Имаше вечери кога тие ќе стигнеа на местото на состанокот и мораа да се разминат без ниту еден знак, затоа што од зад аголот токму тогаш ќе се појавеше некоја патрола или некој хеликоптер ќе им забрчеше над главите.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Во слободното време тој ги распретувал корените на роднокрајните детски соништа а таа ги цртала цветовите од кои ќе им прават венчиња на внучките.
„Ситночекорка“ од Ристо Лазаров (2012)
Им кажав за твоите зимошни маки во планината. Но ти подобро ќе им раскажуваш.
„Бојан“ од Глигор Поповски (1973)
Метафизиката не може да користи ниту за настава ниту за учење, туку ќе им користи само на оние со целосна посветеност.
„Еп на Александар Македонски“ од Радојка Трајанова (2006)
Турците, сите наеднаш и во истиот миг и како по заповед се обѕрнаа зад себе и неколку мига останаа така - како да го изучуваа просторот, или како да пресметуваа дали и колку ќе им се исплати ако го нападнат Имотот.
„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)
А децата најмногу сакаат кога врз коцките од дињата ќе им наредиме топки сладолед, а одозгора ќе им срониме зрна кавадаречко грозје“.
„И ѓаволот чита пРада“ од Рада Петрушева (2013)
Сами меѓу себе се издаваа, кога мислеа дека ќе им станам сојузник за да бидат посилни кога напаѓаат некого кој во моментот ги нервира. Се чудев на нивната несвесност.
„Знаеш ли да љубиш“ од Ивана Иванова Канго (2013)
Ќе го товарите на коњ и ќе им го однесете на оние продадените од Тополчани јали од Тројкрсти; тие, ако сакаат, нека го закпаат, а ако не, ете ви ја Црна; по Вардар дојде, Црна нека го однесе.
„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)
Знак е за неуспех (или за одбивање) на асимилирањето.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Знаеш кај ќе се прави твојот диск?
„МАРГИНА бр. 21“ (1995)
Човекот едноставно закупи билборди каде што се рекламираше новата национална социјална мрежа, фрли големи пари за реклама на телевизија и мрсно им плати на неколку актерки и манекенки да го исклучат својот фејсбук профил и јавно да декларираат дека онлајн животот ќе им продолжи на Моето маало.
„Браќата на Александар“ од Константин Петровски (2013)
Затоа и било попусто што писателот Семјуел Дилејни – во обидот во 1977 година да си ја одгледува тригодишната ќерка во несексистичка средина во САД и очајувајќи што не можел да ѝ најде доволно сликовници со женски ликови во главните улоги – се нафатил да го менува со „бел коректор и со фломастер“ родот на животното јунак во некако андрогината сликовница што конечно ја избрал за да ѝ ја чита на малата.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Во март 2008, комплетно се затвораат котлите во битолската топлификација.
„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)
Знаеше за условите кај неа дома. Ќе им испраќа пари... се тешеше.
„Омраза - длабоко“ од Драгица Најческа (1998)
- Академски татини шкртала собираат 150 души на промоции од кои само 20 ќе им ја прочитаат усраната поезија, а сè друго е парада.
„Двоглед“ од Горан Јанкуловски (2011)
Кога нѐ подготвуваа за да нѐ носат, донесоа некаква одлука за секоја група од по 30 деца да има по една жена која ќе им биде како мајка.
„Ласа“ од Наташа Димитриевска Кривошеев (2011)
Како еден чекор понатаму во овој правец беше и семинарот што го посетив овој Септември, за музико-терапија, а веќе след­ ниот ќе биде проектот што го планираме како мултимедијална, интерактивна претстава, во склоп на поголем проект организиран од Институтот за психологија при филозофскиот факултет. M На крај, ќе им оставиш порака на твоите фанови?
„МАРГИНА бр. 21“ (1995)
Во ЗС од 2006 година изостана предвидениот отказен рок во кој стечајниот управник треба да ги извести работниците дека работниот однос ќе им престане.
„Обезвреднување на трудот“ од Савески, Апасиев, Ковачевски, Василев (2010)
Грета (Се врти и за миг го погледнува типот со сончаните очила.): Не биди параноичен, Дики.
„МАРГИНА бр. 37“ (1997)
Ќе им носи на бригадирците вода.
„Бегалци“ од Јован Бошковски (1949)
Интересантни се и оние астролози кои откако ќе им го кажете датумот на роџење за 2 секунди у лап топ ви кажуваат дали ќе имате 2 или 3 деца и на колку години ќе се ожените.
„Двоглед“ од Горан Јанкуловски (2011)
Не знаеше како да ја скуси здодевната безработност.
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
Дури после ќе им дадам на децата.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Та понесоа ли толку пари колку што ќе им се требни?
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
Тие иронии, исто така, го поткопуваат и шовинизмот што по правило се сврзува со тимските спортови: невозможно е поздравот Ritorna vincitor! да се сфати стрејт за готово.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
На кусо: разлики на светот навистина постојат, а популарната култура (со своето декларативно заколнување на еднаквост, сеопшта толеранција и релативност на вредностите) ги негира и недопуштено ги мазни.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
Ќе ми простат сè што сум згрешила, а тогаш ќе им простам и јас.
„Читај ми ги мислите“ од Ивана Иванова Канго (2012)
Ќе им кажам... Но, што да им кажам?
„Јас - момчето молња“ од Јагода Михајловска Георгиева (1989)
„Ќе им речам дека спиеш,“ рече, и излезе од собата, затворајќи ја вратата зад себе.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
- И моите се плашат да си одам дома. Мислат ќе им бидам товар...
„Омраза - длабоко“ од Драгица Најческа (1998)
Нешто како се грижи околу децата, како ќе им кажеш и тоа, ама те чека изненадување, и, дури ги бакнуваш рано наутро за да им соопштиш дека, ете, си се заљубил, ти се врти нервозно и ти вели: „Оди бре, тато, најди си женска и нејзе гушкај ја“.
„И ѓаволот чита пРада“ од Рада Петрушева (2013)
Знаеш ли што ќе им речам кога ќе застанам пред судот ?
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Тие ќе ми речат на грчки, а јас ќе им вратам на албански.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Тие провалуваа по туѓи куќи, крадеа што ќе им дојдеше под рака, се тепаа со деца од други маала, напаѓаа ученици.
„Улица“ од Славко Јаневски (1951)
“ Веднаш гласникот да му врати порака: „Пармениот не е паметен или полудел, во збунетоста тој заборавил дека, на победниците ќе им падне в раце и она што им припаѓа на непријателите!
„Еп на Александар Македонски“ од Радојка Трајанова (2006)
Последната мера млеко веќе не се сири, ами се тура во качето за „сирната недела“, а чорбаџиите што наполниле и две-три качиња ќе сторат севте уште на св.Јован за да се покажат и пред гостите на Свети Атанас дојде ли Петковден, тоа е меѓата до кога ќаите ќе ги пасат ругарските овци и кога ќе им ги лачат на стопаните тие што останале преку летото.
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
Бев задоволен што, конечно, се ослободив од нив, и што не ќе им дадам возможност на цариниците да се посомневаат во мене и во мојата граѓанска и патриотска чесност.
„Захариј и други раскази“ од Михаил Ренџов (2004)
„Ако случајно го побараат, ќе им најдам друго“, си рече најпосле, тресејќи ја во контејнер големата црна ќеса, и завршувајќи ја втората смена.
„Сонце во тегла“ од Илина Јакимовска (2009)
Ќе излезам, ќе го раскопам снегот и ќе им откорнам од празот на децата.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Оди, мила наша, а ние ќе ти ја наполниме таблата со турли-турли јадења, мажите со насмевка да те пречекаат, тебе аберџијке, што ќе им ја заголнеш душата.’ И така ја наполниле таблата со езерски риби прелиени со мед и со суво грозје, со сарма од лист од винова лоза, со сирење од немркана овца и со слатки од бадеми.
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
„Сигурно им е подобро,“ реков.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
- Ќе бидеш.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Кој ќе им даде душа, живот?
„Свето проклето“ од Јован Стрезовски (1978)
МАКЕДОНИЈА,земја на стара култура, цивилизација и најстар етнос на Балканот, ги демне и со удар ќе им врати...
„Поетски блесок“ од Олга Наумовска (2013)
Павле собра воздух во своите гради: - Ќе им кажам дека се предавам. Заклучете ја вратата.
„Браќата на Александар“ од Константин Петровски (2013)
АНА: Еми, тоа, што ќе им речам!...
„Парите се отепувачка“ од Ристо Крле (1938)
Војниците со успореност, во напор да сфатат што се случува и што за нив е најдобро да прават, се натрукаа во претсобјето по чевлите и оружјето и еден по еден сепак излегуваа во дворот од цела опрема, готови да постапат како што ќе им биде заповедано.
„Продавница за љубопитните“ од Мето Јовановски (2003)
Ќерамидите ги редеа ноќе, на газиени лампи, од страв дека денски нешто ќе им падне на глава.
„На пат кон Дамаск“ од Елизабета Баковска (2006)
Во сите почетни сукцесивни фази од почетоците на минатиот век, па сѐ до 1968 година, палестинското движење имаше само една цел: да ја ослободи татковината и да создаде независна арапска држава.
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Но се задржа кај старците цел ден и ноќта преноќева тука во дворот под ведро небо и точно разбра дека водата во тврдината е доведена со ќумци од Беренското Чешмиче, кое е надвор од тврдината 400-500 метри, та уште утре ќе им ја запре и ќе ги принуди да се предадат.
„Калеш Анѓа“ од Стале Попов (1958)
Во поканата судот ќе им укаже на странките за последиците од изостанувањето од подготвителното рочиште, како и за тоа дека се должни, најдоцна на ова рочиште, да ги изнесат сите факти врз кои ги засноваат своите наводи, да ги предложат сите докази со кои ги докажуваат фактите, да ги приложат сите исправи и предмети што имаат намера да ги употребат како доказ и да се изјаснат за тоа дали се согласни спорот да го решат во постапка за медијација.
„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)
Летно време, во привремените колиби и трла излегуваа од селото и други луѓе, косеа, жнееја, садеа компири, но од доцна есен, па сѐ до пролет, освен во исклучителни случаи, кога ќе наминеа ловци, кога ќе ноќеваше кај некого од нив шумарот или кога ќе им дојдеше некој од дома, старците беа сами, како да се наоѓаа во прогонство.
„Бојан“ од Глигор Поповски (1973)
Многуте видовници на минатото претчувствувале чудовишта и претскажувале потопи и божји казни, но ни тогаш ни потоа не можеле да предвидат што ќе им ги сотре шумите - гладни туѓинци, гладни огнови, гладни болештини или самата нивна гладотија.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Голи биле ритчињата, можеле да се доголат и планините - утре ни беговите не ќе најдат дрво да обесат осуденик, ни копуците ќе најдат гранка да му го скршат вратот на бегот.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Крал! Кој светот ќе го движи, а на боговите ќе им служи за освојување на истиот... та преку него ќе ги допрат плимите на далечните мориња!
„Еп на Александар Македонски“ од Радојка Трајанова (2006)
Сега ги гледаше како се оддалечуваат, нишајќи се во длабокиот снег и еден миг се почувствува виновен оти толку многу го очекуваше токму овој миг кога ќе им го види грбот.
„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)
Сите негови шетаа низ куќата со подуени очи од плачење; со секое влегување кај него во собата, очите ќе им се наполнеа со солзи и излегуваа надвор да ги излеат.
„Животраг“ од Јован Стрезовски (1995)
Имало години, старите тоа го слушале од татковците, кога по македонскава земјичка чумата собирала цели села и градови, во нив ни дете ни коте не останувало.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Се сфаќа зошто трчаат од дома за да стасат навреме на работното место и зошто, откако ќе им престане работниот ден, пак, само сега уште посилно, трчаат да пристигнат дома, да можат далеку од бучавоста по улиците, во метрото, во автобусите, далеку од едноличното тракање на железничките тркала, да се одморат, да здивнат во домашното катче, а размислат за домашните проблеми, да потрчаат пак по продавниците за да купат нешто за секојдневниот живот.
„Патувања“ од Никола Кирков (1982)
- Ако тие станат пленици, вели Илија, ние ќе им се предадеме на Бугарите.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
(Мајка ѝ на Џоан Крафорд, инаку, навистина дома перела туѓи алишта некое време кога растела Џоан.) Многумина геј-мажи велат дека имале такви семејни романси кога биле момчиња: убедени биле дека се исклучителни суштества што не се во никакво сродство со билмеското, грубијанско, простачко друштво околу нив.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Беше лесно да се дополнат откриените и оживеани сиџили, резимирани во картонските фиши, откако ќе им се додадат неколку збора за, на крајот, да бидат и објавени...
„Тврдина од пепел“ од Луан Старова (2002)
Младиот државен секретар, со својата смиреност, повлеченост, но и со репутацијата на школуван кадар на високите европски и американски универзитети, особено во доменот на безбедноста, на многумина дипломати ќе им остави посебен впечаток.
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Милан ќе им донесе некој нов деликатес за да ја разбие монотонијата на кашата што ја јадеа и тогаш тие ќе скокаат, а тој ќе ги прекорува поради лакомоста и ќе се погрижи секое од нив да го добие својот дел од специјалното честење.
„Невестата на доселеникот“ од Стојан Христов (2010)
Добро, и ним ќе им подариме по една играчка, ама јас ги барам оние што личат на мене.
„Авантурите на Дедо Мраз“ од Ристо Давчевски (1997)
Како ќе ги гледам другачките твои без тебе, што ќе им кажам, што ќе им изговорам?
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Тогш неизоставно во душите ќе им заклокотат далгите на Нева.
„Светилничар“ од Ристо Лазаров (2013)
Ете зошто се склони да одрекуваат секакво учество во геј- културата или секаква свест за нејзиното постоење, иако одвреме-навреме активно се вклучуваат во животот на геј- заедниците.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
И баш тогаш во соседството Езра Паунд ќе проломоти нешто против Евреите и ќе им ја расипе таинствената размена на стихови и ноти КАФЕ ФЛОРИАН: БАЈРОН И КЕЛНЕРОТ СО КРАСАТИ УШИ знам, сум читал некаде, дека бајрон на времето измислувал разни легенди за мостот на воздишките и за други чуда во венеција диванејќи баш во кафето глориан, по него, еве, со години се влечкаат талкачи од цел свет мислејќи дека легендите, ако се од бајрон, не умираат, мислејќи, исто така, дека е крајно време на терасата на кафето флориан да се одржи оснивачки конгрес на талкачката интернационала - талкачи од сите земји распрснете се низ светот да ечи на конгресот на талкачите да ечи да ечи додека гулабите масовно не запавтаат со крилјата во знак на протест што талкачите не оставаат ништо за колвање а и додека на самите талкачи не им се спуштат венецијанерите пред очи кога келнерите ќе ги донесат сметките. знам, сум читал и други нешта за кафето флориан, разни бајки и разни истории има за него и за ланскиот снег во венеција, во разни извори на завидливост, тегобност и несигурност се брчкаат талкачите пред кафето флориан, мене ми е редот за редовната доза сладолед, а време е да се испопраќаат и смс пораките, па прецизно да се види на мапата во мобилниот телефон уште колку останало да се талка - наеднаш, не баш неочекувано си се насмеав во себе, онака за свој грош, фаќајќи се во мисла дека ќе му ги истегнам красатите уши на келнерот во флориан кога ќе ја донесе сметката и кога ќе почне да ми бандори за лековитите својства на киселините од изметот на гулабите, отшто во измет од гулаби се сплеснувале сите теории и благородни идеи на талкачите од бајрон наваму
„Светилничар“ од Ристо Лазаров (2013)
Многу сакам деца кои не одат на школо сурија мочковци во фотељи ми седат ќе заклучам врата, ќе згаснам светла и ќе им пуштам филмови да гледаат.
„МАРГИНА бр. 37“ (1997)
На некои од нив навистина ќе им припадне иднината.
„МАРГИНА бр. 17-18“ (1995)
Исто така биле направени и планови за тактичка и стратегиска поддршка од воздух, во моментот кога тоа ќе им биде потребно на партизанските единици.
„Британските воени мисии во Македонија (1942-1945)“ од Тодор Чепреганов (2001)
Имаше и денови кога ветерот ѝ го поткреваше фустанот откривајќи ѝ ги белините на ципите, или кога при разминување на тесното скеле ќе им се поджулнеа телата или кога ќе му подаваше цигли под него, а тој слободно ѝ ѕиркаше во нејзините гради низ широкиот отвор на фустанот.
„Животраг“ од Јован Стрезовски (1995)
Вој, вие, — покажа на Митрета, околу кого беа собрани азите и како нов член Марко Попов — виа ви се мудури, виа кајмаками, вие кадии, валии и паши.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
На оние што не ме знаат од порано, ќе им го кажам своето име и презиме.
„Пупи Паф во Шумшул град“ од Славко Јаневски (1996)
А тогаш кога конечно ќе се победи хомофобијата, кога ќе биде нешто од минатото, кога ќе надмогне геј-ослободувањето, кога геј-луѓето ќе се здобијат со еднакви права, општествена признаеност и прифатеност, кога сите сосема ќе се интегрираме во стрејт-општеството, кога разликата меѓу хомосексуалноста и хетеросексуалноста воопшто нема да има поголема општествена важност од важноста што сега го имаат леворакоста и десноракоста – кога ќе стане сето тоа, дали тоа ќе биде крајот на геј-културата, односно на геј-поткултурата, каква што ја знаеме? ‌Токму тоа, навистина, го тврдеа Даниел Харис и Андру Саливан.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Да го разгледаме примерот на калкулаторот, иако дизајнерите се слободни да го имплементираат делењето на било кој начин кој нив ќе им одговара, тоа што го направиле сѐ уште е делење.
„МАРГИНА бр. 3“ (1994)
Дури во почетокот на XVIII век ќе им успее на германскиот аптекар и алхемичар Ј.Ф. Бетгер и физичарот, минералог и математичар Чирнхаусен да ја откријат тајната на производството на порцеланот.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Ова ми го рече Ѓорѓи Смокот пред да ме испратат овде!
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
па еден ни ја обелува: вие сте шпиони, вели, аман, бре господине, какви шпиони, ние сме сиромашни луѓе, не знаеме да бидеме шпиони, сите ќе одите на стрелање, велат, ако не признаете, велат, сите до еден ќе ве стреламе, велат и грмотрн им излегува од очите, ете сега, море бургија, не знаеме што да признаеме, тропаат тие, пампара - пумпара, шикли во чибук, а ги гледаш и тие - сиромаштија, ама не си ја гледаат својата, туѓата ги плаши, ние сме биле шпиони и од нас ќе им пропадне државата, копуци...
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Гемиџиите се излажале кога помислиле дека Ана „услугата“ ќе им ја наплатува.
„Солунските атентати 1903“ од Крсте Битоски (2003)
Султанот ветил дека на атентаторите ќе им дозволи да ја напуштат безбедно земјата и ветувањето го исполнил. Меѓутоа, колежите продолжиле.
„Солунските атентати 1903“ од Крсте Битоски (2003)
49. Блазе си им на оние коишто во помнењето ги чуваат зборовите на Вергилиј или Христ, бидејќи тие ќе им подарат светлина на деновите нивни.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
Тоа е “особената рационалност на собирачите и трагачите која се појавува тогаш кога ќе го пронајдат она што можеби ќе им биде потребно”.
„МАРГИНА бр. 26-28“ (1996)
Срните станаа негови гости. Црните вреќи умираа во пцости.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
Стоеја потпрени и безмолвни. Само во навирените очи, одвреме навреме ќе им запливаше некоја риба мрена, или некое пламенче ќе им заиграше и ќе се стопеше во гурелавите ќошиња на очите.
„Захариј и други раскази“ од Михаил Ренџов (2004)
Ме јуначеше дека сепак можеби ќе им помогнам на заробените момчаци да се ослободат од Мортенија, за која не знаев што е, човечко суштество или злокобна мисла.
„Пупи Паф во Шумшул град“ од Славко Јаневски (1996)
Ќе ги собира, ќе ги расчленува и малку или ништо од тоа ќе употреби и ќе им предаде на своите пријатели.
„МАРГИНА бр. 17-18“ (1995)
Дури и оние што ја колнеа државата без причини или со причини само за нив разбирлив, оној вид луѓе што знаат дека ништо не ќе им се случи ако продрдорат малку и ако присоберат восхит од оние што се вовлечени во сите тајни, грдо се муртеа од можноста некој, овој пат нивен познаник, да си ја продаде за зелен долар душата.
„Забранета одаја“ од Славко Јаневски (1988)
И се тргале на земјата со сета своја вкочанетост и бушавост, ги извлекувале главите од измитарени јагнешки кожи и со самиот заод го знаеле точниот облик на чудовиштето.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Ако им речеше на пример дека јас сум ти татко ќе видеше како лицата ќе им се преобразеа“, ми вели Даскалов и се смее.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Не се сеќавам за причината, но изгледа разумно постапив кога решив да оставам да поминат повеќе денови пред да оценам дали ќе треба лично да се зафатам со решавањето на положбата во која се најдов.
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
Не ми се верува дека и сега е така во Македонија Ако има божја правда не би требало да е така Зошто инаку би ми кажувале сите дека Македонија Е европска земја во изградба А самите Македонци едно време далдисани Од братството и единството и затрчани по ударнички значки Самите Македонци значи велеа Дека додека трае обновата и изградбата нема одмор А богами начув дека и во последно време Чекореле преродебенички и надградено Иако не разбирам баш точно што е тоа вели Папата Сепак верувам дека еден ден ќе здивне и тој народ Иако никогаш не си начисто со народите чиишто водачи Немаат поумна работа па катаден повторуваат Дека имаат библиски корени Бетер се од папагалите какаду некои водачи на Македонците На кои јазиците им се одамна отечени од извикување празни пароли Ако продолжат така на некои водачи на Македонците Можеби ќе им паралдисаат и очите Од непрестајно гледање во огледалцето од приказните Коешто вешто ја мамело грдата сопственичка Дека најубава на светот е баш таа Така непредвидено ни скршна муабетот со Папата На македонски теми а јас не му кажав ништо за тоа Ни а ни б не реков иако од порано бев чул во близина Некои доселеници како на глас викаат Македонија на Македонците Викаа нешто и за земјата на земјоделците Од што разбрав дека Македонија е земјоделска земја Викаа нешто и за Солун дека бил нивни Ама едни други доселеници викаа уште понаглас
„Сонот на коалата“ од Ристо Лазаров (2009)
Да, да, така е во Париз, а кај нас – на убавиот син Дунав,” и одново со устата отсвирка неколку тактови од валцерот.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Откако го сторија тоа, младичот рече дека тоа добро ќе им дојде на сите работници, што имаат деца во своите семејства.
„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)
Ова лелеење се однесува не само на грдите настани од личниот живот на тие индивидуи туку и на несреќите што ќе им се случат и на нивните блиски.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Сонцето ќе зајде, ќе се истркала зад ридовите, а неговата светлина уште ќе им грее на лицето.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Но затоа нека знаат дека народот ќе им плати на сите по нивните заслуги.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
- Тие се повлекоа и повеќе не ќе им текне да помирисаат ваму.
„Волшебното самарче“ од Ванчо Николески (1967)
Дури тогаш, во земјанката, почувствував дека немам татко, дека никогаш нема да го видам, да му речам “тате” да ме погали по глава, да ме пофали, и дека не стигнав да се израдувам со него, а сега, ете, го нема...
„Постела на чемерните“ од Петре Наковски (1985)
Ни коските не ќе им ги пронајдат.
„Бојан“ од Глигор Поповски (1973)
- Филип: Зар на постари луѓе ќе им приговараш, небаре повеќе знаеш од нив или подобро знаеш да јаваш?
„Еп на Александар Македонски“ од Радојка Трајанова (2006)
И работат како некој да ќе им го земе од нивјето.
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
Им ги чувам и спомените и сеќавањата на друзите, на кои кога некојпат ќе дојдат, ќе им ги давам, за да си вратат дел од животот што тука го оставиле.
„Захариј и други раскази“ од Михаил Ренџов (2004)
Краста: А што можам? Ќе го чекам Божик, а испеченото месо ќе им го подарам на сирачињата од домот. Само страв ми е.
„МАРГИНА бр. 37“ (1997)
А срните, онака боси, со уморни коски од предолги пости... okno.mk | Margina #32-33 [1996] 148
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
Детето по раст личи на Чана, и не само што ѝ стигна до слабината, туку до порвото седнување во школската клупа на сите ќе им се чини како дете од четврто одделение.
„Црна билка“ од Ташко Георгиевски (2006)
Сретнав еден таков мајстор, беше дојден од престолнината, мислам Ресенечки се викаше: умее и витрина да обликува, и легла, а и маси и столови какви што користел само некој француски крал.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Напати ќе им довикне нешто, ќе ги замоли за мала услуга, ќе им подели совет.
„Желките од рајската градина“ од Србо Ивановски (2010)
На оние на кои им е близок Раселовиот принцип на порочниот круг општите сличности ќе им бидат доволно очигледни.7 66 Margina #11-12 [1994] | okno.mk Самата оваа трета можност не ни кажува што да заклучиме за ситуацијата.
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
Само, им рекоа, стрпете се до сабота; тогаш ќе дојде на пазар еден фалбаџија од овдешниве села, тој сигурно ќе сака да се фати со Исо.
„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)
На таквите запаленковци, доволно ќе им биде да се сретнат на пешачки премин додека е во функција зелениот сигнал на семафорот и да си подадат рака во знак на разбирање.
„Календар за годините што поминале“ од Трајче Кацаров (2012)
Дали тој хумор веќе не подзаличува на архаичен?
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
И сѐ беше добро до јуни 2005, кога почнуваат првите проблеми за вработените во друштвото.
„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)
Настаните стануваат историски само откога ќе им се открие смислата и значењето.
„Братот“ од Димитар Башевски (2007)
Српскиот правопис, кого српскиот јазик успешно го одвои од некогашната руско-славјанска мешавина, ќе им го открие и ќе им го омили на Македонците нивниот роден дијалект и ќе ги отуѓи од тешкиот и заплеткан историски правопис со кој се служат Бугарите и како попроста и поуслогодена работа ќе ги разниша кај народот најдлабоките корени на бугарската пропаганда и на бугарската писменост кои Бугарите ја имаат широко распространето.
„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)
Токо, којзнае дали ќе има работа на зима овде за мене, — изусти полн со надеж дека ќе им куртули годинава на снегот и селските свињи во неговото Полчишта.
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
Еве сега ќе им роди и внуче. Прво внуче.
„Омраза - длабоко“ од Драгица Најческа (1998)
Ќе подлипнат малку, кога ќе се најдат сами надвор, помисли тој, но ќе им биде многу полесно да продолжат, бидејќи само така ќе можат да ги избегнат сите оние работи, што му доаѓаат на човека тука.
„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)
Оттука кај што стоиме, од под стопала, под земји ако тргнеш, од другата страна под табани ним ќе им испаднеш.
„Захариј и други раскази“ од Михаил Ренџов (2004)
И тој не сака да и се доближи; ја чува нејзината недостижност станувајќи и самиот недостижен за сите оние на кои едноставно , како да зборува за дождот или изгревот, ќе им раскаже за Рубина Фаин и за јапонското столетно стебло во плиток сад, за она дрво што и сега, по толку децении од средбата на Кристапор Микелајн и Жорж Лоран, е живо и со жив корен во грдулка земја.
„Забранета одаја“ од Славко Јаневски (1988)
А после дома ќе пратат абер: „Филан се наоѓа кај нас, пратете сто, или двесте наполеони — тука веќе колку ќе им коптиса душата — за да ви го ослободиме.
„Парите се отепувачка“ од Ристо Крле (1938)
Кога сме кај тоа, дури и практикувањето на религијата ќе им беше дозволено, само ако проловите покажеа барем некој знак дека го сакаат или имаат потреба од тоа.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Кога геј-луѓето ќе се лишат од заедничкиот, комунален живот, од сопствен општествен свет, главната мисла на геј-политиката веќе не е отпорот против хетеросексуалното угнетување, туку тоа станува асимилацијата, односно приспособувањето кон главнотековното, поривот за општествена прифатеност и интеграција во општеството во целина.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Причина за тоа, главно, имаше две: и едните и другите беа задоволни што работат за свои, христијански, газди, и - втората - што газдите беа такви, добри, и не ги тормозеа: во сè, во сите работи им веруваа, како тие ќе им ги прикажеа така беа и прифаќани.
„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)
Во исто време, заради баланс и почитувајќи ги навиките и вкусот, сочувувајќи го здравјето на постарите генерации, се продолжува со создавање на меки дела (еден или два канали на телевизија, истото на радио).
„МАРГИНА бр. 29-31“ (1996)
Helen A.Harrison LARRY RIVERS Да бидеш игнориран е смрт, која само лудите и слепите можат да ја надминат - Larry Rivers, 1962 Како главна фигура во повоената американска уметност, Лери Риверс се разбира не е игнориран, но сепак не добива сериозно и издржано внимание од критиката и теоретичарите, кое во голема мера е насочено кон Апстракните експресионисти на генерацијата што му претходи, Поп артистите кои се негови современици и Концептуалистите и Минималистите што доаѓаат после него.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
АНА: Јас ќе им речам да не ми се лутат.
„Парите се отепувачка“ од Ристо Крле (1938)
Не правам никаков обид за нивно вреднување. 3 За еден општ вовед во Деридиното мислење можат да се консултираат одреден број на дела, на пример (9).
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
„Мораме да ги имаме, со цел да акумулираме постојана колекција што ќе им овозможи на луѓето да ја видат историјата.
„МАРГИНА бр. 34“ (1996)
Кога по пустото свое чекање мажите се враќале во постелите, со рамазанска глад се фрлале на своите жени и им биле благодарни што тие уште ги чекаат.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
„А зошто не им го рековте тоа вие? Татковците се секогаш похрабри од нивните деца“ му велам јас но тој не се согласи со мене.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Или на оние што не те познаваат, на целата таа неиздиферен­цирана маса вон корициве, нешто ко епитаф, секое медиско експонирање е ко мала смрт, некој чуден оргазам на некакви Матрјошки во тебе, некое далечно ехо, така ли, потпиши се во книгата на впечатоци на овој сеизмограф, драга моја, и ти благодарам. 84 Margina #21 [1995] | okno.mk
„МАРГИНА бр. 21“ (1995)
- Како пред очи ќе им излезам на твоите.
„Јас - момчето молња“ од Јагода Михајловска Георгиева (1989)
Жените ми го бараат да го подржат, да ме одменат, а јас ќе им велам: Не, сама можам.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Некои од нив ги тераа како парламентарци да тропаат на портата, да им ги отворат за да им однесат порака од беглер-бегот и кадијата дека ќе им простат ако се предадат со добро, но сето тоа бунтовниците го знаеја однапред и не се лажеа.
„Калеш Анѓа“ од Стале Попов (1958)
Му реков дека и луѓето ќе појдат на лов и дека не ќе им избега.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
- Живите ќе им заблазнуваат на мртвите, наближува Божјото царство.
„Захариј и други раскази“ од Михаил Ренџов (2004)
Тие тоа бездруго и ќе го стореа, независно дали јас ќе им дадев дозвола или не... --- Margina #32-33 [1996] | okno.mk 189
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
Ќе им наберам киселица, штавеј или коприви.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Локајте, братучеди, Арсо ќе ни донесе мезе од снаата.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Брзале, мислиш ги чека ан во кој уште од есенски ноќи крцкоти оган и во кој ќе сретнат луѓе што ширум го оделе светот.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Му рече ли лош збор - полош ќе ти врати; црната: ниту сака да те сретне, ниту сака да разговара со тебе; пред очите му е темно; сѐ на светот му е виновно; мудри се, знаат многу, со очи, со поглед можат да дознаат сѐ: кој си, што си, колку тежиш и што сакаш да речеш; во разговор со нив секогаш чувствуваш: меѓу тебе и нив голема далечина; не се напрегаат сѐ да чујат и разберат; на проклетството и на болот му робуваат; лилавата (јоргованлијата); постојано си потпевнуваат во себе или гласно: и во одење, и во работа и во кревет; во устата, на ушето или во малото џепче од палтото носат цветче - за салтанет; на секоја веселба први запoчнуваат да пеат; што било вчера, што било денеска, што ќе биде утре - не ги интересира; кога смируваат скарани, не сакаат многу муабети; на скараните ќе им речат: ајде чукнете се со чашките, оти главата ќе ви ја чукнеме; те фалат, те гушкаат, но сето тоа го прават без мерка; последни од кафеаната се прибираат дома; сивата: многу пребираат, џимрии во јадење, во купување, во облекување; надвор ако врне - продолжуваат по цел ден да спијат; од добиток не држат ништо, или сосем малку; за сѐ, па дури и нешто на милост да речат - колнат; клетвите им се помошни зборови со кои полесно се изразуваат; повеќето се тенкоусти, палени на збор, на јазик; кога е студено - мајката на господа му ја караат, кога е жешко - исто така; на гости, по свадби, од иста чаша или сафа не пијат; дома на прагот од куќата те пречекуваат држејќи ја вратата недоотворена; очите секогаш им се готови да те погледат напоречки, да те мунѕосаат; портокаловата: лични луѓе, секој сака од нивната куќа невеста да земе; кога врват девојките и невестите низ селото - како сонце да врви, сè пука на нив од здравотија, од личнотија; коњ аздисан скротуваат, пукнуваат; таа убавина, таа здрава јатка во нив ги држи до триесеттата година; по неа - одеднаш како зрел плод се што не може многу да држи, свенува, се олошува, се распаѓа; од никого лош збор не се слуша; благи и кротки и во очите и во лицето и во зборот; старичките чисто-пречисто се носат, мирисаат на мискинсапун, на калофер, но не доживуваат длабока старост; прават куќи понастрана од другите, истакнати, видливи; добиците им врват низ посебен влез за во кералот, не низ дворот да им го балегат и гнасат; кога крштеваат дете, врват низ селото како кралска процесија, како крал да се крунисува; ако седиш со нив, имаат моќ да те маѓепсаат, да те стават под влијание, да те владеат.
„Свето проклето“ од Јован Стрезовски (1978)
Ех, да има некои кои на нашите тетарџии ќе им кажат дека претставите им се само дотерани моми кои немаат каде да одат.
„Календар за годините што поминале“ од Трајче Кацаров (2012)
Уште ли ќе им работиме на овие Азијати, му вели.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Ги истоштуваа со тортура и со самување сѐ додека не станеа бедни, лелекаво-човечки руини, кои признаваа сѐ што ќе им се ставеше в уста, се нагрдуваа самите себе, се обвинуваа и се криеја еден зад друг, цимолејќи за милост.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
„Ќе им го раскажеме минатото и ќе им биде полесно” – размислува Ервехе, и настои тоа да го оствари, бидејќи минатото си има свои дамки и тие треба да се исчистат од меморијата, коментира авто­рот.
„Ервехе“ од Луан Старова (2006)
Трчаше по гостите (без оглед на раса, вера и нација), со такт и елеганција, се мушнуваше низ редот на протоколот, ќе им втурнеше в раце фотографија со трн, а за возврат бараше ливче од нив, ливче со потпис, со збор, со слика, со било што и било како.
„Полицајка в кревет“ од Веле Смилевски (2012)
Зар на нови чевли ќе им бара некој мана!
„Послание“ од Блаже Конески (2008)
Луѓето (и ова го има забележано неговата рака) смеат да горат како полски булки секогаш кога ќе им се приближи убавината. (Не е грев пофалбата на возбудата да го користи повторувањето за да може да се доживува до последен здив).
„Желките од рајската градина“ од Србо Ивановски (2010)
И, додека кај едните веселбата тогаш почнуваше, другите, на кои ќе им побегнеше последниот автобус, по вечерата масовно почнаа да си заминуваат, па во еден момент, дури и мајка ѝ и татко ѝ сакаа да си одат, а таа молежливо ги погледна и им организираше превоз за да останат до крајот на свадбата.
„И ѓаволот чита пРада“ од Рада Петрушева (2013)
И поткрепа имаат од прилепските и битолските првенци, и согласност од овдешните Турци, и мајстор кои ќе им ја соѕидаат црквата, и човек кој ќе им го направи живописот внатре во црквата, и камење и вар, и песок и сè што е потребно за ѕидање црква имаат дотерано на Рамник на Горник, и иако одовде до Стамбол имаат сè поткупено, и турско и каурско, одобрение за ѕидање црква не стигнува од Стамбол од султанот.
„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)
ЦР = Централен регистар на РМ cf. = confer (пренесува) С.Ј. = Codex Iustinianus (дел од Јустинијановата кодификација „Corpis Iuris Civilis“ – VI в.) C.Th. = Codex Theodosianus (V в.) D. = Digesta (најобемниот дел на познатата „Јустинијанова кодификација“) Lib. = liber (книга) sq = et sequens (скратено/извадок) vs = versus (против) 318
„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)
9. НА ДРВЈЕТО ЛИСЈАТА ИМ СЕ ДУША - на луѓето дреата никогаш душа им не е, и в злато да се наконтат од пети до гуша в пазви не ќе им долета птичка која пее...
„Куршуми низ времето“ од Љупчо Стојменски (1976)
Ќе го отворам прозорецов и ќе им викнам машки дека не сме изохрони, дека ќе ги надживеам и мртов.
„Кловнови и луѓе“ од Славко Јаневски (1956)
ТИТО вети дкеа ќе им даде на АПОСТОЛСКИ повторувам АПОСТОЛСКИ и на неговите другари содржајна директива во однос на овој предмет и јас сум заинтересиран да разберам дали подобрувањето кое ти веќе си го забележал се остварува“.301 Меѓутоа, веднаш по оваа информација Милер ќе го извести Force 399 дека Тито го известил “Апостолски дека ИСЛД е британска воена мисија и ќе останат во Македонија“.
„Британските воени мисии во Македонија (1942-1945)“ од Тодор Чепреганов (2001)
Секогаш кога ќе си дојдеа од работа, јас ќе ги погалев и задолжително ќе им дадев лепче или штогоде.
„Три жени во три слики“ од Ленче Милошевска (2000)
Веќе ги набројував во себе луѓето на кои ќе им пишувам и ќе го барам она што сакам да го барам.
„Улица“ од Славко Јаневски (1951)
- Деца, внуци ... Како ќе им кажеме утре дека сме го запалиле?
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
- Многу дробни деца си оставил, вели Витомир, кој ќе им пригаѓа, кој ќе им носи јадење? 72
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
И јас, тогаш ќе пречекорев кон тие луѓето со кучешки нозе и ќе му се свртев на тие ангелите, ќе им речев: „И овие ќе ги убијам.
„Човекот во сина облека“ од Мето Јовановски (2011)
Не знаев каде понатаму да го терам муабетов, па ветив дека ќе им кажам штом ги видам.
„Бед инглиш“ од Дарко Митревски (2008)
И на нејзини очи ќе им ги пресече џелатот главите со секирата! – Пак тропна со ногата и зашета нервозно низ одајата.
„Калеш Анѓа“ од Стале Попов (1958)
Мислите му завршуваа до големото езеро крај кое се истркалаа неговото детство и младоста, со надеж дека ќе им се врати на старост. Пуста балканска надеж!
„Времето на козите“ од Луан Старова (1993)
Стојче тврди дека таков нема да биде кога ќе се врати во Скопје и дека ќе им расправа на своите оклеги оти не е толку слатко парчето леб што тој овде го печали.
„Патувања“ од Никола Кирков (1982)
Во тој момент злобно ги протрив дланките, бидејќи знаев дека уште на многу луѓе, денот од рано сабајле ќе им тргне со нервоза.
„Вител во Витлеем“ од Марта Маркоска (2010)
Тие сметале дека атентаторите можат да ги нападнат и нивните конзулати, па така во болницата фамилиите ќе им бидат посигурни109.
„Солунските атентати 1903“ од Крсте Битоски (2003)
Често занемувам пред неговата недонурлива и доследно длабока љубов кон син ни. (46) Тргај се, Џон Апдајк! ‌Патрик Калифија-Рајс имал добри причини да ја брани обичноста, основната човечност на своето постоење, онака опколен од непријатели – геј, стрејт и транс.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Мајка не можела веднаш да разбере за што се работи, но, потоа, Татко бил јасен во кажувањата дека неговото откривање на сиџилите ќе им пречи на преамбициозните, на жедните за брза кариера кои, со партиските крилја, ќе сакаат да летаат превисоко.
„Тврдина од пепел“ од Луан Старова (2002)
Поради тоа, црниот пазар и понатаму на криминалците ќе им овозможува остварување на високи профити, што главно не би ги ублажило денешните проблеми како што се корупцијата, криминалот и насилството.
„МАРГИНА бр. 6-7“ (1994)
Да можеше да им каже ќе им се заблагодараше, затоа што таа толку многу сакаше да умре.
„Ласа“ од Наташа Димитриевска Кривошеев (2011)
Потоа не ќе им биде тешко на моите да се пробијат од селото. Можеби веќе и тргнале?“
„Бојан“ од Глигор Поповски (1973)
Сѐ нешто предвреме, нагрешно ќе им згазат.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Ама кој е тој будала, пак, што ќе си го закопа на животи чедото: да му гладува: И така, стариот Ѓуро гледаше да ги истурка прво тие „чумите“, женските, па за Јошета — ако се најде арно, ако не, — нека му е жива бабичката; ќе го приперува на две три недели еднаш, и ќе им завалкува по некој короман кога ќе донесе по некој тагар брашно.
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
Но, да повторам, ова го сфаќаме прилично доцна. Откако ќе згрешиме“.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Така, се случуваше да остават еден голем камен до кацата и јас ќе се качев на него бидејќи не можев да достигнам и ќе ги наполнев џебовите со сирење и ќе им дадев на моите браќа.
„Ласа“ од Наташа Димитриевска Кривошеев (2011)
Уште есента дојдоа грчките андарти (кои пред две три години ги поклопија селата: Градешница, Будимирци, Старавина, Бзовиќ и Груништа, оние каде што Толе паша собра најмногу востаници на востанието за да го брка Турчинот) на манастирот свети Илија во Мелница и ги заклаа сите петмина момци со десетгодишното дете на маѓерот Стојка, оставајќи го дедот Сталета сам во неговата кула, откако им вети дека и тој ќе се погрчи и ќе им помага во нивното „свето дело".
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
А тоа станува возможно откако спортското натпреварување ќе се ослободи од неговата конвенционална функција во хетеросексуалната култура – односно, откако веќе нема да функционира како средство за терор со кое се заплашуваат момчињата со цел да се сообразат со мажественоста – и ќе се преобрази во средство на противјавноста за заедничка машка геј-свесност, за свесна еротска и културна солидарност. ‌Овој пример за женствената машка геј-идентификација, тогаш, всушност, не изразува ниту некоја основна женствена природа ниту таква машка природа, ниту нешто помеѓу.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Што се однесува до мене, јас не верувам дека таквиот став ќе им служи на интересите на елинизмот...“
„Солунските атентати 1903“ од Крсте Битоски (2003)
Штом едната свеќа ќе им догореше, од неа палеа друга, дотуриваа масло во масалчињата да не згаснат, во кандилата, и одеа по патот пеш или качени на коњи или магариња, или со чунови по езерото, штитејќи го од ветерчето светлото да не им згасне.
„Злодобро“ од Јован Стрезовски (1990)
- И тие ли ќе овенат, тато? - И тие, кога ќе им дојде време.
„Билјана“ од Глигор Поповски (1972)
И не секирај се, ќе им помине оваа фаза, треба да бидеме стрпливи.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
„Кога двајца ќе решат да создадат семејство треба да се познаваат, да има веќе љубов меѓу нив бидејќи таа љубов ќе им дава сила да ги истраат сите искушенија во иднината. Сѐ друго е осудено на пропаст!
„Белиот јоргован“ од Хајди Елзесер (2012)
УКИМ = Универзитет „Св. Кирил и Методиј“ УО = Управен одбор УПОЗ = Синдикат на работниците од управата, правосудните органи и здруженијата на граѓани на РМ УРМ = Устав на Република Македонија (Сл. весник на РМ, 52/1991 и Амандманите I-II [1/92], Аман- дман III [31/98], Амандмани IV-XVIII [91/01], Амандман IX [84/03], Амандмани XX-XXX [107/05], Амандман XXXI [3/09]) 317 ФПИОМ = Фонд за пензиско и инвалидско осигурување на Македонија ХОВ = Хартии од вредност ЦК = Центар за култура
„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)
XXXVIII И Татко и Климент Камилски, кога се сретнаа рано утредента, беа првин согласни дека поимот на јаничарството, како што започнаа да го разгледуваат, далеку ќе ги одвлече од проектот и за да се справат на таков начин со најопасните турцизми во балканските јазици ќе им беа потребни години.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Примерот на Машаланов е за поздравување затоа што ги ох- рабрува големиот број „непријавени“ и неосигурени работници – кои, правно гледано, немаат склучено договори за вработување и поради тоа чувствуваат дека се наоѓаат во инфериорна позиција vis-à-vis своите „газди“, да си ги бараат своите права по и судски пат.
„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)
Ослободувајќи се од ставот на претходниците Евреите во море, Арафат се определуваше за создавање демократска и неконфесионална држава Палестина, која ќе им гарантира еднаквост на сите граѓани: Евреи, христијани и муслимани!
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Не. ќе им речам дека немам коњ, ако разберат, ќе простат, мислеше и се изненади кога на прашањето, како ќе помогне, призна: - Имам коњ.
„Кловнови и луѓе“ од Славко Јаневски (1956)
Не ја почнале, се гледа, за нешто друго, ами за да не искоренат, синко Кире.
„Постела на чемерните“ од Петре Наковски (1985)
7 И за крај на оваа искрена, добронамерна и етичка критика на плиткоста, возгордеаноста без покритие и карактерната расипаност на судиите, би го навеле брилијантниот пасус на Б.Паскал, 7.  An Historical Introduction to Western Constitutional Law – 1995, во превод на македонски како: Историски вовед во Западното уставно право; Табернакул; Скопје, 2010; стр. 93 и 95.
„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)
„Домаќинска куќа, директоре, за ова благодариме и ќе им кажуваме на оние што денеска не можеа да дојдат.“
„Тополите на крајот од дедовата ливада“ од Бистрица Миркуловска (2001)
Спрема нив чувствувам некој вид стравопочит.
„МАРГИНА бр. 37“ (1997)
Мислам дека Америка е спремна за женски лидер кој им ја вади маста на сите.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
Порано или подоцна тоа сигурно ќе им падне на ум.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Ќе го пресечеме дрвото и ќе им го земеме медот.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Геј- (или протогеј-) субјектите може и тоа како да ги доживуваат тие стилови на изразување, заедно со целиот конвенционален општествено-семиотски систем на родот и на сексуалноста што ги прожилува, како неконвенционални, ако не и начисто туѓи.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Зашто тие заедно со своите домашни ги трпеа сите маки од Лумана, ноќе сонуваа страшни соништа и сѐ се будеа причинувајќи им се дека арамијата дошол и сега којзнае што ќе им прави.
„Луман арамијата“ од Мето Јовановски (1954)
Севда ги отпоздравуваше, им се заблагодаруваше за грижата и им велеше дека не треба да се грижат, таа не е мала да не знае што прави, излезена е татка ѝ да си го пречека да се врати од работа, порачал оти денес за вечера ќе им дојде, имал некоја работа овде во Горнени.
„Човекот во сина облека“ од Мето Јовановски (2011)
- Сега, Нумо, ќе им одржат говор и ќе ги пуштат - рече Пандо.
„Постела на чемерните“ од Петре Наковски (1985)
И, бидејќи ме чита дека мислам оти не е фер, тој се обидува да се оправда: „Дете, јас не им штетам, тревите секако ќе им помогнат, па ти не знаеш дека барем пола од нив се враќаат да ме почестат бонбониера и тоа од оние скапите, ’Гриоте’ и ’Бајадера’, полн ми е подрумот.
„И ѓаволот чита пРада“ од Рада Петрушева (2013)
Овиа проклети Грци, незнам што ќе им се предате, та тако ни газат немилосно татковината и народноста, ќе се испокинат, трудејќи се, со што можат и като им прилегни да ни сгрчат, дума и свет им ет да ни преврнат на грчкото. Ој сполајти Господи!
„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)
LVIII Климент Камилски ја напушти Татковата куќа со притаена радост, а секогаш кога ја завршуваше работата со Татко се чувствуваше повозвишен, позначаен, чекореше поцврсто по калдрмата.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Ај, на име Божје, ќе им се јавам, да како сака нека биде; и така јас сум загубен и така“.
„Силјан штркот“ од Марко Цепенков (1900)
Во исто време дојдоа куририте и го викнаа командирот Леко. Тој отиде со некој страв.
„Три жени во три слики“ од Ленче Милошевска (2000)
Болните, пред да се напијат и пред да се потурат со вода од кладенецот, во него треба да пуштат паричка, железна, и трипати едноподруго да изговорат една молитва што тука, на лице место, ќе им ја каже бабата и пак така, ноќе, потајум, никој да не ги види и да не ги сети, заедно со бабата, да се вратат во населбата во Потковицата - ако сакаат да им се фати лекувањето.
„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)
Дека долгоочекуваното историско и лично остварување на достоинствен – односно мажествен – геј-идентитет ќе излезе дека било попусто и дека геј-мажите одново ќе ги потоморат сенките на патологијата, омаловажувачките стереотипи и неизбежната родово девијантна настраност?
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Дали ти имаш некоја своја љубов, дали некој ти се допаѓа повеќе од другите, и ти нему?
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
Ние сега со брзина ќе треба да го разработиме нашиот литературен јазик, да го установиме нашиот правопис и да создадеме една наша литература што ќе им одговара на сите наши потреби.
„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)
Тие пак што немаа да платат, ниту пак имаше што да им се продаде „на телал", ги тераа гавазот и заптиите, што му ги ставаше на расположение витолишкиот мудур, со авалеџијата од село на село и им удираа секој ден по дваесет и пет стапови по голо месо дури можеа да мрдаат, да одат со нив, а откако ќе им ги искршеа ребрата, ги оставаа да преболат кај некој роднина или пријател, со строга наредба да си одат дома, да работат, да печалат и, на есен, кога ќе дојде авалеџијата, да платат на царот, ако не сакаат пак да јадат двојни ќотеци.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Стапалата ќе ѝ се изводенат.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
При сѐ што нејќеле да ја даваат без Силјана, арно ама откај зетот не чекале и друго чаре не бидувало: или ќе им ја даделе или ќе ја оставеле; на зортот згора, за да не ѝ го расипат касметот, стрексале да им ја дадат и друго ништо.
„Силјан штркот“ од Марко Цепенков (1900)
Среде вревата ќе набасате и на такви кои вџашено допрашуваат дали слушате дека брмчат пчели и бумбари и дека тукушто не почнал нивниот заеднички десант врз Фиренца.
„Светилничар“ од Ристо Лазаров (2013)
Чистејќи го снегот, луѓето личеа на кртови кои ријат а не се гледаат.
„Свето проклето“ од Јован Стрезовски (1978)
Марко промртка малку и се прими ама и тој одржа слично слово како Митрета и им се закани на сите непослушковци и шпиони дека сам лично ќе им го трга куршумот овде, на сретсело.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Девојките ги собраа веѓите и не знаеја што да направат. Беа нерешителни.
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
Но, можеби предвидувањата не им биле погрешни, туку само преуранети.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Ако не пресечеме веднаш, може ќе им текне и светец со време да го направат овој Ѓорѓи Кратовец?“
„Вежби за Ибн Пајко“ од Оливера Николова (2007)
Сосема е разбирлива неговата претерано надоместувачка реторика.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Кога ќе те приберат нашите и ним ќе им раскажеш! а тие тогаш ќе ти објаснат што сè имаш сторено.
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
Ќе си лежи таму домаќинот и ако даде господ жива да останам, ќе одам да го посетам. Свеќи ќе им запалам на сите...
„На пат со времето“ од Петре Наковски (2010)
Знаев и очекував дека еден ден Билјана ќе им се налути на тополите.
„Билјана“ од Глигор Поповски (1972)
Кога го видов Матеј во белиот мантил веќе го гледав идниот доктор во семејството којшто ќе им помага во болестите на своите најблиски и на сите луѓе. Почувствував гордост.
„Седум години“ од Зорица Ѓеорѓиевска (2012)
Им олесна на касапите зашто знаеја, ако кренат рака на вакво живинче, Ангелот пак ќе им ги фатеше рацете, како што му ја фати раката на Аврама кога сакаше да го принесе сина си на жртвеник.
„Захариј и други раскази“ од Михаил Ренџов (2004)
Затоа се надеваме дека книгава ќе им даде храброст и потребно знаење на македонските работници на кои им се ускратени или прекршени работничките права – тие да поведат и да победат во институционалната битка за нивна заштита и почитување.
„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)
И кога ќе станам, за инает ќе им ја изгаснам оваа свеќа што запалена ми ја држат над креветот.
„Балканска книга на умрените“ од Мето Јовановски (1992)
На тој начин, би дошло до зголемување на бројот на невработени, бидејќи работодавачите ќе им ги раскинуваат договорите за работа на определено време на работниците пред истекот на петте години, наместо да ги трансформираат во договор за работа на неопределено време.
„Обезвреднување на трудот“ од Савески, Апасиев, Ковачевски, Василев (2010)
Малечките балкански државици, што се заинтересирани и ги поддржуваат пропагандите, во прво време ќе ѝ се расрдат на Императорската султанска влада затоа што ќе им ги пресече „вековните“ привилегии, но ќе помине време и тие ќе се примират со отстранувањето на пропагандите, зашто тоа отстранување ќе биде во нивна полза: ќе престанат да ги праќаат во Македонија своите милиони франкови, од кои за нив никогаш немало и не ќе има никаква полза.
„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)
Другите „мајки“ велеа за неа: - Ами како ќе им погледне еден ден в очи на мајките и на татковците?
„Постела на чемерните“ од Петре Наковски (1985)
Знаев и очекував дека еден ден Билјана ќе им се налути на тополите.
„Маслинови гранчиња“ од Глигор Поповски (1999)
Јас реков тогаш дека таква е вистината, којашто не ќе им се бендиса на мнозина, но јас не можам да го зборувам она што ќе му се бендиса на некого, туку она што е свршена работа, со која порано или подоцна ќе треба да сметаат јужните Словени, па затоа е нужно да се знае новото течење сред Македонците за да се определат јасно односите на јужните Словени кон него и да се избегне бесполезната и штетна борба помеѓу нив.
„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)
Ќе смени некој грош, бел черек или бела меџудија, ќе им „измие очи", што велеше тој, и од стари, 'рѓосани, ќе светнат, оти човекот клава сребро: ќе платат мариовците, иако тој арчи петдесет драма киселина за сета таа работа.
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
Тогаш ние отидовме наоколу и разговаравме со други производители и им рековме дека ако овие таблети се појават во продажба целиот пазар ќе им се уништи - ги прашавме дали би им се допаднало тоа?
„МАРГИНА бр. 37“ (1997)
Сакаат да заофкаат зашто така ќе им е полесно да ја истрпат болката, можат да се молат, секој на свој јазик и на свој господ, и молчат: православецот ќе му се посмее на исламецот, исламецот на православецот.
„Забранета одаја“ од Славко Јаневски (1988)
— Ќе им речам како што велиш...
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Стариот семеен пријател, Гури Порадеци, како капетан на загубениот кораб, нѐ успокојуваше, кажувајќи ни дека и старите чунови, кога ќе им дојде крајот, исчезнуваат како и луѓето...
„Патот на јагулите“ од Луан Старова (2000)
...од крвавата тетратка на седумнаесетгодишниот лунарен поет распарчена од бајонетите на практичните бојници преку збрчканата европа што тревожно се пресметува со аристотеловскиот артритис кон вратоломиите на воените коњи во пенливиот базен совршена капија на холивудското враќање во праисторијата (навистина) сјајнокожната глутница е убедливо добра додека алчно ги голта сребрените рипчиња на кои не им преостанува ништо освен да бидат проголтани неминовно болно но егзотично чисто тоа Ам сигурен сум ќе влезе меѓу најуспешно снимените кадри на природна исхрана сочувано како такво во куќните видеотеки на страстниците прикажувано на тајните сеанси на видеомастурбантите што возбудени се надвикуваат чуствувајќи како повторно ќе им прсне слепото црево...
„Или“ од Александар Прокопиев (1987)
Си чуваат во него грав, просо, што ќе им текне.
„Бојан“ од Глигор Поповски (1973)
Едноставно, целосно му се предадени на Севишниот и чекаат, прозевајќи се, да им влезе кукавица во устата, но и да се најде јунак што кукавицата ќе им ја извади и така до недоглед...
„Календар за годините што поминале“ од Трајче Кацаров (2012)
Сега, по толку изминати години, кој ќе им го најде местото?
„На пат со времето“ од Петре Наковски (2010)
И почна Димче Волшебникот да прави планови: прво, - едно утро ќе им го згорчи млекото на сите деца во градот.
„Билјана“ од Глигор Поповски (1972)
Една од најпровокативните личности на светската интелектуална сцена, за почеток ја имате во Маргина (почнуваме со едно многу пикантно делче од “Прозирноста на злото” кое на многумина ќе им ја подигне температурата; потоа, во избор и во фин, мек превод на Деспина Ангеловска следува спуштање со Кул Меморис; третиот есеј е од трета книга, “Симулации и симулакруми”, и веќе, во скратена форма, пред неколку години, беше објавен во “Студентски збор”, со уредничка ограда дека тоа што таму го пишува не се однесува на нашиот универзитет; го објавуваме пак поради слатката можност да речеме дека токму се однесува на нашиот беден универзитет); во следниот број (можеби!) тематот за Бодријар продолжува, а доколку имаме среќа, наскоро ќе бидат и неговите први книги на македонски...
„МАРГИНА бр. 8-9“ (1994)
Таа остана во последната куќа на нашето семејство во егзил, со сега запустената врска со клучеви, од напуштените куќи крај морето и крај Езерото, но сѐ уште со пустата надеж дека некој, сепак, ќе им ги најде вистинските брави.
„Ервехе“ од Луан Старова (2006)
Кога тие ќе крадеа овошје по градините или зеленчук по бавчите, на него белјата ја фрлаа; и кога ќе врзеа куче и мачка за опашка или кога ќе им врзеа конзерви да тропаат по нив и панично мјаукаа и лаеа низ селото, на него белјата ја фрлаа; кога на селскиот добиток ќе му ставеа коњски муви и стршлени под опашката и тие јуреа и рикаа како бесни низ полето или сокаците, белјата на него ја фрлаа.
„Животраг“ од Јован Стрезовски (1995)
Ако не пропиев пиво и не се опијанев онаа ноќ толку многу, не ќе го сретнев мојот поранешен сопруг и на моите чевли не ќе им беше потребна поправка. - Оххх ...
„Вител во Витлеем“ од Марта Маркоска (2010)
Тонеа заедно со нив во чад, крцкаво морморење и не видоа, иако, можеби, ќе им беше сеедно: Мирон липаше со забуцнати прсти в коса; неговите лути солзи имаа еден пат- се збираа на врв тапиот нос.
„Месечар“ од Славко Јаневски (1959)
Не знам каде ќе запрат јагулите во која вода ќе истече нивното минато Но тие ја знаат патеката на својот сон ја имаат упорноста што ќе им го покаже патот на враќањето.
„Посегање по чудесното“ од Србо Ивановски (2008)
Но кога ќе им дојде времето из'ртуваат...“
„Животраг“ од Јован Стрезовски (1995)
Роса ги бодри сите Слнцито појако уд ветрут, ама ветрут аку не беше уште ки плачише дедо Господ, ама са смилува, гу утвури окто да ни с нјде виа дена! и продолжува да кажува дека треба да му бидат многу благодарни на Господ што има срце за нив,оти,вели ка ј ќе им бил алот ако продолжел да шопурка одозгора, тогаш не ќе можеле да останат во овие топли дупки Тука, пуд земин!
„Исчезнување“ од Ташко Георгиевски (1998)
-Тие исто така одржуваа постојана состојба на војна меѓу самите себе и против обоените раси, против слободољубивите, нежните, младите.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
— Ете, им велеше тој на малите Македончиња на чист мајчин јазик: — Кога ќе си одите дома, нема да велите „добарден" ами ќе велите „калимера", а кога ќе им барате леб на мајки ви, ќе им велите: „Митера, доси ми псоми"( Мамо дај ми леб.).
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
Кога Ружди берберот ќе им ги острижеше обраснатите тилови, над опалената кожа ќе се појавеше уште еден прст недопрена нова, бела кожа, која дотогаш била под косата.
„На пат кон Дамаск“ од Елизабета Баковска (2006)
Ќе квикне Чако и пак ќе се вдаде, ќе им се нурне со лаење.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
А после веќе ќе биде друго, дали Антица при мајка и; или мајка и дома ти, некако тие ќе си прават како што ќе им е згодно.
„Антица“ од Ристо Крле (1940)
Разликите меѓу нив, меѓутоа, и тоа како може да излезат значителни.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Прашањата како што се воената служба за гејовите и еднаквоста во однос на бракот, кои порано беа борби за пристап до осигурување, за правична распределба и за отстранување на дискриминаторските пречки, сега стануваат борби околу симболизмот на општествената припадност.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
- На пример, она за велосипедите, неизоставно треба да го скокнеш – рече тој – измисли некоја друга причина зошто сте се задржале во грмушките толку долго.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
По сѐ изгледа, наскоро ќе им се приклучат и некои од лидерите на Организацијата.“
„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)
Раскажуваше со денови... за Ермитаж... За Бородинската битка... За Руските војници и кои биле толку многу автентични што им се чинело дека ќе им прозборат...
„Ласа“ од Наташа Димитриевска Кривошеев (2011)
Се разбира, животот одвреме навреме ќе им одреди на овие свои избраници кога да го изведат казнувањето и со какви средства.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Оф, колку беа озлобени, мислиш со прсти ќе им ги искорнат срцата. Туку нѐ разделија.
„Постела на чемерните“ од Петре Наковски (1985)
Вечерта на 25 ноември 1871 година, откако доживеал триумф во ,,Лициум“ Ирвинг се свртел кон својата сопруга Флоренс и и рекол дека успехот во театарот ќе им дозволи да имаат сопствена кочија и пар коњи.
„Календар за годините што поминале“ од Трајче Кацаров (2012)
Се шеташе по тесното местенце меѓу сламарниците. - Паметиш ли? Им избегав. - Те фатија, - меланхолично шепна Арсо. - Ќе им се извлечам пак!
„Пустина“ од Ѓорѓи Абаџиев (1961)
Ќе им ја навлажувам устата со млекото од дланката, Тие ги стегаат забите.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Без да дочека да заврши работното време, добро обмислувајќи како ќе им пренесе, се упати кон семејството на Марија.
„Омраза - длабоко“ од Драгица Најческа (1998)
- Тој ќе им го згорчи млекцето...
„Дружината Братско стебло“ од Јован Стрезовски (1967)
Да ги вратиме. - Немаме камења. - Ќе дојдат кога ќе имаме. Или в гора нека се закулничат.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Но штом ќе надојде езерото и ќе им плисне вода - тие одново оживуваат, одново им се враќа силата.
„Свето проклето“ од Јован Стрезовски (1978)
Во кафеаната спомна дека се варени и дека „откако ќе им додаде малку кромид и лимон ќе послужат како добра поткрепа за розето или мастиката. За жал пиво не држеле“.
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
Можеме да кажеме дека Hogart и Williams рано осознале некои од битните недоречености на популарната култура што подоцна ќе им одат толку на нерви на нејзините клеветници и клеветнички.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
Машката геј-култура навистина се гордее со неавтентичноста бидејќи неавтентичноста има потенцијал да ги срамни диференцијалните мерила и степени на сериозноста, да ги разглоби општествените хиерархии што се потпираат врз нив и да промовира поегалистарен општествен поредок – барем некој што ќе им биде поблагонаклонет на стигматизираните или на маргинализираните групи.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Но не го сторив тоа, го испив само виното и реков: - А тоа истото да ти го кажеше По или Кафка - ќе им веруваше ли? - Зошто да им верувам?
„Кловнови и луѓе“ од Славко Јаневски (1956)
Ќе се повикаат претставници од сите републики, ќе им биде дозволено присуство и на стран­ски набљудувачи.
„Времето на козите“ од Луан Старова (1993)
Секаде кај што ќе им се забелее нешто, ко белутрак, копаа.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Голем е господ и милостив и по секое лошо иде добро, велеше и продолжуваше да ја лекува со други мевлеми.
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
„Навистина се надевам дека на луѓето ќе им даде слика повеќе за можностите и потенцијалите, но не со попување.
„МАРГИНА бр. 37“ (1997)
Ја означува отуѓеноста на групата од потрошувачката култура која веќе ја претвора женската емоција во стока, која ја става на пазарот, препакува нејзини делчиња заради масовно уживање.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Беа тоа геј-мажи со средоземно потекло кои носеа црнина и превези какви што носат италијанските селанки откако ќе им умрат мажите.189 Во Јужна Италија и на Сицилија, постојаната црнина ги издвојува жениве и од нив прави многу упадливо лице на ужаленоста, авторитетот, возраста и автономијата во традиционалниот селски живот.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
На прашањето како се момите, што прави дедото, таа мудро одговори дека тие се добро и дека уште подобро ќе им биде, дека тука сме меѓу наши, сполај му на господ што ги врнала тука, а и дедото Диониш вели Ки гу закопаме у наша земја! ама откако го рече тоа, за да не внесе тага во срцето на Петра, или за да не ја зголеми, таа знаеше дека во срцето на Петра има голема и тешка тага, Ејми ко ки умре чувекут с та земја е арна! и се свртува на кај Чана која оти нема кај да седне, туку се подместува наваму натаму, Ако придоуже убаво време да ојме да паламе работа јас, ти, мојта гулема, а?
„Исчезнување“ од Ташко Георгиевски (1998)
Ти беше онаа што се справи со четворица на оној таван во вилата!
„МАРГИНА бр. 37“ (1997)
Го видел ли некого во пиперот, ќе дојде ќе им каже и ќе добие нешто од тета Доста.
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
- Бргу ќе им мине, како што ми мина и мене.
„Билјана“ од Глигор Поповски (1972)
БАБА АНЧА: Е де. Јас ќе им го пуштам одајчево мое...
„Антица“ од Ристо Крле (1940)
Таа вечер заспа со сон на праведник.
„Светилка за Ханука“ од Томислав Османли (2008)
На оние на кои ќе им речеше дека им е одлично виното, летаа од радост и постојано го викаа на пиење.
„Злодобро“ од Јован Стрезовски (1990)
По смртта на сликарот Столпник, во неговата куќа луѓето ја најдоа последната негова слика: неколку муренкови стебла излезени заедно од земјата од еден ист корен, од едно исто 'ртиште и плодиште; додека излегувале од земјта, си давале сила едно на друго, си помагале, а потоа секое на својата судбина се препуштало: едното: напинајќи и грабајќи ја лакомо височината, се истенчило, се искривило, како змија фатена за опашка; гранките му откажале во овој тежок напор да го следат, и тоа, полека, болно, се превиткува надолу и тоне со главата кон земјата; под вратот има заглавено висока потпирачка со чатал што не му дава да се скрши и струполи на земјата; но сето тоа е така болно и тажно штом тоа самото не може без потпирачка да се додржи; другото: робувајќи им уште од излегувањето од земјата на многуте фиданки што лакомо наудриле од него како човек со многу пород, и грижејќи се за нив да порастат, да се здебелат и рашират, постепено станало нивна жртва; тие, не мислејќи на него, се туркаат меѓу себе, грабаат од просторот, се надвишуваат меѓу себе, не водејќи сметка дека еден ден од тежина или од силен ветар, ќе се струполат заедно со тоа мајчинско стебло што им дало живот и повеќе никогаш не ќе кренат глава: ќе умираат постепено и ќе се сушат на урнатиот стеблак; трето: или по сој или така му бил благословот: кога му дошло време за плодење како господ да му се распашал: преполно е и се крши од плодови; капи благ сок од муренките како на доилка кога ќе ѝ надојде млекото; пониските гранки од тежина се спуштаат до земјата и се потпираат да си го намалат бремето; четврто: уште од раѓањето анемично - и до крајот на животот анемично; што можеле другите да му помогнат, му помогнале долу под земјата во времето на 'ртењето и пуштањето на корења; а згора: секое со својата среќа и судбина живее, како птиците кога ќе пркнат и ќе го напуштат седелото; околу него има мала оградичка од штички што го штити да не се чеша стоката од него или да го гризе; кога еден ден ќе се исуши, ќе остане така заградено со штичките како споменик: ако од него избијат нови фиданки, тоа ќе бидат посмртчиња кои одново ќе започнат борба за живот; петто: препуштено е на судбината и на бога: здраво-прездраво е родено, пркнато над земјата, а веќе едната половина му се суши; стои како човек парализиран на кого само едната половина му е подвижна; прави напор да расте и да ја влече со себе и другата половина што му стои како мртовец врзан за плеќи; најтешко му било првите години додека свикнало на тој напор и на тоа проклетство а сега просто ѝ е препуштено на судбината; она шестото, седмото, осмото, што откако излегле од земјата, помислиле дека сè можат и сè е нивно, живеат двоен живот; двојна среќа имаат: на едни сè им е едно во кој правец ќе се развиваат: нагоре, надолу или настрана; не размислуваат ни како да ја оформат својата крошна за подобро да се заштитат од ветриштата и снеговите; не се грижат и не размислуваат дали некој пред смртта ќе им стави потпирачка под мишките или вратот за да не се струполат притиснати од својата негрижа, или дали по својата смрт ќе остават потомство; се шират и живеат како што милуваат.
„Свето проклето“ од Јован Стрезовски (1978)
Која ти е жената, ќе ме подбидуваат, вели, а јас ќе им речам: една вдовица со мало дете.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Реченото од него сите го помнат и секогаш кога ќе им загусти го пренесуваат од еден на друг, што би се рекло: Ништо немаш, ако љубов немаш...
„Календар за годините што поминале“ од Трајче Кацаров (2012)
Ниеден друг крал во светот нема таква облека.
„МАРГИНА бр. 29-31“ (1996)
Ним им беше како резерва и кога ќе им требаше знаеја каде е.
„Три жени во три слики“ од Ленче Милошевска (2000)
Само напати ќе им светнат рамената и слабините, колковите и мевот со прелапнати тутки влакна меѓу ципите...
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Знаев дека нашата акција ќе им причини смрт на многу невини луѓе, ќе донесе многу солзи и страдања, зар по сето тоа што ќе го сториме, јас ќе имам право да живеам?
„Солунските атентати 1903“ од Крсте Битоски (2003)
Емпириската социологија со практични цели беше таа што ветуваше дека ќе ги разреши општествените конфликти, ќе ги спречи штрајковите, несигурноста и нередите, то ест ќе им помогне на луѓето и институциите да ги реализираат своите цели.
„МАРГИНА бр. 21“ (1995)
Она што ја прави значајна е тоа што претставува необично откривателен пример за една многу поопшта склоност – склоност на многумина геј-луѓе денес да настојуваат дека се не само „речиси нормални“, како што тврдеше Ендру Саливан туку и крајно банални.459 Ефектот на оваа настојчивост е бришењето на особеноста и посебноста на настраниот живот, со што се одрекува способноста да се придонесе со нешто вредно во светот во кој живееме. ‌Кога на 24 јуни, 2011 г., државата Њујорк донесе закон со кој им се овозможи на луѓе од ист пол да се венчаваат, Асошиејтед прес побара реакција за тој историски настан од отворено геј-претседателката на њујоршкото Градско собрание Кристин Квин, која ја соопшти веста за напнатото конечно гласање во државниот законодавен дом на конференцијата за печат на њујоршкиот градоначалник Мајкл Блумберг.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Немаш право никого да навредуваш кога и сам гледаш дека друг излез нема засега од ситуацијава, — почна да протестира Сарафов.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
- И на сите луѓе ќе им велам добар ден.
„Билјана“ од Глигор Поповски (1972)
- Е, дури сега настрадав – воздивна Мила. – Што ќе им кажам на моите?
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
Но тој, и не погледнувајќи ги, знаел која е трудна и која кога ќе роди и женскомашки се клештел - ќе им подвикне, ќе се разбегаат како чавки.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Не ќе им се зарадуваме на ластовиците ако штрковите не ги носат на грб. - Како авиони, оштоумно се присеќаат.
„Кловнови и луѓе“ од Славко Јаневски (1956)
Жените се како Валкири- девици -божици, Далила- опасни заводници, Дулчинеи- љубовници, тие се како Хера- горди и моќни.
„Жонглирање со животот во слободен пад“ од Сара Трајковска (2012)
Татко воопшто не му даде на знаење дека Камилски се оддалечил од темата, но тој, сепак, го разбра својот пријател: Андре Мазон во својот труд за Лексиката на војната и на Револуцијата едно значајно поглавје ќе им посвети на туѓите заемки со висок степен на научна неутралност.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Потоа ги врза со уздите еден за друг, му се качи на средниот и ги спотера сите три по патот низ селото; коњите испијанети и потсилени од камшикот што им плускаше крај ушите, јуреа низ селото како бесни, креваа прав зад себе, газеа кокошки, патки, мачиња, кучиња и секаква живинка што ќе им се испречеше на патот и опкршуваа со сета сила по сокаците; прислужникот Геро потскокнуваше на средниот коњ, ги стегаше цврсто в рака сите три узди, плускаше со камшикот и викаше силно.
„Злодобро“ од Јован Стрезовски (1990)
Да ги дупнеш, којзнае какви ѓаволи ќе им излезат од сонот.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Негативни искуства: Со споменатата зголемена мисловна способност најверојатно ќе им здосадите на сите околу вас, при што можете да искусите жестока параноја.
„МАРГИНА бр. 8-9“ (1994)
А Мефаил не престануваше да им наредува на Рифата и протуѓерот: — Ако ништо друго в куќа нема, пепелта од огништето ќе им ја исцрпите и ќе ми ја донесите овде.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Целата работа е во потребата да се вклопиш, да му се приспособиш на местото во кое веќе живееш и работиш.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Но, британскиот интерес бил насочен кон Грција.
„Македонија низ нишанот на САД и Британија“ од Тодор Чепреганов (2012)
За зачудување ќе им биде во неа многу.
„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)
- Па, јас знам дека така ќе биде.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
Со стегнато грло ги влечкаш и оние што не знаеш - од многуте рани и болки - каде ќе им згасне животот.
„Дружината Братско стебло“ од Јован Стрезовски (1967)
- Сега ја ќе им стегнам една колумна со што ќе им ја ебам мамата фашистичка - накурчено изјави пудлицата. - Време е за акција.
„Двоглед“ од Горан Јанкуловски (2011)
Ќе им раскажам за Шумшул- град и за таинствениот рудник на дијаманти, како и за страшното чудовиште Мортенија, за која некои мислеа дека ќе е идна господарка на светот, од исконски времиња сит од секакви господари.
„Пупи Паф во Шумшул град“ од Славко Јаневски (1996)
Но, сепак, на неговата најневралгична артерија- по улицата која води кон врвот „Мон Валеријан“, каде што болницата „Фош“, можеби безброј пати, и дење и ноќе, се разнесува пискотливиот и морничав звук на болничките коли, кои јурат со вратоломна брзина носејќи болни за чиј живот секоја секунда е пресудна а кој можеби, ќе им го спаси професорот Гио или некој друг хирург.
„Патувања“ од Никола Кирков (1982)
Западнал така меѓу аскерот но без своја волја и распонот од Кукулино или од некое соседно село Констатнтин Цапар, вдовец со две деца, незаштитен да трча под фес и со предолга пушка кон топови алафранга и кон српски стрелци но со надеж дека ќе ги прерипа плитките ровови и ќе им се врати на Али Ризовите војници.
„Забранета одаја“ од Славко Јаневски (1988)
Со последни сили, како тоа да ќе им го продолжи животот, ги добутале до дршка јатаганите во прекрвавите црвени и црни и зелени утроби и се смириле наеднаш или само малку еден по друг.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Не би час, најмалдиот клекнал, ги преграбил со раце колковите на младата жена и, лелекајќи, ја замолил за прошка.
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
Појди, ќе ти помогнат. Ќе им требаш на беговите за ангарија.“
„Забранета одаја“ од Славко Јаневски (1988)
Им било жал: заедно со Васко Тушев убаво пееле во три гласа јуначки и свадбарски песни.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Скришум двајцата се насмевнаа зашто знаеја оти тетка Фора ќе им замакали, како ѓто велеше, пиперки печени со брашно, сирење и јајца.
„Будалетинки“ од Мето Јовановски (1973)
Барем Вита да го ѕирнеше: таа на сите ќе им раскажеше...
„Бојана и прстенот“ од Иван Точко (1959)
Се договорија, според претходната шема, Камилски да избере пет збора со негативна, а Татко со позитивна конотација, верувајќи дека на тој начин побрзо ќе стигнат до крајот на мисијата.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Вечер јас ќе им бидам гостин.
„Калеш Анѓа“ од Стале Попов (1958)
Новото рочиште ќе се одржи во рок од најмалку осум дена, односно во рок од најмногу 45 дена од денот кога рочиштето било одложено.
„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)
Но знаел, и постарите можеле тоа да го знаат, дека Онисифор Проказник не ќе им даде да го заколат волето.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Ајде, ќе им велам, порачајте ме и земете ме.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Оти рече Филозофот: „Јас буквите ини на карпата не можам да ги прочитам и да ги узнаам; најпрвин на хартија или пергамент треба да ги ставам, за да може топлината да им се врати каменот што им ја одземал, што им ја шмукнал, па потем, според топлината на буквите ќе им ја определам светлината, бојата нивна, и конечно, значењето нивно.“
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)
Кафеаната секогаш беше преполна: влетуваа во неа Ѓупките со дајрињата в рака, пееја, се виткаа, ја тресеа снагата; гледаа луѓето ококорени во нив, пуштаа раце кон нив да ги фатат, да ги штипнат, но тие како јагули се извиваа и избегнуваа од дофатите; кога ќе им ги собереа парите на луѓето, излетуваа надвор без поздрав, без збогум; утредента пак влетуваа со тие опојни песни и со тоа лудо тропање со дајрињата што свеста ја земаа.
„Свето проклето“ од Јован Стрезовски (1978)
Во тој случај, може да заземат одредени стратегии на избегнување кои ќе им овозможат да ги избегнат општествените повици да го доживуваат светот на хетеросексуални и на хетеронормативни начини.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Палачинки им печам, еклери и торти за таа радост скоро цела плата оди и тогаш се чувствувам како Иван Грозни тоа е она што во животот ми годи.
„МАРГИНА бр. 37“ (1997)
Ќе се израдуваат кога ќе им кажам дека сме се виделе... и дека добро се чувствуваш.
„Омраза - длабоко“ од Драгица Најческа (1998)
Во поканата, покрај наведената содржина, судот ќе им укаже на странките дека, согласно со 293 чл. 278, ст. 3 од овој закон, судот може веднаш по подготвителното рочиште да одржи главна расправа (чл. 272, ст.1-5 од ЗПП).
„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)
Обично бабите од населба си пиеја кафе една кај друга, но бабите на Дора и Ане само љубезно си велеа „добар ден“ или „добро утро“ кога врвот од главите ќе им се ѕирнеше од зад живата ограда што ги делеше нивните дворови додека ги простираа чергите или ги полеваа цвеќињата.
„Чкртки“ од Румена Бужаровска (2007)
Бабата Петра не го чепнува својот чипчак, гледа внучињата да поткаснат колку што се може повеќе, нека стое, ако не им стигне и него ќе им го претури.
„Исчезнување“ од Ташко Георгиевски (1998)
Постои оправдана надеж дека Манделброовото множество со останатите фрактални слики што сега се појавуваат отпечатени на маиците и постерите, ќе им помогнат на младите да ја почувствуваат убавината и елоквенцијата на математиката, како и нејзината суштинска поврзаност со вистинскиот свет. Benoit Mandelbrot, “Fractals - a geometry of nature”, New Scientist, No 1734 превод: Венка Симовска Margina #26-28 [1995] | okno.mk 101 илустрациja: Emily Barletta okno.mk | Margina #26-28 [1995] 102 Margina #26-28 [1995] |
„МАРГИНА бр. 26-28“ (1996)
Таквиот метод, пак, ќе им помогне на театарџиите еднаш засекогаш да се ослободат од мачната исцрпувачка работа - да се додворуваат на некои што увцето не ги боли за исходот од нивната творечка треска.
„Календар за годините што поминале“ од Трајче Кацаров (2012)
Дед Павел рече дека нему, за среќа, не му е сторена речиси никаква штета.
„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)
Еднаш рече: - На питропот Андро и на жена му Андрица ќе им се случи нешто лошо...
„Јанsа“ од Јован Стрезовски (1986)
Од друга страна пак, се надевам дека ВР ќе им помогне на западњаците да се приспособат на различни реалности, на искуства што инаку ги одбиваат.
„МАРГИНА бр. 17-18“ (1995)
Нека се надеваме - пишува Евгенијадис - дека турските судии во оваа ситуација ќе се покажат беспоштедни кон злосторниците и ќе им ја изречат заслужената казна и дека нејзиното извршување нема да биде одложено, како што се случувало со порано осудените од редовните судови комитетски убијци.
„Солунските атентати 1903“ од Крсте Битоски (2003)
Мртвиците, вировите, и блатата беа богати со риби - сом, крап, клен, мрена, штука, бојник, јагула, - а врбаците, шамачиштата и ливадите со барски птици.
„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)
Дискусија
„МАРГИНА бр. 4-5“ (1994)
•  второ, одредбата која предвидуваше дека работодавецот е должен да ги извести работниците, на кои ќе им престане работниот однос поради деловни причини, еден месец претходно – во случаи на поединечен престанок на работен однос, или во случај на престанок на помал број работници; а три месеци претходно – во случај на престанок на работниот однос на повеќе од 150 работници, или на најмалку 5% од вкупниот број вработени во претпријатието (чл. 136, ЗРО/03 – Пречистен текст) – беше променета на следниов крут начин: „Работодавачот за намерата, а најдоцна 30 дена пред донесувањето на одлука за престанок на работен однос на поголем број работници од деловни причини е должен, за причините на престанувањето на потребите од работата на работниците, за предвидениот број и категоријата на вишокот на работници и за предвидениот рок во кој ќе престане потребата од работата на работниците – да го извести репрезентативниот синдикат кај работодавачот, а ако нема таков тогаш претставникот на работниците, и да се советува со нив за можните начини за спречување и ограничување на бројот на отказите и за можните мерки за спречување и ублажување на штетните последици“ (чл. 95, ЗРО/05).
„Обезвреднување на трудот“ од Савески, Апасиев, Ковачевски, Василев (2010)
Во малендавите пламенца на свеќите потулено и со стравопочитување да ги искажуваат и редат молитвите за исцелување, добрина и бериќет и да чекаат во надеж дека Горниот ќе ги услиши и ќе им ги олесни маките, болките и болестите; да кажат сполај Господе, ако се роди бериќет, ако се врати здравје, ако дојде принова, ако извор протече, ако дожд заврне... да искажат молежливо клетва, ако...
„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)
Ќе успееш да најдеш три-четири илјади марки и да му ги тупнеш на некој нафатиран влекач кој ќе ти среди во министерството и ќе им однесе дел од парите на Бугарите или Австријанците?
„МАРГИНА бр. 21“ (1995)
На сите деца од маалото ќе им кажам да не се качуваат на мостот затоа што е свежо обоен и ќе се извалкаат.
„Чкртки“ од Румена Бужаровска (2007)
Но, за геј-мажите – барем кога не се трудат да полагаат право на машката стрејт-достоинственост – ваквите откритија не можат дополнително да им наштетат.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
„Знам дека ти е тешко, ама комшиките ќе пукнат од мака кога ќе прашаат да не има нешто ново, а јас ќе им речам – е, нема!
„И ѓаволот чита пРада“ од Рада Петрушева (2013)
Она што било фалична анализа на нашата сегашност можеби ќе излезе точно предвидување на нашата иднина.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Зад секој агол се изненадувањата на животот, непредвидливоста е најубавиот дел од секојдневието, можеби најубавото уште не сме го доживеале.
„Жонглирање со животот во слободен пад“ од Сара Трајковска (2012)
Овој феномен бил познат и во антиката и е наречен „Орфеев ефект“ кој ете, и јас го осознавам, го откривам, ќе го проучам, ќе го запишам и на идните поколенија ќе им го оставам“.
„Захариј и други раскази“ од Михаил Ренџов (2004)
Шаќир ги одврза, ги преброија двајцата со Бајракот и Шаќир му ги теслими и нив на овега, кој стана и си излезе, ветувајќи им на Толевите четници дека вечер ќе им испрати човек да ги изведе од градот.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Подготвителното рочиште треба да се определи така што на странките да им остане доволно време за подготвување, а најмалку осум дена од приемот на поканата.
„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)
Палто нивно да најдам, палтото ќе им го удирам, загината капа нивна да најдам, капата ќе им ја клоцам, ќе им ја газам...
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Имено, другите кралеви или шетаат сосема голи, или, во најдобар случај, во некои изветвеници што секој миг ќе им спаднат од телото.
„МАРГИНА бр. 29-31“ (1996)
Како мислиш со коњот? Порано ќе им го дадеш, или на денот на свадбата?
„Кловнови и луѓе“ од Славко Јаневски (1956)
Ќе им се придружам на луѓето кои за на Грамос ги тераат товарените коњи.
„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)
Секој од нив ќе го остави екот од својот лет, звук што со ветриштата ќе го заобиколи светот и ќе им говори повторно во некои други времиња на синовите од синовите на нивните синови, заспани, а сепак вслушани кон немирното полноќно небо.
„Лек против меланхолија“ од Реј Бредбери (1994)
Изгледа тоа се случуваше набрзо по оние денови кога пропаднаа сите обиди на Ролан Јаковлевич и Василиј Јенков да ја добијат проклетата „бумашка“ која ќе им помогнеше да станат инструктори во војската на Кралството на Србите Хрватите и Словенците.
„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)
- Штом му се допаѓаат на водачот, сигурно ќе им се допаднат и на членовите на бандата - му намигна.
„Јас - момчето молња“ од Јагода Михајловска Георгиева (1989)
Дали е тоа епистемологијата на плакарот и нејзините многукратни двојни врски, продорниот режим на хетеронормативноста и на хомофобијата, врховното значење на родот, неспорната заводливост на мажественоста, незгасливата желба за убавина или невозможноста хомосексуалноста наивно и невино да се искуси како нешто сосема природно, светот во кој суштествуваат геј-мажите постојано ги потсетува на нивната неизземеност од животинските стварности на сексуалното раслојување, на културното значење и на општествената моќ.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Според Андре Мазон, Болшевичката партија преку туѓите зборови на своите нови институции ќе им наметне посебна терминологија, за да влијае што посилно и покомандно врз имагинацијата на новите пролетери!
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Потоа, на столиците зад него, седнаа двајцата милиционери при што видливо се завалија спружувајќи ги нозете на двете спротивни страни како да сакаат да покажат дека тие со оваа работа немаат никаква врска и не кријат дека ќе им биде здодевно.
„Продавница за љубопитните“ од Мето Јовановски (2003)
Само чувствувам како да бегаат од мене, од тоа што ќе им го речам или како ќе ги погледнам.
„Читај ми ги мислите“ од Ивана Иванова Канго (2012)
Во ситните очи ќе им се наѕира радост што живееле двапати повеќе од еден црн војник на небесниот полк.
„Месечар“ од Славко Јаневски (1959)
50. Блазе си им на љубените, и оние што љубат, и на оние што можат да се воздржат од љубов. Margina #32-33 [1996] | okno.mk 231 okno.mk | Margina #32-33 [1996] 232 ЛАРИ РИВЕРС Margina #32-33 [1996] | okno.mk 233
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
Инаку, Мони пак ќе се направеше главна и на сите ќе им раскажуваше како таа да била таму.
„Чкртки“ од Румена Бужаровска (2007)
Таму, меѓу басмари, аџии, скитници, додека од преголем котел некој анџија ќе сипува во чанаци преварен грав со козји дробенки или бел пилав од кочански ориз, ни оние неколцина Турци што ќе се нашле на своја софра и со свое оружје, од анџар до кременка, не ќе им биле туѓи и страшни; плиснати со оган и загреани од скомињава ракија со која се пее и се плаче, тие ќе се разграштеле, ќе се погледнале со сочувство и машко охрабрување и ќе пресметале што уште им останало во торбите и дисагите и колку имаат на колите сено за добитокот.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Што ќе им е тоа, господе? се чудеа луѓето.
„Свето проклето“ од Јован Стрезовски (1978)
Но неспорна вистина е дека сите поединости врзани со времето на заминувањето кон планината, со возраста на мајка ми, како и начинот на кој и пристапил војникот долу во полето покрај оној длабок јаз што ја водел водата кон нивите со ориз; а и неговото подоцнежно однесување кон невенчаната девојка од полето; сите тие настани верувам биле токму такви, дури и се случувале токму онака како што си ги замислувам.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Па господ ме дал, господ нека ме земе, ќе си речам, и пак ќе се окуражам: - Ајде, бре, колете, ќе им речам, што чекате? Не се противам, ќе им речам.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Па, сепак, ме забавува мислата како братучед ми Герман ќе им се фали на луѓето со својата досетливост иако тоа е моја досетка и којзнае дали таа досетка би станала и негова досетка.
„Човекот во сина облека“ од Мето Јовановски (2011)
Навистина жалам дека не сум вешт во резбарството; немам фат за да дотерувам и да создавам форми од кои на штотуку одомените домаќинки на нашите новородени големци ќе им застанува здивот.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Може ќе сум баба тогаш, ќе имам внук или внучка, ќе доаѓам тука да ги шетам, и ќе им раскажува, за смрдливото Вардариште“ во еден здив кажуваше Нина - „а тие нема да ми веруваат“ „Десет минути!
„Тополите на крајот од дедовата ливада“ од Бистрица Миркуловска (2001)
Кревкиот соживот повторно прета се градат ѕидови во неколку гета сеуште глумат братство единство а душа им гори за етничко чисто Чувај не Господе од искариоти превртливи души и квази патриоти со устите полни за народ да се сплоти а гз ќе им зине за куфер со банкноти На телевизија невиден смрад будно не следи Големиот брат очајни луѓе, морална криза калаштури штури за анализа
„Проклетници“ од Горан Јанкуловски (2012)
Ќе видиш дека ќе им се допадне на твоите другарчиња.
„Јас - момчето молња“ од Јагода Михајловска Георгиева (1989)
И на коњоштипите ќе им пееш. Не само попски. И дервишки.“
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
На воздухот, лицето на дедо Васја имаше боја на репка - како старо тесто, веѓите наместа сосем црни.
„МАРГИНА бр. 4-5“ (1994)
Беше силно чувството дека еден ден, по воден пат, ќе им се придружиме на дамна заминатите и сите заедно ќе го бараме патот на враќањето...
„Патот на јагулите“ од Луан Старова (2000)
Монополот не се бојосуваше откако беше изѕидан, освен од миризбата или мувлата на тутуновиот лист; додека касарната војниците сами си ја варосуваа за да им заличи на домашно, како што знаеја и умееја, поправо како што и кога ќе им свикаа офицерите.
„Синовски татковци“ од Димитар Солев (2006)
Нив, преселниците, ги обврза д го плаќаат султанскиот дел, а од она што ќе им преостане да го обезбедат својот поминок.
„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)
Некои ластари или полжави ќе им наберам ќе ги превртам меѓите, ливадите и нешто ќе им наберам и ќе им сварам. Вака немаш - каде.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Зад неа беше нејзината мала и дебела сестра.
„Чкртки“ од Румена Бужаровска (2007)
Всушност, насетував дека продуцентите ќе го сменат мислењето и дека ќе им треба звучен филм, па, според тоа, предвидов сè.
„МАРГИНА бр. 21“ (1995)
Не верувале дека Онисифор Мечкојад ќе им помогне да се ослободат од стравот. Некој се обидувал да ги надвика.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Ќе им кажеме само на своите, на истомислените, истообоените.
„Захариј и други раскази“ од Михаил Ренџов (2004)
Тие ја затвориле вратата и цело време си кршеле ореви.
„Три жени во три слики“ од Ленче Милошевска (2000)
Уште ќе им требам, додека повторно не ги закопаат сиџилите.
„Тврдина од пепел“ од Луан Старова (2002)
Настаните за кои раскажувам и кои не се случија многу одамна за да не се паметат, на многумина ќе им изгледаат неверојатни.
„Пупи Паф во Шумшул град“ од Славко Јаневски (1996)
Навистина знаев - не знаев до која мерка - но знаев дека кај некои луѓе ќе предизвика барем подигање на веѓите, а на некои дури и ќе им се крене косата на глава.
„МАРГИНА бр. 8-9“ (1994)
— Верна неверна, тоа се стори, Луко.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Прво, укината е одредбата според која невработеното лице треба да ги исполнува погоре наведените услови на денот на влегување во сила на овој закон, второ, овозможено е да бидат вработени на неопределено време согласно овој закон и невработените лица на кои тоа ќе им биде прво вработување и, трето, овозможено е да бидат вработени и лицата вклучени на обука, преквалификација или доквалификација со користење на средства од Агенцијата за трансформација на претпријатијата со општествен капитал (чл. 1 и 2, ЗИДЗЗВ).
„Обезвреднување на трудот“ од Савески, Апасиев, Ковачевски, Василев (2010)
- Знаеш што? Ќе ти признаам нешто: посакував тогаш, а и подоцна, откако се вратија, да може веднаш да остарат, и да бидат зависни од мене, а јас да си заминувам и да ги оставам така како што тие мене ми прават, за да видат како ќе им биде тешко.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
„Така е тоа кај рисјаните, баба ефенди. Ако им фали едно, ќе им фали и друго.
„Вежби за Ибн Пајко“ од Оливера Николова (2007)
Иста е ситуацијата во овој расказ на Ренџов: „Оттука кај што стоиме, од под стопала, под земји ако тргнеш, од другата страна под табани нив ќе им испаднеш.“
„Захариј и други раскази“ од Михаил Ренџов (2004)
Ова што идеше беше последно што требаше да се стори та да видат каква ќе им биде среќата.
„Будалетинки“ од Мето Јовановски (1973)
Да си го живееш љубовниот живот како мелодрама, свесно и намерно да правиш така, се разбира, не значи да одбиваш да го сфатиш сериозно – како што ќе ти каже секој геј-обожавател на Џоан Крафорд, а сигурно и секоја оперска кралица.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
За жал, кога е во прашање нашиот Иван, некој одредил веднаш да биде казнет - реков по мала пауза. - Веројатно со причина - додаде Даскалов.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Сакав на неговото прашање да одговорам со прашање: „А публиката, што велиш, дали таа ќе им се допадне на актерите?
„Календар за годините што поминале“ од Трајче Кацаров (2012)
Во моментот на исчезнување на империите, останува само простиот избор: или националните идентитети ќе се зачува под услов на признавање на Другиот, или границите одново ќе се нацртаат на тој начин што Другиот ќе биде одбиен или исклучен, или пак луѓето ќе им се вратат на етничките дефиниции што важеле пред настанувањето на империите.
„МАРГИНА бр. 21“ (1995)
Ете тогаш, кога Потковицата беше завојувана од Србите, кога од страна на Началството постоеше заповед никој да не се добира до војниците, да не им прави услуги и да не прима услуги од нив, кога отворено се зборуваше дека божемните сојузници се полоши и од Туците и дека се токмат тие да ги заменат нив ( во Потковицата сеедно и сеедно пристигаа гласови од сите краишта на Македонија дека новите завојувачи ги прогонуваат и ги убиваат нашите учители и свештеници,дека ги ограбуваат и ги палат нашите села и светилишта) кога се изјаловија нивните надежи дека Македонија, по победата на Сојузниците над Турците, ќе добие своја автономија и ќе стане држава каква што станаа тие, Србија, Бугарија и Грција, кога сите беа обземени од очај дека ќе останат без татковина, при крајот на Првното србско, во летото 1915-та, се случи една од чупите Јанчески, Благуна Василичина, да се измами по еден од војниците сместени во поранешното училиште.
„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)
Може дури да се гарантира дека секој, сакајќи им мир на своите деца и роднини, и ним ќе им влева почитување за мислењето што господари и, на тој начин, благодетните последици на таа преземена мера ќе се одразат не само врз современиците, но дури и врз најдалечното потомство.
„МАРГИНА бр. 29-31“ (1996)
Има, сепак, и понатаму важни материјални барања во таквите борби за вклучување, но тие им се некако подредени, барем во реториката на движењето, на асимилациските и конформистичките цели. ‌Во таков контекст, геј-културата сѐ повеќе изгледа како бизарен, нестварен, неопиплив, небулозен, ирелевантен поим.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Најочигледна потврда за британската промена во поглед на настаните во Југославија претставува одржаниот говор на Черчил на 22 февруари 1944 година во Долниот дом, кога тој пред членовите на Парламентот многу пофално се изразил за НОВ и ПО на Југославија и за улогата на маршалот Тито, со потенцирање дека Британската влада ќе им помогне партизаните, но и дека кралот и неговата влада, кои нашле прибежиште во Велика Британија, не може да ги отфрлат и затоа ќе се настојува да се пронајде компромисно решение.
„Македонија низ нишанот на САД и Британија“ од Тодор Чепреганов (2012)
Снегот што падна, падна необичен, чуден, црн; трчаа децата да му се радуваат, но кога ќе го пофатеа, кога ќе им оставеше црни траги по рацете, се сневеселуваа.
„Јанsа“ од Јован Стрезовски (1986)
За мене, барем при првите мои средби со нив, тие претставуваа необична појава, херои доведени на брдава од некои туѓи приказни, што ние некогаш ќе им ги раскажуваме и на нашите деца.
„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)
Дедо тешко можеше да предвиди какви несреќи ќе им донесат границите на потомците.
„Потрага по Елен Лејбовиц“ од Луан Старова (2008)
Да ги прашаме колку пари ќе им сакаат на старите.
„Калеш Анѓа“ од Стале Попов (1958)
„Под превезот на ‘иронијата’“, приговара, „хипстеризмот го фетишизира автентичното и го изблувува со намиглива неавтентичност“.414 На Лоренцен му претходеше настраниот драмски писател Чарлс Ладлам, основач и директор на Урнебесната театарска дружина во Њујорк.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Ќе ги дупнат под гушата и со црева, со сонди ќе им тураат млеко, каша...
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Некои беа против она што го работев а некои беа на моја страна, а многумина сакаа да го прават и она што ќе им падне на ум.
„МАРГИНА бр. 10“ (1997)
Можеби услугата им е за никаде но многумина немаат муда да те истепаат кога тоа ќе им се посака.
„МАРГИНА бр. 37“ (1997)
А тие, итроманите, распрашувани од Преспани за тоа каде им е стоката, им велеа гајле да не берат зашто сега е во сигурни раце и ќе им се врати кога на Грамос нашите ќе му го скршат вратот на непријателот и сите ние ќе се вратиме дома.
„На пат со времето“ од Петре Наковски (2010)
Тешко му на оној кој ќе им излезе на патот.
„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)
Не одведоа и мојата мајка и сите мајки на сите деца останаа со празни скутови и прегратки и со секогаш вперен поглед на патот по кој не одведоа и постојано и без престан ќе мислат дека токму по тој пат ќе им се вратиме...
„На пат со времето“ од Петре Наковски (2010)
Уште три удари, уште два удара, и дури тогаш ќе им кажам што сакаат.“
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Освен овие двајца светски челници Тито на бродот Галеб ќе им биде домаќин на стотина други владетели и политичари, меѓу кои на Винстон Черчил, Махатма Ганди, Никита Хрушчов, Ахмед Сукарно, Хаиле Селасие, Хасан Втори, Ахмед Сукарно, Хабиб Бургиба, Сиримаво Бандаранаике, У Ну, Не Вин, Секу Туре, архиепископот Макариос и многу други.
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Во тој случај, тој ќе им плука во бунарите и сите ќе ги зарази со чума и сите тие во претсмртното стенкање ќе заборават на рајот.
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
- Денеска ќе им кажам...
„Омраза - длабоко“ од Драгица Најческа (1998)
ЗАМИНУВАЊЕТО НА МИЛА
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
Антон Павлович ЧЕХОВ (1860, Таганрок, Русија – 1904, Баденвалер, Германија).
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
Кога ќе им здодее камената тишина, врвовите ги начучулуваат ушите и ги наслушуваат во долината брзаците на Урубамба - баш кога една снегулка од Андите се топи во сеќавањата на една избраздена бабичка која на железничката станица продава шарени плетени капи и ракавици.
„Ситночекорка“ од Ристо Лазаров (2012)
Алузијата на Аида, така, служи за консолидирање на идентитетот на членовите на клубот како припадници на посебна општествена група – група составена од геј-мажи – која ѝ припаѓа на особена, типична или стереотипна култура. ‌Накратко, многубројните иронии што се создаваат со упатувањето на опера во контекст на спортски настан им даваат на членовите на клубот заедничка свест дека се дел од конкретно геј-колективитет.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Повеќе да сркаат грав. А ако сркаат повеќе грав, пак ги удираш по рака: - Јадете и од лебот, ќе им велам, што сте се навртиле само на гравот, ќе им велам.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Со тоа секако не придонесува кон подоброто разбирање на тие разлики (и можното отстранување на некои од нив), туку, обратно, со нивното мистифицирање во крајната последица предизвикува уште поголеми конфликти.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
Познато е дека во сите времиња, прифати Татко револуционерните пресврти биле проследени и со бројни јазични појави.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
И тогаш за сите по нешто тетка Фора ќе им даде.
„Будалетинки“ од Мето Јовановски (1973)
Разговорот воден на каурски јазик и средбата на Анѓа со Ангелета ги окуражија другите сужни и сите му заблагодарија на господа што ќе им помогне на овој начин; дури и оче наш го прочитаа во себе тие што го знаеја.
„Калеш Анѓа“ од Стале Попов (1958)
Стрејтерската хипстерска култура, всушност, вирее благодарение на „вештачкото присвојување на разни стилови од разни ери“, според еден презирен напис за хипстерите од насловната страница на хипстерското списание Едбастерс; обожава да си игра со „симболи и икони“ на маргинализираните или угнетените групи, откако тие симболи и икони „ќе ги присвои хипстерајот и откако ќе им го исцеди сето значење“.413 Во еден друг, сега веќе прочуен напад на хипстерите, Кристијан Лоренцен оди уште подалеку.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
- Многу лесно – попушти – ќе ги соберам другарите и ќе им појдеме на оние копилиња во паркот, лом ќе ги направиме.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
А не се одвојуваа ни вечерта кога полковниците отидоа на спиење: одеа по нив, ги следеа сѐ до конаците надевајќи се дека пак ќе им бидат фрлени коски.
„Злодобро“ од Јован Стрезовски (1990)
Но, за Орце, Кирков, Мечето ... тоа би било еднакво не на смрт (смртта, како што видовме, било најлесното што тие му го заветиле на делото на ослободувањето на Македонија) - туку на предавство на идеалите на кои се заколнале дека ќе им служат.
„Солунските атентати 1903“ од Крсте Битоски (2003)
Ако седеа мажите в село не ќе им раѓаа женичките џагуриња со големи заби.
„Забранета одаја“ од Славко Јаневски (1988)
Прво решив да одам кај Мони. Заѕвонев на вратата, но никој не ми отвораше.
„Чкртки“ од Румена Бужаровска (2007)
- Ајде, мори, повјасајте, ќе им викам, ајде да ја претераме нивава, дури не се опрлила сосема пченкава, дури не се омацурила, ќе им викам и ќе си копам напред, одам пред сите.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
„Пред да заминат им рекле дека таму ќе им биде подобро.“
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Ако бродвејскиот мјузикл имал обликувачко влијание врз карактерот, светогледот, вкусот и вкупната сентиментална градба на протогеј-детето што растело во 1950-тите, тоа е затоа што му овозможувал фигуративен јазик со кој ќе им дава систематски и јасен израз на „оние претсексуални стварности на геј-искуството“ што му го обликувале субјективното постоење во таа непријателска средина (26; додадов курзив за да го нагласам Милеровото инсистирање дека може да постои геј-искуство пред сексот – односно дека, бидејќи „геј-искуството“ вклучува многу димензии на субјективниот живот што ја надминуваат истополовата еротичност, возможно е да му се припише конкретно геј-искуство на дете кое допрва треба да изгради некаква јасна слика за насоката на својата сексуална желба што ќе се јави понатаму).
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Имаше право Готлиб. Што ќе им е тука.
„Светилка за Ханука“ од Томислав Османли (2008)
И кога ќе го постигнеш спокојството, измирувањето со себеси и кога ќе им простиш на сите што те повредиле, дури тогаш можеш да се чувствуваш среќен.
„Три жени во три слики“ од Ленче Милошевска (2000)
Проклет е, не ќе им простеше ни на своите ако ги немаше.“
„Забранета одаја“ од Славко Јаневски (1988)
Активната пасивност на машката геј-култура, нејзиното уживање во подреденоста и нејзиното гордеење со неа, нејзината готовност да се идентификува со поимањата со кои се карикатурираат или се омаловажуваат жените и геј-мажите не треба да се сметаат за ратификација на тие поимања, туку за уште еден израз на кампската интуиција дека нема ништо надвор од моќта, дека малцинствата и стигматизираните групи не можат да бираат како ќе се гледа на нас и каква вредност ќе им одредува општеството на нашите животи.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Зарем немате забележано колку ни е поблиску и колку ни станува јасна секоја џумка на Сина Скала кога ќе се крене маглата и кога токму на сините карпи ќе им се насмее сонцето?
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Во поканата за подготвителното рочиште на странките ќе им се наложи на рочиштето да ги донесат сите исправи што им служат како доказ, како и сите предмети што треба да се разгледаат во судот.
„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)
Ја викнав стрина ми да се поздравиме, и таа ми рече: Синко, на домашните ќе им кажам откако ќе заминеш, но јас ѝ реков дека не смеат домашните да дознаат, зашто ако не се вратам сите ќе ѝ се налутат затоа што не ме спречила.
„Три жени во три слики“ од Ленче Милошевска (2000)
Абе да им ги смкнеш гаќите уште жуто и кафеаво ќе им најдеш.
„Двоглед“ од Горан Јанкуловски (2011)
Претполагаа дека ќе ги стрелаат, можеби ќе им ги пресечат главите со јатаганите и после ќе ги закачат на колје за да се плашат ѓаурите од власта.
„Калеш Анѓа“ од Стале Попов (1958)
Одвреме- навреме се погледнуваа со подотворени усти и чекаа што уште ќе им речат.
„Будалетинки“ од Мето Јовановски (1973)
Темни очи насолзено длабоко страв кријат, што ќе им се случи.
„Илузија за сон“ од Оливера Доцевска (2013)
И додека плачев над празните сочиненија, ветрот се стори кикот и ми рече: “ Така ти било пишано, Лаврентиј :едно друго време да видиш, и други народи, и други луѓе што со туѓи букви ќе ги сочинат твоите празни книги, други имиња на нештата што ќе им дадат, а ќе им ги заборават вистинските, природните.”
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
Во бродот Галеб беше планирано создавањето на Движењето на неврзаните земји на 18 јули 1958 година заедно со индискиот водач Нехру, со египетскиот претседател Гамал Абдел Насер.
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Секое утро мислата го поздравуваше новиот работен ден со „Е стварно го претераа, ќе им се качам горе да се разбереме на што личи ваквото однесување во една реномирана и културна установа каква што е нашава.”
„Вител во Витлеем“ од Марта Маркоска (2010)
- Како да се диви жениве... - ќе им речеа војниците на луѓето кога ќе влезеа во дуќанот да купат нешто, гледајќи како жените излегуваат надвор, тргајќи ги очите од нив.
„Злодобро“ од Јован Стрезовски (1990)
Ним подоцна ќе им напишам писмо.
„Улица“ од Славко Јаневски (1951)
- Кажи им. Се договоривме. - Ќе им кажам.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Што ќе им се, кога со нив и не би можеле да го искажат најважното: онаа силна и автентична љубов што ја споделуваат.
„Потрага по Елен Лејбовиц“ од Луан Старова (2008)
Човек како него, веќе му соопштија, покорисен ќе им биде на сите – вратен дома.
„Светилка за Ханука“ од Томислав Османли (2008)
_____ ∗ Татко му на Атанас има идеја да не се помрднуваат од кујничето, начул дека станот е таксан на некој кој живеел во долгите двокатни куќи, па се надева дека ќе им го отстапи собичето во кое живеат.
„Црна билка“ од Ташко Георгиевски (2006)
Долго гледаа по неа, секој со мислите на својот дом и своите деца, на нивните радости што ќе им ги однесе првата Ластовица.
„Билјана“ од Глигор Поповски (1972)
„Мислам само дека го расипуваат кога ќе им ги врзат нозете заедно. Јас сакам да гледам како клоцаат.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Оттогаш, од Тодорова Сабота, секој ден уште од раното бега ваму најгоре на Зедница и постојано завардувајќи дали не ќе се зададат еднаш заптии од кај Алилово, само на тоа си мисли: што ќе прави тогаш, ако навистина дојдат заптии по него, ќе им се предаде или пак ќе му ја летне да бега па пак да му се смеат луѓето?
„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)
Моше и Нина ќе ги чекаат, ќе го чуваат домот и имотот, а ако тука работите тргнат наопаку, по истиот пат, и тие ќе им се придружат.  „Сакаш вечерва да одиме на гости?
„Светилка за Ханука“ од Томислав Османли (2008)
Се наведнал кон најблискиот и му шепнал какво мезе ќе им донесе Арсо Арнаутче.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Ја бакнував диво по вратот, ја гризев; таа молеше да престанам, да не ја повредувам; ѝ ја зграпчив кошулата и ја повлеков; сите копчиња се разлетаа во темнината и потем, во наредните два-три мига го слушав продолжениот звук на нивното удирање на кејот, како ситен дожд од ориз; на слабата ноќна светлина блеснаа нејзините млади гради, како кај кучка; почнав да ја гризам по целото тело, и одеднаш се најдов со устата врз нејзиниот папок; таа ме удираше со тупаници по главата, велеше дека сѐ е готово после ова, дека сум уништил сѐ, дека сум свиња, дека ќе ме пријави, задолжително ќе ме пријави, дека ќе ме убие, дека Партијата ќе ме убие кога ќе им соопшти, но мене веќе за ништо не ми беше грижа, и јас само го бакнував нејзиниот папок, таа рајска чаша со небесен нектар, тој центар на вселената и почнав да тонам длабоко, да пропаѓам во непознати длабочини;
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)
— Се поправи, море, откако го втеравме во Организацијата, — констатира Шаќир како на фалба, бидејќи тој го кандиса Толета да го напушти арамилакот и да се придружи со нив.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Нема-нема, Стравински и Бродски туку ќе фрлат по еден поглед кон Статуата на слободата во Њујорк.
„Светилничар“ од Ристо Лазаров (2013)
Геј-мажите кои сакаат да се претставуваат како мажевни, ненастрани, постгеј или едноставно како обични, секојдневни дечки чија сексуална наклонетост не ги обележува како инакви од обичниот свет, инстинктивно клонат од секој аспект на машката хомосексуалност што би изразувал или би означувал женственост.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
- Што знаеш, можеби ќе им олесни.
„Синовски татковци“ од Димитар Солев (2006)
И свршеник тука ним ќе им се смили.
„Локвата и Вињари“ од Лазар Поп Трајков (1903)
Тогаш кога командуваа со нас, да ми велеше некој дека тие се многу расипани луѓе, ќе им пукав меѓу очи.
„На пат со времето“ од Петре Наковски (2010)
П. В.: Нема врска, ќе им додадам (шприцнам?) малку дух...
„МАРГИНА бр. 17-18“ (1995)
За мене веќе нема место на земјава, ќе им велам.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Жртвите често знаат дека ќе умрат, изразуваат страв дека сопствениот пенис ќе им влезе во телото и ќе ги убие.
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
Предвидено беше и тоа дека, во случај да работат повеќе од три години, за годините навршени по овој период, на овие лица ќе им се пресметува пензија во висина од 1% за секоја година помината на работа, од пензиска основица определена од платите, без валоризација (чл. 3), но оваа одредба беше укината од страна на Уставниот суд во 2008 година. 6 Неколку месеци подоцна, овие промени беа и целосно укинати со усвојувањето на измената и дополнувањето од 24 декември 2008 година (чл. 1, 5 и 10, ЗИДЗПИО/24.дек.08).
„Обезвреднување на трудот“ од Савески, Апасиев, Ковачевски, Василев (2010)
Штом ќе им дадела знак на селаните од околните села дека Господ внимава на нив и на нивниот премор, штом ќе го замолела Господа да ги благослови житјето, овошките, рибите во езерото и водите езерски послани до манастирските бедеми, таа се повлекувала во својата келија, ги земала бројаниците, коленичела и молитвела, молејќи ја Пресвета Богородица да ја престори ангел, кој вечно ќе ѝ служи и ќе ѝ се поклонува: Пресвета дево, Владичице наша, Богородице, мајчице наша, мојата молба услишија, во ангел престори ме, со светлина дари ме, со чесен и небесен подари ме, Пресвета дево, мајчице наша. Алилуја. Амин.
„Захариј и други раскази“ од Михаил Ренџов (2004)
Порцеланот на голема врата влегува во Европа во мода во времето на барокот и рококото, а со појавата на чајот, кафето и чоколадото се создаваат и голем број облици на садови, се појавува поимот за сервис како целина.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Во тоа време ги поставил основите на рускиот реализам од XIX век со своето ремек-дело, романот Мртви души (1842), сатира за ропството и за бирократските нееднаквости, со којашто се надевал дека ќе ги казни злоделата и ќе им ги отвори очите на своите сограѓани низ смеа, како и со расказот Шинел (1842).
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
Тие абдали, не знам кои беа, што беа зафатени со таа работа да го заклопат сандакот, најбезобзирно го стегнаа капакот, прстите ќе им ги скинеа мурдарите.
„Балканска книга на умрените“ од Мето Јовановски (1992)
И почна Димче Волшебникот да прави планови: прво, - едно утро ќе им го згорчи млекото на сите деца во градот.
„Маслинови гранчиња“ од Глигор Поповски (1999)
Навистина бев изненаден што многу жени ми рекле: „Моли е супер. Навистина ми се допаѓа.”
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
Макар што не е баш јасно дали очајниците се на морската шир или во некој од романите за почетокот на дваесет и првиот век, Габриел Гарсија Маркес, кога би бил во дворот на куќата во Картагена секако ќе им викнеше дека кој има многу ѕвезди и губи многу ѕвезди, Гбриел Гарсија Маркес, малку омлитавен и многу задишан, бездруго ќе си спомнеше и на неговите тажни курви, ќе го отклучеше чекмеџето и со други сеќавања, задолжително ќе излупеше една банана од плантажите кај Аракатака, ех, од Аракатака, вака така до врвот на сопствената мака - нема белки овој свет да стане мал крематориум на големи соништа.
„Ситночекорка“ од Ристо Лазаров (2012)
Сакав нешто што на моите слики ќе им даде изглед како да се симнале од производна лента.
„МАРГИНА бр. 10“ (1997)
16. А ќе ми дојде на сон пропаѓањето на империите А тамбара-тумбара ќе почне да ми се прави во главата И да ми се парчосува сонот уште недосонуван Си мислев отпрвин дека тоа е заради историјата И дека толку многу историја не собира ниту во еден сон Особено не собира толку многу пропаѓања и распаѓања Вклучувајќи го и распаѓањето на Советскиот сојуз и Југославија Ама не било тоа бидејќи се покажа дека распаднатите состојки Полесно се ределе во еден сон и не предизвикуваат многу џимкања Работата била во тоа што на крајот на сонот за пропаѓањето на империите Неминовно се доаѓа до најновата американска империја А штом има империја нели има и пропаѓање на империјата И на малкумина им стиска да го видат и на сон пропаѓањето на Америка Поарно варди си го сонот од каква и да е помисла за пропаѓањето на Америка Додека да пропадне Америка сите ќе се претвориме во ништо И ќе им палиме свеќи на гробовите на Волт Витмен и Ален Гинзберг На времето пееја Америка и Енглеска биќе земља пролетерска Па ни пролетерска ни ѓаволи ни врагови стана Америка Зошто тогаш морало да пропадне Америка Божем во тековите не историјата нема исклучоци Што ги потврдуваат правилата И божем во секој сон за пропаѓањето на империите Мора да има и претсказание за пропаѓањето на Америка Од каде до каде такви сонови и претсказанија Се прашал ли некој кој ќе биде тогаш светски полицаец И се допрашал ли кој ќе испраќа војски во Ирак и Авганистан За да извезуваат слобода и демократија За да извесуваат и рестлови од новиот светски поредок А задолжително и локални парчиња од кои се прави приказната
„Сонот на коалата“ од Ристо Лазаров (2009)
Тики: Мислам дека е најодвратен! (Беки погоден силно грокнува и отрчува во аголот) Што ќе правиш со нив?
„МАРГИНА бр. 37“ (1997)
На многу, загноените животни сокови ќе им сепнат во најслаткиот моент.
„Последниот балкански вампир“ од Дејан Дуковски (1989)
Укината е и можноста стечајниот управ- ник и претставниците на работниците, пред да започне постапката за меѓусебно спогодување на интересите, до Заводот за вработување да поднесат заедничко барање за решавање на вработување на ра- ботниците на кои ќе им престане работниот однос“ (чл. 32).
„Обезвреднување на трудот“ од Савески, Апасиев, Ковачевски, Василев (2010)
Не се свртела. И кога им се изгубила од пред очи, и таа и зимски избледениот пес, тие стоеле исчекувајќи - некој однегде можеби ќе им одговори на некакво прашање што допрва почнало да им ги изметкува нишките.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Но, векот одминува, јас одминувам, еден растурен народ, како жив талисман ќе им ги прераскажува на иднината оние кои останале тука и сега шетаат за да му бидат ситна прав на брегот на морето.
„Ненасловена“ од Анте Поповски (1988)
По едно ќе им посини на девери и, оти итака ним им паѓа малот.
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
Овде запрев со мојата импровизација а потоа додадов: - Знаете, другар иследник, имам впечаток дека вие барате од мене и премногу.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Ако во поглед на висината на паричниот износ или количеството [ствари] се поделат гласовите на повеќе од две мислења, повторно ќе се разгледаат причините за секое мислење, па ако и по тоа не може да се постигне мнозинство, гласовите дадени за најголемиот паричен износ или количество ќе им се додадат на гласовите дадени за најблискиот помал паричен износ или количество, додека не се постигне мнозинство (чл. 123, ЗПП).
„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)
За тоа говори и постоењето на сè поголемиот број скопски шмизли кои немаат ни 3 и пол грама акал, но затоа имаат мошне јасна цел во животот, а тоа е богат спонзор кој ќе им ги пружи сите благодети у животот.
„Двоглед“ од Горан Јанкуловски (2011)
Таму ќе им биде потопло отколку да остануваат тука или да се качуваат на горната плоча.
„Исчезнување“ од Ташко Георгиевски (1998)
Мислат дека ако ги полеат со големи количини студена вода, ако ги претепаат, ако им се заканат на оние кои викаат дека ќе им го исечат јазикот, мислат дека тоа ќе им го врати умот.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
И затоа не би требало да биде изненадување тоа што британскиот фелдмаршал Сматс, во упатеното писмо до Черчил, ќе нагласи дека и покрај нивната помош на Тито, НОВ и ПО на Југославија не се однесувале лојално и дури сосема бил во право кога сметал дека Титовата "супремација во Југославија" ќе им наштети на британските интереси.
„Македонија низ нишанот на САД и Британија“ од Тодор Чепреганов (2012)
Уште пред 50 години нивните дедовци сметале дека се почестени ако можат да го земат она што ќе им го остави Турчинот, а бабите да им бидат обесчестени од најништожниот ага...
„Солунските атентати 1903“ од Крсте Битоски (2003)
црвената: пламливи, избувливи луѓе: што на ум, што в срце - тоа на уста, за една болвосерка - туриваат каца со мед; им пререче ли нешто, им се пикна во зборот, не ги поддржа, не им одобри - повеќе за тебе не држат, те замразуваат; додека имаат мака на алтан-терезија те држат, кога ќе им помине маката, за старо тенеќе те даваат; само тие како да постојат во селото; соседите ги тераат да ги врзуваат кокошките, а тие кучињата свои ги пуштаат кај што сакаат; кога ќе се впипрат во лицето - запелтечуваат; ако ти е фрлена шега, подбив, мунѕа - од нив е; се зафатија ли со нешто, наумија ли нешто - или ќе го сторат или раката ќе си ја отсечат; жолтата: колебливи во очи, во држење, во однесување; многу сакаат да слушаат, да чујат сè, а ни трошка нешто од себе да речат; во расправиите бегаат, не сакаат тука да се најдат; дома глас не им се слуша, како да не се живи; за мала работа трчаат кај соседите за совет; кога ќе им влезеш в куќи, не ги фаќа паника, ниту брзаат да те почестат; ако дедо им бил говедар, козар, питроп, полјак - таткото и синот и внукот се тоа; по гробиштата кога сите лелекаат и плачат, тие ги гаснат свеќите да не се трошат до крај; секогаш одат со навалени глави загледани во земјата како да бараат нешто што изгубиле или пак што загубил друг; кафеавата: рано легнуваат, рано стануваат; тешки во одењето, тешки во зборот; само за себе живеат; што било, како било - во нив останува; дома со седење те пречекуваат: ќе те измерат: кој си, што си, па ќе станат; за многу работи се прават дека не чуле; она што е нивно не го даваат на друг да се послужи; устата им испушта мед, а срцето пелин; кога ќе им дојде невеста во куќата, или ќе ја претопат - табиетот да им го земе, или клоцата ќе ѝ ја удрат; имотни се, но со прсти стегнати, кајафлии не се расфрлуваат и не арчат многу: дури и кога дечињата наутро ги празнат мешињата, ги празнат во дворот - да имаат што и кокошките да колвнат; избегнуваат кај што не им е по ќеф или кај што шерепере се зборува; жените со плетиво одат в поле, в планина, в црква, на молзење, в град по купување; кога даваат совет, не ти кажуваат сѐ докрај - нешто и за себе задржуваат; ако те засакаат - виделе нешто во тебе што им се допаѓа; кога ќе им се случи нешто лошо во куќата, одмерено плачат; кога се болни, не ѝ веруваат на болеста; со неа шетаат, со неа работат, со неа по веселби одат; ја носат, а гледаат кому да му ја прилепат; розовата (шеќерлијата): чаламџии, фодули, самобендисани, а купи ден - помини; на оро први; те сакаат додека имаат мака; јајце да варат, надвор го варат - да ги гледаат сите; од надвор куќата чиста, паќна, што се вели: азна, а внатре празна; што да се случи во селото - први разбираат; во разговор ќе те префрлуваат од рид на рид, ќе ти тргаат фурки - в очи ќе те лажат; не држат многу до зборот: речи - одречи; ти даде ли нешто, сите знаат; новата кошула ја облекуваат врз старата: кој да види да завиди; први се за гости, за јадење, за пиење, а кога ќе им дојдеш дома - им поминал светецот!
„Свето проклето“ од Јован Стрезовски (1978)
3. Уште од првото сонување научив Дека доселениците всушност Натрапнички им влегуваат во соништата на староседелците И дека со несечените нокти им ги дупчат на староседелците Мешините полни со резервни соништа Па откако ќе ги обесонеа лесно им ја крадеа земјата И во древната абориџинска црвеница Садеа цели плантажи со нови соништа И тогаш јас разбрав дека има и престорени соништа Престорени и превоспитани соништа Оти првите доселеници беа дојдени по казна Како историска претходница на гулазите Само што нив тука немаше кој да ги тормози И севезден да ги потсетува дека се престапници испратени на издржување на казната Туку баш напротив престапниците почнаа Да ги тормозат староседелците и да им ги дупчат соништата Оттогаш коалите со сите расположиви средства Си ги вардат соништата од натрапници со несечени нокти И си го бранат вековното право На дваесетчасовен сон во едно деноноќие Оттогаш сите ги предупредуваме Да не остават на раат да си го досонуваме сонот И на секој еукалиптус закачуваме парола Кој сонува зло не мисли А се подразбира дека кој многу сонува Кога да е ќе го довстаса јавето И ќе окапе од визити на нервни доктори Па тогаш ќе си ги мериме соништата И ќе ја утврдуваме нивната историска тежина или леснина Тогаш сетики уште ќе има бумеранзи Оти историјата без вратки не ја бидува Што се покажа и во соништата од петокраки Макар што никому се уште не му е јасно Кој и како ќе им ги врати на Абориџините Старите продупчени соништа Оти никој се уште не измислил лепило За продупчени мешини со резерни соништа Штоако сега школски авиончиња Влечат на опашките натписи Sorry како што се влечат реклами за кока кола или нешто такво Sorry sorry ама се знае ли што досега се стори И ако сте љубители на рими знаете ли каков оган гори Во продупчените соништа на староседелците На кои денес лефтерно им велат Sorry Како кога некој не сакајќи да им ги згазнал стопалата Во турканиците пред влезот на Олимпискиот стадион во Сиднеј Или на пазарот близу пристаништето Ако се погодите таму на пазарен ден баш во сабота Како на секој пазар и овде под тезга се продаваат разни нешта Па можете да си купите разни збирки соништа Стари и нови соништа староседелски и дојденски соништа Од такви соништа се учи Дека ако нижиш бисери ќе плачеш Колку повеќе бисери во соништата толку повеќе солзи на јаве Од такви соништа се учи Дека ако најдеш алтани во твоите чевли Ќе отпатуваш надалеку дури до новиот и отаде новиот свет А пак ако таму во новиот ти свет Се бакнуваш на сон со некого уста со уста Ќе те фати ревма а богами и потешки болештини Ако си машко и ако се бакнуваш со машко уста со уста Баш како што се бакнуваше еден од наследниците на Ленин Пу пу скраја да е Џабе ти тогаш и соррѕ и се стори џабе ти и цела сурија нервни доктори.
„Сонот на коалата“ од Ристо Лазаров (2009)
И веќе си размислуваше како ќе го чува, како ќе го припитоми и ќе им го покажува на децата.
„Билјана“ од Глигор Поповски (1972)
Со радост ве известувам дека меѓу нас е Пупи Паф.
„Пупи Паф во Шумшул град“ од Славко Јаневски (1996)
- Оние идиоти сега ќе им јават на своите колеги да бараат дама и кавалер во балски тоалети.
„Браќата на Александар“ од Константин Петровски (2013)
Во тој пасос бев рекла дека таквата десакрализација знае да настапи непредвидливо и молскавично и дека на следбениците на водачот дотогаш издигнат до степен на Божество, наеднаш ќе им потемни светлината на неговиот ореол и тие ќе останат бесни на себе што до вчера го обожувале.
„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)
Арно ама, младите полицајци не гледале стари филмови и неуморно буричкаат по минатото иако знаат дека нема да си најдат паричка што ќе им ја усреќи иднината.
„Светилничар“ од Ристо Лазаров (2013)
Кој и кога ќе им јави на тие кои чекаат?
„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)
А кога солзите и плачот ќе им ја затапат болката, редат тие во темнината, изустуваат само по некој збор, санким се наоѓаат на разбуд...
„На пат со времето“ од Петре Наковски (2010)
Ќе им речеш оти нема да зборуваш додека тие не ме викаат мене. Ти текнува?
„Продавница за љубопитните“ од Мето Јовановски (2003)
Мислите дека ја растуривте, но мене ми се чини дека не ќе оди така лесно таа работа како вие што си ја претставувате, — па се обрна кон Перевци: — Другари!
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Некои се лажеа себеси и другите: “Ние сме овде на пропатување, знаете, остануваме во хотелов само денес, а веќе утре,” и покажуваа кон некаде со рацете.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Понекогаш ќе се сретнувам со студентите. Ќе им расправам со фаталистичка сериозност измислена одмазда а тие ќе се смеат, ќе играат околу мене и ќе ме збунуваат со чудни прашања.
„Улица“ од Славко Јаневски (1951)
Секогаш ги имаше токму толку на број, десет, и тоа изгледа само затоа зашто сметаше дека така ќе им го зголеми значењето според примерот на Десетте божји заповеди. Ниту еден повеќе ниту еден помалку.
„Желките од рајската градина“ од Србо Ивановски (2010)
Мажите не им се лутеа, зашто, покрај својата жена, имаа можност да се нагледаат и на други жени што никогаш повеќе таква можност не ќе им се даде.
„Свето проклето“ од Јован Стрезовски (1978)
Ди­лерите од Англија кои купуваат во Холандија обично купуваат МDЕА.
„МАРГИНА бр. 37“ (1997)
Но штом ќе им згусти и за најмала ситница, кому ќе му се поплачат?“
„МАРГИНА бр. 1“ (1994)
Да ми ја забранеа оваа варијанта и да ми наредеа да појдам со нив, можеби ќе им бев многу лута, но барем ќе ми се скратеа маките.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
Но кога убаво ќе им се загледавме во очите, знаевме дека тие само ја утнале ординацијата.
„Три напред три назад“ од Јовица Ивановски (2004)
Таквиот буквар положувајќи ги во Македонија основите на поуслагодената српска писменост, ќе ја омили српската книга и ќе им ги наложи Србите (на народот) како поблиски луѓе и ќе се поитри да го задоволат...
„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)
Се качуваа на оградата, се провираа низ дупките во дворот и ги гледаа мачките што се бркаа и војуваа меѓу себе кога ќе им потфрлеа некое рипче или кога ќе почнеа да ги задираат и дразнат со стапови; врескаа мачките, а Полин со стап в рака или со вила трчаше по нив и ги бркаше.
„Свето проклето“ од Јован Стрезовски (1978)
Кога мајка им и Богдан понекогаш ќе им се одвоеја да прошетаат низ пченките тие остануваа да ги чекаат.
„Животраг“ од Јован Стрезовски (1995)
Ме опомена: „Говори потивко, не сум глув.“ Потоа: „Се кријам, чекам и ловам, ако сакаш да знаеш.“
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Која било од овие промени ќе можеше да се квалификува како значајна.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
А Сврделот, не само што го подмирувал партизанскиот одред со сè што му треба туку ќе собере повеќе леб, сирење, облека и други работи и утредента, преку своите луѓе, преку тој Војнета и неговите пријатели во Ливаѓе, отповеќето што ќе го собереле по селата, ќе им го продаделе нешто на луѓето по селата и повеќето овде во Битола бидејќи по градовите тогаш се гладуваше за корка леб, а тој за возврат, за храната лесно добивал добри пари дури и од изгладнетите италијански војници.
„Продавница за љубопитните“ од Мето Јовановски (2003)
Во поканата за подготвителното рочиште на странките ќе им се наложи на рочиштето да ги донесат сите исправи што им служат како доказ, како и сите предмети што треба да се разгледаат во судот (чл. 272, ст.1-3 од ЗПП).
„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)
Значи кога спомнувам леснотија што се лелее всушност мислам на лелеењето на нашето задоволство откако ќе наиде грдата вест.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
-Овие стари лидери, белци, водеа постојани војни против другите облици на живот, правејќи слуги од нив и убивајќи како ќе им текне - птици, риби, животни и растурајќи смртоносен ќилим од бетон и метал насекаде по мекото тело на земјата.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
Рационалните луѓе ќе раскинат со нивните предрасуди, ќе станат слободни, и ќе ги откријат најдобрите средства што ќе им овозможат среќа.
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
„Ништо не им можете“, им велеше слепиот Тимон слушајќи кај што луѓето трупкаат со нозете по нив: „Оставете ги на мира; кога ќе им дојде времето, сами да си заминат...“
„Свето проклето“ од Јован Стрезовски (1978)
Дури во 1919 година подофицерите во морнарицата на САД можеле да бараат од „нормалните“ регрути доброволно да се впуштаат во секс со „теткици“ за да ги обелоденат неморалните услови во и околу некоја морнаричка база,49 а во истиот период, морнарите што барале лесни жени по баровите кај њујоршките докови знаеле да ги препратат кај самовилки кои ќе им биле добра замена за женски.50
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Ќе им го покажам Бога, свикав тогаш сам во собата, ќе им покажам кој е нивниот бог!
„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)
По два дена дојдоа некои во униформи, други во цивилни алишта.
„Постела на чемерните“ од Петре Наковски (1985)
4. Кога еднаш надвор од природата ќе бидам, јас никогаш В тело од природни нешта нема да се најдам Туку во облик кој златарите грчки го прават Од ковано злато и емајл златен За со нив сонливиот цар да го држат буден; Или на златна гранка ќе им пеам седнат На господата и дамите од Визант За она што минало, минува или доаѓа. (В.Б. Јејтс – „Едрење во Византија“)
„Слово за змијата“ од Александар Прокопиев (1992)
Тие на другар ми му откриваат многу за тоа каков тип е дечкото со кој излегува, за природата на врската што му е судена – конкретно, каков ќе им биде сексот... на долг рок.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Потребни му се на театарот дури и кога поради малкуто време што го имаат за вонпартиски активности, излегуваат на половина претстава или веднаш штом ќе им пожелат на актерите добра креација, а на публиката во салата пријатно театарско време.
„Календар за годините што поминале“ од Трајче Кацаров (2012)
Ќе почекаме да се стемни и ќе им ги пуштиме куририте што ја познаваат шумата за да ги преведат преку граница.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Можеби поради неговата упорна индивидуалност, тој е веројатно не толку игнориран, колку занемарен од критичарите, кураторите и историчарите на коишто честопати им делува „болно еретично“, како што вели Peter Schjeldahl.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
Тоа е најбројната категорија во земјава која спие до 12 и чекајќи да им падне работа од Господа го чекаат своето подобро утре без ништо да променат во својот живот, а потајно надевајќи се дека курајберите и ебиветерите некогаш ќе се смилуваат и ќе им го променат нивното статус кво.
„Двоглед“ од Горан Јанкуловски (2011)
Личеше на девојка, на блудница вавилонска, жешка, оти и бојата ѝ беше таква, жешка, црвена; Филозофот ја допре со врвот на прстот и се насмеа, а Лествичникот ништо не сфаќаше, но јас знаев дека во тој миг Филозофот ја чувствува сета топлина на светлината, жарот на сонцето сето, врелината на плодницата, осилото на пајакот, жарот на најотровниот отров, оти отровот е лут, и гори, и во болка со него се насладуваш; сето тоа го знаев, и знаев дека Филозофот веќе следниот миг ќе помине со прстот по сите букви, од буквата Ж ќе почне, од средето на клопчето, и дека ќе им ја прочита топлината на буквите, бојата нивна, и дека тргнувајќи од средето, најрпвин ќе помине со прстот кон едниот, а потем кон другиот крај на клопчето, и дека потем сосема спокојно, како да не прочитал ништо, ќе се сврти со светлината кон ѕидовите на одајата, како да разгледува храм непознат.
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)
Првиот збор за женење ќе им биде.
„Парите се отепувачка“ од Ристо Крле (1938)
Си велев, што ако паднам, што ќе ми речат дома, што ќе им речам, да ги излажам ли?
„Чкртки“ од Румена Бужаровска (2007)
Да не ќе им треба едно камче за во кутивчево, а?
„Будалетинки“ од Мето Јовановски (1973)
Она пладне, кога војната беше оттатнета, а нејзините сенки сѐ уште стоеја во изгорените куќи на нивното село, и во разурнатите мостови, и во разодградените плотишта, а по селските сокаци се тркалаа празните картонски кутии од УНРРА, и селаните се облекуваа во половните американски карирани виндјакни со неминовната црвена шарка, и кога двете селски бакалници беа прекрстени во Кооперативни сектори, а секој нивни ден се завршуваше со по една фронтовска конференција, на која тие по двајца-тројца продолжуваа да се запишуваат во Задругата; она попладне, во кое исто така мнозина, продолжувајќи да немаат доверба, а и Змејко беше меѓу нив, обично молчеа, за сето време, сите тие денови, и додека се меткаа по цел ден по средселото, а и вечерта на конференциите, а дури после си се разотидуваа кон дома; она попладне, кога ќе им станеше чудно ако речеше некој дека оваа вечер нема да има конференција, толку чудно и толку пусто, што дури и самите би ја закажале неа, она додека исчекува задружниот курир - поранешениот пандур, - пак да притропа со барабанчето по сите мегдање од селото и се чудеа што уште го нема; во таа тишина, во која стоеја зачмаени на средсело сите мажи, а меѓу нив само ретко ќе пробечеше некој глас, кој можеше да бара или огон, или тутун, кој ниеднаш не кажуваше ништо повеќе: тоа пладне, во кое подоцна се насобираа сите крај една лимузина и еден џип што пристигааа од градот, носејќи уште една од сите оние делегации, што доаѓаа на конференциите и постојано им го зборуваа сѐ тоа пак тоа, сега од колите излегуваа луѓето и се поздравуваа со селаните со онаа неприфатена, одгатната фронтовска желба за приближување и Змејко уште на прв поглед го препозна онојго.
„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)
ЉУБА: Добро, добро, јас ќе им пренесам.
„МАРГИНА бр. 17-18“ (1995)
Имаше тепање до бесвест, горење со усвитена жица, истоштеност од работа, парче црн леб не потешко од сто грама за цел ден, давење во кофи наполнети со нечистотија, јавен потсмев и понижување, принудно потпишување на однапред подготвени писма што по разни врски им беа врачувани на нивните синови кои преминаа на другата страна, во кои нивните татковци, мајки и жени молеа да се вратат во партизанските редови и ветуваа дека народната власт ќе им ги прости греовите.
„На пат со времето“ од Петре Наковски (2010)
Ќе си ја употреби капата како мрежа, црвената капа на која пишува Wyoming Cenenial 1990.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
Мислат дека пијачката ќе им помогне...“
„Невестата на доселеникот“ од Стојан Христов (2010)
И вака ќе им речете на вашите татковци: Луман арамијата ви порачува да му однесете по една златна лира секој, а татко му на јунаков што ќе остане со мене пет.
„Луман арамијата“ од Мето Јовановски (1954)
Ако не умре Дуко, вели, ќе им дадам и на децава.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Во нашево ново време ќе завладеат и нови техники.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
А кога солзите и плачот ќе им ја затапат болката, редат тие во темнината, изустуваат само понекој збор, санким се наоѓаат на разбуд...
„Постела на чемерните“ од Петре Наковски (1985)
Вие добро знаете дека има повеќе реки, рекички околу Езерото на кои ќе им го свртиме текот.
„Патот на јагулите“ од Луан Старова (2000)
Подмолноста на Запад спрема Исток вака се покажува: ние, Западот, ќе им помогнеме додуша на тие земји да ги развијат демократијата и пазарното стопанство, но затоа - и тоа едновремено - ќе ги затвориме нивните граници.
„МАРГИНА бр. 21“ (1995)
Ете зошто еден мој другар се труди да дознае дали најновиот дечко со кого излегува ја сака Бети Дејвис или ја сака Џоан Крафорд.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Несвесна пародија која го обесчестува човекот, лажат луѓе без чест, без лице, манипулатори, но тоа е морничава заблуда, стапица не за другите, туку за нив самите, порано или подоцна самите ќе се фатат, само што тогаш ќе почуствуваат гадење од самите себе, омразата уште повеќе ќе им расте, омраза кон сопствената мизерија која самите си ја плетат, како совршен простор за сопствените лажливи дела.
„Жонглирање со животот во слободен пад“ од Сара Трајковска (2012)
Ликвидаторите, во рамките на својот делокруг, ги имаат правата и должностите на органот на управување.
„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)
Ќе ја пренесиме сега ние оваа новина до сите наши војводи и началници и ќе им соопштиме дека штабот е известен од самиот Хилмипаша оти дал веќе амнестија, та во срок од десет дена нека се предадат сите наши луѓе, а ние што побргу да ја фаќаме границата.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Ќе дојде и тој ден - продолжи Горјан. - Ќе им дојде црниот ден.
„Волшебното самарче“ од Ванчо Николески (1967)
Помеѓу чеканот и наковалната Денес работниците во Република Македонија се соочуваат со континуирана деградација на работните места, ниски и нередовни плати, понижувања и малтретирања, работат онолку колку што ќе им рече газдата, а оние кои ќе се одважат да се спротистават често се на „мета“ на работодавачите.
„Обезвреднување на трудот - 2 Анализа на трудово-правната легислатива во периодот 2010-2014“ од Мартин Краљевски, Дејан Лутовски, Ивица Костовски (2015)
Кога ќе фрлеа поглед кон сонцето ќе им се пристореше дека ноти потскокнуваат во виножитото ама кај ќе им текнеше баш тогаш на Моцарт и сомотските виенски валцери!?
„Ситночекорка“ од Ристо Лазаров (2012)
Што ќе речат моите другари на кои им раскажав дека наесен ќе им подарам по еден примерок од романот за деца што заеднички сме го напишале јас и мама?
„Јас - момчето молња“ од Јагода Михајловска Георгиева (1989)
Излезе првата ѕвезда. Ми намигна пријателски.
„Пупи Паф во Шумшул град“ од Славко Јаневски (1996)
Вака, ќе им посвири на чупите.
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
Притоа, по правило, секогаш тој го избира вистинскиот момент.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Минува низ селата до кои сè уште не стасала војната, трчаат луѓето по него, го пречекуваат, го прашуваат за фронтот, за своите; плачат, голтаат сè што ќе им каже; му даваат јадење и го испраќаат (Оди ми, добруле, здрав и жив да стасаш, жени се, добруле, додека си млад, да ѝ го видиш аирот...
„Свето проклето“ од Јован Стрезовски (1978)
Луѓето на кои ќе им речеше дека виното не им чини, патеа, се јадосуваа, и чинеа сè да го поправат, да го залечат, оздрават.
„Злодобро“ од Јован Стрезовски (1990)
Тие денови, или поточно набрзо по доаѓањето на Белогардејците во нашиот град, овдешната армија издала наредба да се примат од редовите на руските офицери повеќе инструктори кои ќе им помагаат на српските офицери во обучувањето на војниците.
„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)
Брезничани, уште никој не осмелувајќи се да седне на зелениот пластичен стол, почнаа да очајуваат, па мораа секоја вечер да измислуваат нова надеж дека ќе им се врати Брчалото.
„Човекот во сина облека“ од Мето Јовановски (2011)
А и што ќе им е денес на геј-луѓето посебна култура?
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
„Таму, во Австралија веќе бил чичко му на Јане со семејството, па ќе им помогнел.
„Тополите на крајот од дедовата ливада“ од Бистрица Миркуловска (2001)
Откако се отпуштени, на неколку наврати, им е кажувано дека штом се преброди кризата, пак ќе бидат вратени на работа и дека после тоа ќе им бидат исплатени и заостанатите разлики во плати и сите неисплатени надоместоци, а дека би било добро да се воздржат од покренување на тужби.
„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)
Затоа, повеќето жените ќе дојдеа над работите спрострени по земја на сред село, ќе ги гледаа, гледаа, дури и убави ќе им се видеа некои нешта, ама тантели, чаршави, масла за коси и спрејови навистина не им требаа.
„Човекот во сина облека“ од Мето Јовановски (2011)
И до кога тие наши луѓе и натаму ќе ги водат недоумени, до кога судбина лоша ќе им кројат, до кога врз нивната несреќа своја среќа ќе градат?
„На пат со времето“ од Петре Наковски (2010)
Јас ѝ велам: ќе се здавам со кучињата и искината ќе им ја земам.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Додека сите заедно не ги отвориме очите, никој ништо нема да види и никому не ќе му се признае дека гледа. (Поаѓа кон Евто) А тие што ќе наѕираат во мракот ќе ги наречат слепци и ќе им ги истераат очите од глава.
„Одбрани драми“ од Горан Стефановски (2008)
На другите, само да живне малку фронтот, ќе им дојдат Србите, а тие, сами знаете, во мајчина ти да се покниш ќе те најдат.
„Будалетинки“ од Мето Јовановски (1973)
На сите роднини и пријатели ќе им чини чест што имале таков роднина и пријател”.
„Вежби за Ибн Пајко“ од Оливера Николова (2007)
Не сакаше и нив да ги учи на месо, зашто потоа сигурно не ќе сакаат да јадат од лебот што уште го имаше, не ќе сакаат да јадат компири, што ако потраеше снежната опсада, ќе им бидат храна и нему и на кучињата.
„Бојан“ од Глигор Поповски (1973)
Си мислев, послабо пишувам отколку што цртам, со тоа можеби ќе им станам поблизок.
„МАРГИНА бр. 19-20“ (1995)
Клеопатра ќе им ја каже вистината по слушалица, а може да замислите шо драма се дешава кај прељубниците потоа.
„Двоглед“ од Горан Јанкуловски (2011)
Значи, строгиот сооднос меѓу жанровите на дискурсот, на чувствувањето, на изразувањето и на однесувањето, од една страна, и облиците на родот и на сексуалноста, од друга страна, веројатно ќе им биде на децата јасен и опиплив на едно инстинктивно, интуитивно, утробно ниво, дури и на мошне малите деца, а веројатно ќе биде формативен за нивните субјективитети, иако – како и повеќето возрасни во тој поглед – тие и понатаму се, главно, несвесни за тој сооднос и немаат никакви свесни и експлицитни начини да си ги артикулираат несозреаните перцепции и интуиции што ги произведува.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
И пуста јас, дали било тоа јадење?! Ако јадат повеќе леб, ќе ги удрам по рака, и ќе им велам помалку да јадат леб.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Но, секоја битка со жените ќе им биде изгубена, зошто жените се вредни пешаци, господари и воини.
„Жонглирање со животот во слободен пад“ од Сара Трајковска (2012)
Што ќе им остане? Кого друг имаат?
„Омраза - длабоко“ од Драгица Најческа (1998)
Така, севкупниот ефект на оперското упатување е преобразба и превреднување на природата и на дефиницијата на тимскиот дух за да се создаде негова изменета, иронична верзија која ќе им биде достапна на членовите на тој клуб.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Уште доби и еден суфикс „иќ" и се стори од Антонов на Антоновиќ, бидејќи Грците летото го напуштаја не само Витолишча ами цело Мариово И сега Србите ќе му плаќаат, ним ќе им служи и за нив ќе умре иако триесет години му плаќаше бугарскиот владика.
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
Се чувствував беспомошен, распнат помеѓу судбини на луѓе кои ми се ѕвереа од темнината, ми кажуваа нешто со мимики, ми се закануваа, ме влечеа низ трње и змијарници, и фрлаа по мене со сè што ќе им дојдеше под рака, ми се смееја и плачеа над мене.
„Полицајка в кревет“ од Веле Смилевски (2012)
- Ќе им судат ли? - Можеби ќе им судат, а можеби без судење ќе ги стрелаат. На Трајче му падна жал.
„Волшебното самарче“ од Ванчо Николески (1967)
Јас сега ќе одам надвор и ќе им раскажам на другарите дека мајка ми пишува роман за деца.
„Јас - момчето молња“ од Јагода Михајловска Георгиева (1989)
Во истиот миг почувствував како плачот одново ме совладува, и силно го притиснав лицето на перницата, загризувајќи ја за да не може да ми се слушне гласот.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Ќе им напишам дека Госпоѓа Беранж е мртва на оние кои ме познаваа, кои ја познаваа. Каде ли се тие?
„МАРГИНА бр. 19-20“ (1995)
Утешно е тоа што тие не се сеќаваат на моето име, но нивните служби веќе прекопуваат по картотеките и кај да е доушниците ќе им го шепнат моето име.
„Балканска книга на умрените“ од Мето Јовановски (1992)
Се огласи секретарот Сретен Јаворов. Најави дека по своето воведно слово, збор ќе им даде на експертите, хидроинженерите, а на крајот и на Цветана Горски.
„Патот на јагулите“ од Луан Старова (2000)
Пак неговиот здив ќе им ги кине жилите а истинатата крв ќе се згрутчува околу коските и ќе ги морничави.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
АНТИЦА: Кога ќе видат дека не ќе им одам, и со душа ќе се задоволат.
„Антица“ од Ристо Крле (1940)
Попот и Васил му раскажаа од почеток до крај, Анѓа ги дополни за зулумите од прилепскиот кадија со своето ропство кај него.
„Калеш Анѓа“ од Стале Попов (1958)
Гангстерите таму од дома ги земаат богатите со автомобил и, ако не им дадеш колку ќе ти преценат, ќе им ги земат главите.
„Парите се отепувачка“ од Ристо Крле (1938)
Ќе им испраќа пари. Секако ќе најде нешто да работи. Таму каде што ќе живеат со него. ***
„Омраза - длабоко“ од Драгица Најческа (1998)
Утредента отец Ангелариј влезе во одајата на отец Лаврентиј задишан и му соопшти дека ноќта исчезнало пофалното слово за блажен отец Климент, кое тој, отец Лаврентиј, го беше составил со своја рака и душа, а чие исчезнување се дознава и од биографот на Климента, премудриот Теофилакт Охридски. Margina #32-33 [1996] | okno.mk 123 2.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
Мајсторот на театарот на апсурдот, со поглед секогаш свртен кон големите теми на времето и битот - фанатизмот, страданието и смртта, се плаши од она што ќе им го остави на своите најблиски откако ќе се раздели со светот на живите.
„Календар за годините што поминале“ од Трајче Кацаров (2012)
Колку пати ќе им се повтори, толку подобро ќе научат“, рече учителката Мица.
„Тополите на крајот од дедовата ливада“ од Бистрица Миркуловска (2001)
Кога ќе му дојдеа пријатели дома, ќе им речеше ѓаволесто: „Денеска не мислев да пијам баш - но ќе се кандисам за атерот ваш...“
„Свето проклето“ од Јован Стрезовски (1978)
А учителката ќе го земе нејзиното блокче и ќе им го покажува на децата: - Еве, вака се црта маче.
„Било едно дете“ од Глигор Поповски (1959)
Без прекин ќе јаваш до Кукулино и ќе им кажеш на луѓето што се случува.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
А можеби ќе утврди до кого беше вината за тој неред и ќе ги ослободи. – Можеби – нема ни да се интересира – претполагаше поп Димитрија. – Просто како нов султан ќе им даде на сите затвореници една царска милост и со еден берат ќе ги помилува.
„Калеш Анѓа“ од Стале Попов (1958)
Често ќе ни речеше: ”Знам, душичката ви сака женско; и јас кога бев помлад, кога бев на вашите години, не можев без женско: во секој град каде што скитав имав по некоја: и во Атина, и во Анкара, и во Рим, и во Мадрид; ќе ми се прилепеше некоја или јас ќе се врзев за неа, но никогаш повеќе од една година не ја држев: ми стануваше здодевно само со една жена да живеам; штом ќе оставев една, наоѓав друга; се лепеа како по мед; ми ги мереа со педи раменава и градиве и велеа: јаки мажи сте вие, Грците; и можеби - затоа тешко го доживуваа оној момент кога ќе им речев дека ги оставам, дека во друг град одам, во друг крај на светов, и во тој момент или паѓаа во несвест или како диви мачки ми се нафрлуваа со ноктите да ми ги ископаат очите; или ќе ми се обесеа со рацете на вратот и ќе речеа: и ние одиме со тебе...
„Свето проклето“ од Јован Стрезовски (1978)
Се заимавме и секое утро ќе ми се јават: — Калимера, синдрофиса Небеска 13. — Мир манѓес, шок 14, ќе им одговорам.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Ако вистински беа справедливи и ако навистина си го знаеја занаетот, не ќе им требаше да измислат коцкасти шапки – оти големината на нивната ’наука’ би била дос- тојна за почит самата по себе.
„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)
Otto Hahn: „Некои луѓе сметаат дека авторизирајќи ја репродукцијата на вашите редимејди, го негирате својот херојски став со презир кон трговијата, став кој го држевте четриесет години; со други зборови го уништивте митот. Марсел Дишан: Ах, се жалат, квичат! Мораат да кажат: „Тоа е страшно, подлост, срам.“ Ќе им одговара да ме затворат во категорија, во формулар. Но тоа не е мојот дух.
„МАРГИНА бр. 4-5“ (1994)
Тие од мене можат да бараат сè што ќе им прдне на памет.
„МАРГИНА бр. 37“ (1997)
Како што носеше местото, почна прво со мало Мариово.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Дали се прашуваат кај ќе ги напрчат нозете, кој ќе им ја јаде пченицата, кој ќе им го посети гробот.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Ќе им се откинеме на стражарите и ќе се фатиме, ќе се досегнеме.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Ќе закопаш еден - двајца паднале поцрнети, ќе им ископаш гроб на тројца - десетина се ничкосале мртви, в месо им шушкаат црви, тие црви се живот.“
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Со праќките од далеку и постојано ќе им фрламе и ќе ги вознемируваме.
„Дружината Братско стебло“ од Јован Стрезовски (1967)
Ќе ја истргаме постелата од под жените и ќе им викнеме да излезат со кренати раце.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Потекувал во својата недоискажаност и ги шматал зборовите.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Првин на сто снопје, земаа десет, а после како ќе им чукне.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Ќе им помагате и натаму на оние што ќе останат овде ... Ги сведнавме очите и поголтнавме. ***
„Дружината Братско стебло“ од Јован Стрезовски (1967)
Секој ден Дуче одеше поручек во општината и оттаму добиваше наредба каква новост ќе им соопшти на прилепчани, а особено во сабота.
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
Тоа значеше дека некаде од единасет ноќе, или полноќ, наместо крај на програмата на Југослав пеопле ќе им се понуди можност да останат крај нивниот прозорец кон светот.
„Филтер Југославија“ од Константин Петровски (2008)
- Со мојата смрт ќе им го фрлам на моите непријатели, на поробувачите на мојата татковина, мојот безграничен презир.
„Солунските атентати 1903“ од Крсте Битоски (2003)
Кузе ми вели: Милке, сигурно и тебе ќе те викаат, што ќе им кажеш?
„Три жени во три слики“ од Ленче Милошевска (2000)
Али јеби га, ипак мислам дека се работи за сугестија шо кај 50% од луѓево ќе ги држи едно 6 месеци и ќе веруваат у тоа дека стварно среќата ќе им залупа и на нивните порти.
„Двоглед“ од Горан Јанкуловски (2011)
Тогаш праша: „А претставата, што велиш, дали ќе биде добра, дали ќе им се допадне на публиката?“.
„Календар за годините што поминале“ од Трајче Кацаров (2012)
Пак кога знаат оти сакам да се женам и ќе им се запулам! (Општо смеење.) (на жетварките). Ајде мори, речете уште една!
„Парите се отепувачка“ од Ристо Крле (1938)
Се разбира дека ме прекори, ме искара што сум била толку невнимателна и толку непромислена да отидам во третиот дел од паркот, и тоа доцна попладне, ми се закани дека своерачно ќе ми ја скрши главата ако тоа уште еднаш ми се повтори и ме посоветува, онака братски, малку да ја видоизменам приказната попладне, кога на состанокот ќе им ја раскажувам на нашите.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
Сѐ што се случува во селото: добро или лошо, се случува на него: преку него врват и свадби и свадбари, и погреби и музики, и арамии и војски, по него во селото доаѓа една власт а си заминува друга, по него се испраќаат и пречекуваат луѓето за војници, печалбарите по светот; на него седнуваат старци и старици да се топлат на сонцето, на него везилките од селото се собираат да везат и пеат; на него се читаат наредбите на власта, по него се тркалаат бочви за да киснат во езерото; крај него се садат муренкови стебла за сенки; на него говедарот го собира добитокот за пасење; којшто ќе дојде од градот или околните места да купува и продава, на него купува и продава; тесните сокаци: одат кај ќе им текне; се кршат, се извиваат, се провираат меѓу куќите, кружат и пак одново се враќаат и излегуваат на широкиот пат крај езерото; по отпадоците што се фрлаат на нив, се знае која куќа што готви за јадење која што заклала; која бара заскитан добиток или деца, во која се веселат, а во која водат војна; по тие сокачиња, ако си невнимателен, можеш да се чукнеш во столче, во синија, во каца, во кош, во тезгере, да се слизнеш на лушпа од тиква, од лубеница, од лепешка; да цапнеш во бразда што одненадеж ти излегла, да се сретнеш со натоварено добиче со кое не ќе можеш да се разминеш; да ти лавне одненадеж од некоја порта куче, да те запраша некој кој си и кај одиш, да те викне некој што започнал сам во дворот да пие; низ нив и зиме и лете струјка ветер од езерото и шишти како низ тутурка, како низ оџак; галеб кога ќе се најде во нив, креска како да се загубил; боите на куќите: сината: луѓе вљубени во езерото, во мирнотијата, во спокојот; мудри, темелити, неизбрзливи во ништо, сигурни во она што го прават и говорат, верни на она што го преземаат или ќе го наумат; добри, предобри, душицата како на дланка да им се гледа; засакаат ли нешто - се врзуваат за него трајно и за век, како што се врзуваат земјата и историјата; зелената: скитници; непостојани во сѐ: во потфатите, во работата, во мислите, во духот, во зборот; она што го започнале денеска да го кажуваат, ќе го завршат вечер, утре, или никогаш; не држат многу за ред, за збор: зборуваат за работи што не им се доволно јасни, одговараат на прашања пред убаво да размислат, решаваат пред да бидат наполно сигурни; слобода и ширина имаат во сè; жените со рулче на раце или на босици седат на прагот; децата им мочаат кај им е ќеф, седат на прагот или скитаат по сокаци; очите им играат како во масло.
„Свето проклето“ од Јован Стрезовски (1978)
Реформите руско-австриски, штом се меѓународен акт, ќе им даваат право секогаш на Македонците да настојуваат пред големите сили да се исполнат во целост.
„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)
Од што точно се плашат сите тие луѓе? Дека грижливо поставената фасада на геј- мажественоста, со маки добиена благодарение на поединечен и колективен труд, ќе им се урне како кула од карти и ќе ги открие оцртите на она одвратноно Друго, самовилата или кралицата?
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Толку многу ги радува кога мајка им ќе им ги стави на живинките чиниите од ручекот и кога тие ќе почнат да ги лижат.
„Балканска книга на умрените“ од Мето Јовановски (1992)
Ќе седам и, во умот, само ќе им се жалам, ќе им се поплакувам на децата.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Судот е должен во споровите во кои е дозволена медијација, заедно со поканата за подготвителното рочиште да достави до странките писмено укажување дека спорот може да се реши во постапка за медијација.
„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)
Но штом ќе се вратиме во градот, веднаш ќе им јавам на нашите каде се кријат.
„Јас - момчето молња“ од Јагода Михајловска Георгиева (1989)
Е па добро, а на твоите ќе им се јавиш ли да им кажеш или јас да им се јавам!?
„Знаеш ли да љубиш“ од Ивана Иванова Канго (2013)
- Значи, четириесет камења за дваесет воденици, ја извлекол главата од волнената облека чпртавиот домородец Гавруш Пребонд. - Оние осумнаесет ќе се здружат во девет запреги.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Затоа, иако ретко, кога ќе им се случеше да имаат гости, двајцата најсесрдно се трудеа вечерта да ја направат колку што може попријатна, без малограѓански претерувања, но со сè што е неопходно за целосност.
„Човекот во сина облека“ од Мето Јовановски (2011)
- Мораш да ми објасниш, инаку ќе им кажам да знаеш – навалував.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
Им ги спорев тврдењата дека машката геј-култура, односно поткултура, е нешто од минатото, дека е надмината и застарена.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
- Море гледај си ти работа, - го потупа важно Рангел по рамо, - ќе им станам јас ним еден кметски, па мајка Јана.
„Послание“ од Блаже Конески (2008)
Откако ќе им ја исцеди и последната капка сила, само повиканата господарка на светот ни ги враќа, остарени и немоќни, вакви какви што сме сите ние, каков што сум и јас.
„Пупи Паф во Шумшул град“ од Славко Јаневски (1996)
Тоа можеби и не е сосем така откако човек навистина ќе им падне в раце.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Ангелеска de facto беше принудена, под присила, да се потпише дека ги примила тие средства, со ветување дека тие отпремнини нејзе и на останатите работници ќе им бидат исплатени подоцна.
„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)
Вистина, тој како и тие, кога ги презентира своите гледишта не користи отворено аргументи што се однесуваат на моралните и политички сфери.
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
Ќе ме тераа да се оженам, вели, а јас ќе им велам: имам жена.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
По сите тие причини, како и по полната убеденост во тоа оти не само бесполезно и невозможно е понатамошното успешно спротивставување, јас мислам дека наш долг е да ја замолиме македонската интелигенција што има влијание врз сегашното движење да го обрне својот поглед кон сериозноста на положбата, да го измисли патот и сите средства колку што може поскоро за да искаже полна доверба спрема постапките на заинтересираните големи сили во полза на Македонците и, откако ќе им даде ветување, да ја прекине понатамошната борба, да ги замоли да му се помогне морално и материјално на постраданото население да се поправи; да замоли да се воведат сите предложени реформи и тие што ќе најдат силите за нужно, како проширување на изработениот проект; да се отстранат пропагандите и да се востанови Охридската архиепископија со црковно-училишната автономија; амнестија на емигрантите и на сите четници; признавање на Словените во Македонија за одделна народност: Македонци, и внесување на тоа име во официјалните книги итн.
„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)
А ним во секое време ќе им биде вратата отворена, ќе си доаѓаат со мажите кога ќе сакаат кај него, дечињата ќе им трчаат по брегот, ќе берат овоштија, цвеќиња, ќе уживаат и ќе слушаат за својот дедо што сево ова го создал со голем труд и мака...
„Свето проклето“ од Јован Стрезовски (1978)
Џоан ги наведува следните примери: Пациентите се смеат и се мангупираат кога ќе утврдат дека лекарот којшто тврди дека ќе им помогне всушност тоа не го сака или не може.
„МАРГИНА бр. 22“ (1995)
На сликите им даваше посебно значење, зашто еден ден ќе им ги покаже на челниците од нашиот град.
„Времето на козите“ од Луан Старова (1993)
Се споулавувал и не се покорил. Го одврзале од чаркот и кога му помагале да седне и да се смири доколку не сака да го потераат во сургун, повторувал дека ќе им се одмазди на џелатите и дека ќе му ја запали куќата на бегот.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Сонцето ќе им биде заедничка чинија плод, бедем ќе им бидеме ние, живите, а сенка тие и немаат зашто самите се светлина.
„Ненасловена“ од Анте Поповски (1988)
Во тој спонтан порив да споделам, при таа егзалтација, бев го напишал и следното: „Ќе им докажам. Ќе видат тие кој е нивниот бог!“
„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)
Ене, јас си ги продавам моите кравки и на моите дечиња ќе им однесам што треба, а вие?... – Блазеси ви вам на мариовците, дедо, без чифлигари, блазеси ви.
„Калеш Анѓа“ од Стале Попов (1958)
Затоа сум спремен да признаам дека сожалувањето што го спомнав во врска со мешето на генералската ќерка има не само неодреден дури и чуден вкус туку е наросено и со еден посебен вид горчливо задоволство.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
И не само мислење, нудеше сослушување, совети, рамо за плачење, пречекуваше, испраќаше клиенти, тешејќи ги дека сѐ ќе биде во ред, дека нема да биде залудно нивното барање што го доставиле, дека ќе се случи чудо и дека токму ним ќе им биде помогнато, дека не смеат да изгубат надеж во институциите на системот, дека тој искрено верува ... иако сѐ што му се плеткаше во главата, во моментите кога ги кажуваше овие сказни од земјата на заблудата, беше едно здушено „ееххх, кутри луѓе, штом животот не ви помогнал до сега ... но којзнае...
„Вител во Витлеем“ од Марта Маркоска (2010)
- Што сакаш девојче?
„Чкртки“ од Румена Бужаровска (2007)
Апцана дупнале, аго, Они испаднале, Војвода им беше, Турче, Кољо Каранџулов!
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Додека тие така се чудеа на сè што ќе им текнеше и на сè што ќе видеа, гледаа како полето се отпразнува од војска.
„Будалетинки“ од Мето Јовановски (1973)
Потоа, Иле на луѓето им кажа дека, за жал, уште не може никого да прими во својот дом затоа што допрва треба да ја среди својата таткова куќа, но дека штом смогне сили, ќе им се придружи пред продавницата за да ги распраша како се и како преживуваат во својот тежок „андердивелопмент”.
„Човекот во сина облека“ од Мето Јовановски (2011)
Многу те поздравија, ќе им речам.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Ами вака: Ние ќе ја напуштиме земјава, луѓето ќе се приберат. Co малку маки и страданија ќе помине и оваа бура како сите вакви досега, и ајми со здравје — го поткрепи предавничкиот став и Тренков, додавајќи дека „ете, Хилмипаша ветил амнестија, та ќе им биде полесно на луѓето без нас, отколку со нас".
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
- На слугите ќе им помогнеме, ќе се грижиме за коњите сè дури е ЦАРОТ во дворјето на ГОЛЕМ ГРАД.
„Молика пелистерска“ од Бистрица Миркуловска (2014)
Ќе им се јават, тие ќе ги приберат, ќе им дадат да се пресоблечат и ако е со среќа ќе си одат дома.
„Будалетинки“ од Мето Јовановски (1973)
Но и таму не сториле ништо, само што добиле ветување, од некого од везирите, дека ќе им биде издадено бараното одобрение.
„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)
Цел мерак го имаше на мене, како да го оставам сам?
„Три жени во три слики“ од Ленче Милошевска (2000)
На сите шофери ќе им покаже Џо.
„Кловнови и луѓе“ од Славко Јаневски (1956)
Така направија на Хаџи Ташку и дружината, а овие, пак, веднаш им зајамчија дека ќе им најдат таков.
„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)
Со џандари, со `ртки, со загари и со некои нашинци, лижнигазовци, оттаму, од Прилеп и од Битола, ќе клапнеа уште одвечер во населбата и ќе им заповедаа на редовниците да им приготват убави вечери - питулици, мазници, зелници, печени кокошки, пресни погачи, чомлеци и јании; откако ќе се накркаат, ќе се налокаат вино и ќе се акнеа да спијат во гостинските одаи, за таа цел, за нивното доаѓање, предвреме напрашени за од страна на болви, вошки и други инсекти.
„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)
Во она што се наоѓа од нивната друга страна...
„Потрага по Елен Лејбовиц“ од Луан Старова (2008)
- Тие, - на брзина рече Проедросот, - ќе одат со Методија на она една педа нивче што го имам да покопаат малку компири, а јас, штом бидам готов, веднаш ќе им го однесам тескерето.
„Будалетинки“ од Мето Јовановски (1973)
Имено, со централна одлука на матичната фирма АД „Топлификација“ – Скопје, на Надзорниот одбор на „Топлификација Битола“, му е наложено на седница да предложи мерки со кои на вработените ќе им се запира од платата т.н. „стимулативен дел“ – позитивен или негативен стимул, во зависност од тоа каква била наплатата од корисниците на услугите на друштвото.
„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)
ВГ: Не мислев дека на жените ќе им се допадне ликот на Моли.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
Од слабите и нечујни зборови состави реченици со одредена смисла: Мрзлив сум а сепак брзам да раскажам новост веднаш- Пупи Паф е пленик врзан во крадечка кола бедна.
„Пупи Паф во Шумшул град“ од Славко Јаневски (1996)
Можеби и затоа тој толку жестоко ќе им се спротивстави на европските лингвисти кои ја поддржуваа тезата за создавање меѓународни јазици, кои би ги замениле со јазиците на малите народи по број во Европа, посебно балканските кои се здобиле со слобода по долгата зависност?
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
А, откако ќе им објаснам, најчесто заклучуваат дека моите образложенија не држат и дека морам да одам со нив.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
А ако во работната книшка2 не беше заведен овој неколкумесечен период како работен стаж, работничката нема да можеше да биде пријавена во тогашниот Завод за вработување (денешната АВРМ) и да ги ужива правата кои и следуваат по основ на привремена невработеност.
„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)
Ти ќе им бидеш и мајка и татко, сѐ.
„Бојана и прстенот“ од Иван Точко (1959)
По нејзино барање судот е должен, во судот, да и врачи покана за денот и часот за одржување на рочиштето, како и примерок од записникот во писмена или електронска форма, односно во форма на тонски запис од претходно одржаното рочиште.
„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)
Геноцидот е нивна навика. -Тие воспоставуваа вештачка немаштија, лишувајќи ги мирољубивите луѓе од природните наследства на земјените изобилства и Божјите дарови.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
- Мора да инсценираме инцидент - извика Дулитл. - Прво ќе ни удрат 2 шамара па после ние ќе им удриме Тв офанзива - се протресе падавичарот Кољо.
„Двоглед“ од Горан Јанкуловски (2011)
Ќе скапуваат во Дијар-Бекир и моево име на уста ќе им биде!“
„Вежби за Ибн Пајко“ од Оливера Николова (2007)
— Ако теслимите, ете јас кајмакамот прилепски, ви ветувам дека нема да бидете расипани.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Театарот е сила, моќ, а таа Господа не го моли, еден ден ќе им врати со иста мерка.
„Календар за годините што поминале“ од Трајче Кацаров (2012)
Ако оттука дупка ископаш и во неа влезеш, од другата страна под нозете на децата ќе им излезеш.
„Захариј и други раскази“ од Михаил Ренџов (2004)
Не е некакво чудо што пријателине во Бостон можеле да изградат траен содружнички живот, додека геј-бањите, сопчињата, секс-клубовите и страниците за мување на интернет цутат од трговијата со геј-романтичарите, кои си ги претпочитаат сопствените илузии, сопствените мечти за љубовта, а не некакви вистински луѓе – луѓе кои, на крајот на краиштата, не можат да им ги одржуваат тие илузии, барем не многу долго.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Секако, да ме прашаа, самата ќе им кажев, но тоа никогаш не се случуваше.
„Знаеш ли да љубиш“ од Ивана Иванова Канго (2013)
А учителката ќе го земе нејзиното блокче и ќе им го покажува на децата: - Еве, вака се црта маче. Од Милка треба да се учите да цртате.
„Маслинови гранчиња“ од Глигор Поповски (1999)
Земи и запали еден оган, и викни десет зографи да го нацртаат: та нели секој од нив поинаку ќе ги обои пламењата, поинаква форма ќе им даде и поинаква големина?
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)
По многу години Климент Камилски ќе им се заблагодари на француските леви интелектуалци, доброволни шпански борци, кои со интервенција до Тито и до тогашната Комунистичка партија ќе бараат нивниот соборец да биде ослободен од неправедното обвинение и затворот.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Па и на луѓето од okno.mk 203 средната и од помладата генерација ќе им биде пријатно да гледаат такви емисии.
„МАРГИНА бр. 29-31“ (1996)
Грешите, ќе им рече.
„Две Марии“ од Славко Јаневски (1956)
Моите чувства се испрекинати. Постојано се прашувам дали ќе им ставам крај.
„Читај ми ги мислите“ од Ивана Иванова Канго (2012)
Впрочем што ќе им раскажуваш на децата?
„Ервехе“ од Луан Старова (2006)
Појди и гледај, сите жени се трудни. - Биди разумна. Јас сум таков. И ти ќе им се придружиш.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Каде што јас, градскиот, на истите ќе им приоѓам со нивните имиња на усниве.
„Зошто мене ваков џигер“ од Јовица Ивановски (1994)
СЛИКА: ДЕДО МУ АВРАМ Ковчесто лице со испакнати јаболкца, изразито четвртаста вилица, поврзана со горната со еластични мускули, чиниш како отпосле да е додадена, така што при џваќањето му се спушта подолу од вообичаено, но тоа не се забележува од густата брада; забите прошарани со по некој златен заб, како што ги топел прстените и ги преселувал на нив; со нив прегризува сѐ што ќе му притреба: нокт, конец, или да отреши јазол; кога луѓето ќе му заблазнеа на златниот блесок на забите, ќе им речеше: „Кога по смртта ништо не ќе остане од мене, по нив ќе ме препознаете...“
„Животраг“ од Јован Стрезовски (1995)
„Е, сега, вака ќе направиш! Пошто сега е лето, дома е ем горештина, ем болвите се раслудувани, ти ќе спиеш на чардак, ама на слугите ќе им забраниш да се приближуваат до чардакот.
„Продавница за љубопитните“ од Мето Јовановски (2003)
Ќе им дадеме ли нешто, пара или камен, за двоколките што ќе им останат, Доце? - Ќе им дадеме колку што ќе можеме. Сепак, и за дваесет камења, тие ќе ни доплатат.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Ќе им донесам да гризат, да рупкаат.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
„Ако дозволиш“, рече, „ова ќе го умножам. И ќе им го поделам на сите наши ученици, за да видат што е чиста љубов и чиста уметност“, рече, подбивајќи се.
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)
Знаеш, пречесен, на меропсите им остана во закон, освен што го даваат царскиот перпер, неделно уште по два дена да му работат на пронијарот, еден ден да му косат, друг да копаат во лозјето, да му вршат или збираат жито, а само она што ќе им остане да им биде нивно.
„Вежби за Ибн Пајко“ од Оливера Николова (2007)
Еднаш тоа беше ефтин полициски доушник кој веднаш ја покажуваше вистинската карта, а другпат, ќе им се придружи некој натрапник, верувајќи дека ќе извлече некоја пара од наивните старци, макар што тие не играа за никаква парична добивка.
„Тврдина од пепел“ од Луан Старова (2002)
„Судењето - пишува Стег - ќе им донесе горко разочарување на оние што очекуваат дека, по истрагата од повеќе од еден месец, ќе се откријат интересни поединости околу врската меѓу авторите на последните атентати и револуционерните комитети.
„Солунските атентати 1903“ од Крсте Битоски (2003)
КУРТА: Баш е крвав. Крвав си мали…
„Последниот балкански вампир“ од Дејан Дуковски (1989)
Да ги сакаш предметите, и тие имаат душа кога ќе им дадеш љубов.
„Читај ми ги мислите“ од Ивана Иванова Канго (2012)
Ним ќе им остане само да го прочешлаат теренот, да ги испофатат славо-комунистите.
„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)
Восхитена од нив од нивната кревкост, чувствителност и топлина што не умеела соодветно да им ја прераскаже односно да им ја пренесе на своите најблиски, плашејќи се дека тие не ќе можат да ја разберат (...како да ме разберат зборувајќи им за кози и за книги, а да се избегне чувството на простото и на бизарното...; Старова, 2008: 10) таа решила да Ти пишува Тебе. за да Ти го каже веднаш најсуштественото: Всушност, отаде материјалната, социјалната или политичка реалност изнесена во книгите, пленува начинот на кој Вие го оживувате овој свет на кози и книги.
„Потрага по Елен Лејбовиц“ од Луан Старова (2008)
Но штом луѓето ќе го здогледаа Дрвото- на - сознанието, некој уште постуден молк ќе им го шибнеше сонот како со ладен камшик, та тие во сонот се занишуваа, се разбуричкуваа и се повлекуваа уште подлабоко од најдлабокото делче во себе.
„Захариј и други раскази“ од Михаил Ренџов (2004)
Кога ќе го заземеа градот грчките војници, тогаш таа ќе им проговореше како Гркинка, за да ја остават нејзината куќа со чедата, да ја поштедат, од воените деј­ствија.
„Ервехе“ од Луан Старова (2006)
На првите ќе им ветиме помош во борбата за слобода, ќе ги насрчиме да ги заколат другите, потоа ние ќе ги заколеме нив.
„Одбрани драми“ од Горан Стефановски (2008)
Ќе им кажеме кои сме и што сме и ќе се пуштат.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Оти од порано уште чуле Дека таква била нивната борба Додека се гине да се пее И како такви уште и фала ѝ викале на песната Песна нас је одржала, њојзи хвала Ами како, ептен и за навек хвала Песната си е песна и како да свртиш Таа ич не е виновна што има секакви И уште повеќе што има никакви пејачи А никакви пејачи имаше и кога ги снема Патеките на соништата поплочени со петокраки Даже ептен никакви пејачи Кои чкрипеа како недоправени верглови И ги раскажуваа своите селански соништа Истопорени на градските плоштади Кои буричкаа во стари и туѓи соништа И кои на ангро крадеа туѓи соништа Крадеа на јаве се што ќе им дојдеше на сон Крадеа и на сон се што ќе им дојдеше на јаве Колку што крадеа и малку се џимкаа во сонот Нивната девиза не беше мирен сон и чиста совест Колку што не разбираа арно што воопшто сонуваа Ако за сон може да се есапи Само уништувањето на старите соништа со петокраки И ако за сон може да се есапи
„Сонот на коалата“ од Ристо Лазаров (2009)
Ликвидаторот е одговорен со сиот свој имот за штетата која ќе им ја причини на доверителите во текот на постапката за ликвидација.
„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)
Како можат да бидат толку глупави и да носат одлуки во мое име што е важно за мене, а што не?
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
Вртеа луѓето како улави околу езерото, се загледуваа во водата, влегуваа во езерото кога ќе им засенеше нешто, претаа со стапови низ шеварот и трските, фрлаа камења во плитките места, но сѐ беше попусто.
„Свето проклето“ од Јован Стрезовски (1978)
Задоволни се од другарувањето со другарчињата од другите градови, а и чистиот планински воздух и сонцето ќе им останат во долго сеќавање.“
„Тополите на крајот од дедовата ливада“ од Бистрица Миркуловска (2001)
Томе напомена дека ќесите ќе им бидат уште потребни - патем кон Поштенскиот дом.
„Тополите на крајот од дедовата ливада“ од Бистрица Миркуловска (2001)
Боцките околу устата наутро му биле остри и можело да се поверува дека нечија рака кришум му ги сади на лицето.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Место јусшевро или бокс тој ги прави од овчки мешини; место ѓон, ќе кладе мукава, но кога ќе им го удрат децата лустрсто, ни Петре Модерното, што е прв мајстор во еснафот, не ќе може да разбере оти не е ѓон.
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
Во врска со ова, Стег му пишува на Делкасе: “Судењето... ќе им донесе горко разочарување на оние што очекуваа дека, по истрагата од повеќе од еден месец, ќе се откријат интересни поединости околу врските помеѓу авторите на последните атентати и револуционерните комитети.
„Солунските атентати 1903“ од Крсте Битоски (2003)
Мајка му, татко му, баба му, ќе излезеа од умот: го носеа по сите доктори, по сите бајачки и гледачки, му даваа да пие и да јаде сè што некој ќе им речеше, но ништо не помагаше.
„Свето проклето“ од Јован Стрезовски (1978)
А кога веќе ќе ги изгориш, лесно душата ќе им ја земеш.
„Кловнови и луѓе“ од Славко Јаневски (1956)
Тоа е сè што може човек да забележи гледајќи ги стеблата.
„Свето проклето“ од Јован Стрезовски (1978)
Очекуваа дека нешто ќе им се случи, дека нешто ќе ги завари неподготвени.
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
Но кога Трајко му рече дека е испратен од селаните, а кога подвлече со особен тон дека носи и пари за тоа, владиката го промени тонот на својот разговор и му вети дека ќе им ја исполни желбата на селаните, толку повеќе што го познава човекот и лично, та сака и нему да му направи добро, верувајќи дека со тоа ѝ прави добро на црквата, на верата и народот, бидејќи Петко беше сигурен во секој однос.
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
Сега е напросто пречка за напредокот.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Никој навистина не може да предвиди како ќе им се прилагодиме на трансформациите што веќе се случуваат.
„МАРГИНА бр. 1“ (1994)
Иако ова овде нема да го демонстрирам, ова е структурата која се крие зад сите логички парадокси.
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
Им препорачував каква крема да си купат, кој сапун ќе им ја излечи егземата на кожата или кој шампон ќе им го спречи опаѓањето на косата.
„Знаеш ли да љубиш“ од Ивана Иванова Канго (2013)
Во ниедно време човеколиките, со кучешки маски на лицата, влегуваат во шаторите и првите што ќе им паднат на дофат со тупаници ги тераат надвор.
„Постела на чемерните“ од Петре Наковски (1985)
Сипаниците денеска ќе им излезат, што се вели, утре ќе им угаснат. А научив и јас многу маривети. 37
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Братучедите послушно правеа сè што ќе им се речеше.
„Будалетинки“ од Мето Јовановски (1973)
Потребни се други стратегии на отпор.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Тажењето за нив е награда: оплакувајќи мајките ќе им ја дарат!" Им рече...
„Сердарот“ од Григор Прличев (1860)
Поради крајот на студената војна, движењето кон индивидуалистичкиот сло­боден пазар и колапсот на социјалната Margina #21 [1995] | okno.mk 75 држава, обете бирократии сега се во длабока криза.
„МАРГИНА бр. 21“ (1995)
И под три, ти си рекламен цртач, што навистина им пречи, бидејќи кога тие работат рекламни излози и останатото што ќе им го средам - тие тоа го прават исклучиво за да имаат од што да живеат.
„МАРГИНА бр. 10“ (1997)
Женшини, женшини, се разјугале, ќе им истечат очите.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Дали ќе им се допадне на театарските творци тоа што нивната творечка актива ќе започне со доцнење од половина час?“
„Календар за годините што поминале“ од Трајче Кацаров (2012)
Кои татлии и кои пиљави, и кој коњ делија ќе им ја избрише сликата за овој срамен мегдан?
„Вежби за Ибн Пајко“ од Оливера Николова (2007)
Дреновчани не знаеле дека селото ќе им го изгорат.
„Три жени во три слики“ од Ленче Милошевска (2000)
Дури и повеќе, државата и понатаму би ги затворала оние што одредени супстанции им продаваат на купувачите кои сакаат да ги купат.
„МАРГИНА бр. 6-7“ (1994)
Ви благодарам, ќе им речам, ви благодарам затоа што ме спасивте пред да биде премногу доцна.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Следните мои книги ќе бидат за тоа како ќе им помагам на другите луѓе со мојот дар и со помошта на љубовта која Господ ни ја дал на нас луѓето.
„Знаеш ли да љубиш“ од Ивана Иванова Канго (2013)
За два, три дена снегот ќе се преполови, а тогаш не ќе им биде тешко на неговите од селото да се пробијат до планината.
„Бојан“ од Глигор Поповски (1973)
- И тие, кога ќе им дојде време.
„Маслинови гранчиња“ од Глигор Поповски (1999)
Таа рака честопати знаеше да дофати некоја ситна работа и да ја повлече, а откако ќе го оставеа дуќанот, оној ќе го извадеше украденото и ќе им се фалеше пред сите.
„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)
На воденичарската заедница во Кукулино ѝ преостанало или да ја наведне главата пред зулумот или со тврдоглавост да зачекори кон нови страдања: најумниот или најисплашениот од преостанатите мажи се откажал од воденичарскиот занает, најтврдоглавиот го потерале сувариите до најблиската река и го распнале на гнил чарк за наводнување на недалечните ниви, цел еден ден да се врти под надгледување на двојна стража, со секој миг пред неговите очи да се сменуваат матното небо и разбранетата земја.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Тој ќе потсети на огромниот капацитет на рускиот јазик, во којшто ќе се претопат странските зборови.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
На Кинезите ќе им речеме: миам, миам, таму, во крајот на сонцето е безделништвото.
„МАРГИНА бр. 19-20“ (1995)
И кога ќе почнеш да ги разгледуваш можностите, ќе почнеш да си викаш, не можам да го направам тоа, ова нема да ми успее - ништо нема да успее!“ Т.е. ништо освен компјутерите и телефоните. И иако се на маргините на технологијата - или, подобро речено, висат врз нејзиниот мев како отровни полипи - пионерскиот дух провејува и низ другите области од нивниот живот. Тие ги идеализираат привилегијата на населениците од 19 век да ја ограничат својата земја и предизвиците со кои се среќавале при нејзиното претворање во плодоносен дом кој ќе им овозможи да преживеат и да напредуваат. Сајберспејс-от (Cyberspace) е простор што постојано се шири.
„МАРГИНА бр. 3“ (1994)
Овој снег е прекрасен што ќе им прости.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
Претставителите, чии имиња ќе ви ги набројам подолу, на вашите читатели бездруго ќе им се чинат многу малку, кога ќе има предвид статистиката на бугарскиот народ.
„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)
Тавел, не пишуваше класични сценарија, туку смислуваше ситуации кои ќе предизвикаат инцидент, односно предтекст којшто на протагонистите ќе им даде само­доверба и истовремено простор за импровизација.
„МАРГИНА бр. 15-16“ (1995)
Одреден број од овие филмови е работен во форма на исповед (Suicide се состои од крупен план на рака со лузни од обиди за само­убиство и од off глас кој објаснува како дошло до тоа, а во Drunk протагонистот пред камерата пие шише алкохол, а него­виот монолог станува сè понеповрзан како пијанството зема замав) или им дава простор на протаго­нистите за исповед.
„МАРГИНА бр. 15-16“ (1995)
И на другите така ќе им правеле, ако ги разберат дека им помагаат на нашите в шума.
„Дружината Братско стебло“ од Јован Стрезовски (1967)
Девојката само ќе им се попули со насолзени очи и ништо.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Нешто малу многу ќе придадат за заметот, а Милан ќе им „услужи“. Зошто се стари пријатели уште од Турско?!
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
Луѓето биле врзани со оружје и со страв што ќе трае долго и биле судбински поставени во непроменлива позиција.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Машаланов задоволен од одлуката и од ефективноста при нејзиното спроведувањето, бидејќи од истата ја доби чесно одработената финансиска надокнада.
„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)
Земи ги за твојот син и ќерка... ќе им се најдат...
„Атеистички музеј“ од Луан Старова (1997)
— Ами, мои се де, нели ти реков, јас ќе бидам сега ќаа, а тие се трговци, ќе им ги продадам бравите — одговори Мирче и се насмеа.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
А наредниот ден, уште со темница, ќе се растрчаа по ридиштата низ шумата, во полето низ житјата, ливадите и бафчите, и ти цел ден има да си слушаш пукотници, ловџиски рогови, лавеж на `ртки и загари, а преквечер, пред зајдисонце, со полни ранци убиени диви животни и птици, преку рид се спуштаа кон старата железничка станица и оттука со воз си заминуваа, јали во Прилеп јали во Битола.
„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)
- Погледни нѐ, повеќето сме трудни.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Што ќе им сум јас жив? Да сум некој офицер - у реду!
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Добиваш 4 долари на час или 10 центи по џеб.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
Како тогашен новобогаташ, Прокопија си го складираше првобитниот капитал грижливо и себично, но со јасна идеја дека ќе им послужи на синовите да идев натамо.
„Човекот со четири часовници“ од Александар Прокопиев (2003)
Таа борба ќе им ја симне маската и на едните и на другите и ќе ги востанови симпатиите на европската јавност и на европските влади во полза на новото течење и против лажливците.
„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)
Некои додуше само културно ќе се заблагодарат што си им се јавил, некои ќе ти напомнат дека ќе те имаат на ум кога ќе им затреба, а некои велат дека баш пред недела дена сум им требал и штета што не ми текнало тогаш да им се обратам.
„Бед инглиш“ од Дарко Митревски (2008)
Кога мислат дека е нивниот ден, а всушност е само најнервозниот во животот во кој ќе се избакнат по 7 пати со истите луѓе - кога ќе дојдат, кога ќе речат „ДА“, па уште еднаш кога ќе речат „ДА“ во црквата, па кога ќе се фотографираат, па кога ќе им го предаваат пликот, а тие под прстите, од дебелината веќе знаат колку им се блиски или далечни, па кога ќе се разигра невестата и кога тие истите, од многу мерак дека ептен добро играла, ќе ја зашлапаат по трипати по образите и по шминката која дебело си ја платила... сѐ до бакнувањето заради тортата и бонбончињата!
„И ѓаволот чита пРада“ од Рада Петрушева (2013)
Можеби го повторил она што пред тоа некој друг го рекол.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Ја носеа в затвор и ја обвинуваа дека дејствува не против општеството, туку против човештвото.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Мислеле дека се родени надвор од својот природен елемент, дека имале некое тајно царевно потекло – дека биле кнезчиња што по некоја зла судбина, од таинствени причини, онакви новородени биле дадени да ги одгледува семејство на селанчишта и дека само го чекале денот кога ќе им се обелодени вистинскиот идентитет, кога ќе се развражи вражбата и кога конечно ќе се ослободат, ќе се ослободат од здодевните секојдневија на обичниот живот меѓу нормален народ и кога конечно ќе се вратат на местото во општеството со богатите и славните што по правдина им припаѓа, во друштвото на убавиот и најпрефинет свет.259 Копнежот по живот во естетска милост и во естетска хармонија, во сетилен раскош и задоволство, поривот да се издигнеш во светот и да се дружиш со повисоките сталежи, стремежот да стекнеш, собереш и да трошиш – да се опкружиш со убавини, реткости и скапоцености или, во случајот на Пол, со „згодни работи, со придушена светлина и со свежо цвеќе“ – сето тоа почнало да ја симболизира суштината на извесен вид машки геј-субјективитет, и тоа уште од времето на Оскар Вајлд.260 Во својата неисцрпна студија на Вајлд и на машката геј-култура, Нил Бартлет му посветува цело поглавје, насловено „Сопствености“, на односот на геј-мажите кон нивните ствари.261
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Знам, ќе им треба на нашите ...
„Дружината Братско стебло“ од Јован Стрезовски (1967)
(...) Да не мислиш на „потребата од разбирање“? На потребата за еден вид „сигурност“ на раскажувачите дека читателите ќе им веруваат на нивните приказни, како во „Верувате ли?“?
„Вител во Витлеем“ од Марта Маркоска (2010)
Се замислуваше во своето откриено време коешто ќе им го пренесе на другите за да се проверат многу легенди, митови, темни кажувања.
„Тврдина од пепел“ од Луан Старова (2002)
Балканците, на пример, сепак во нивниот јазик ќе имаат доволно зборови од османската епоха, кои на пример, на еден Грк и Албанец, ќе им овозможи каква-таква комуникација.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Знаеја дека некогаш можеби ќе им притреба.
„Патот на јагулите“ од Луан Старова (2000)
Ќе им испеат ли песни за да останат низ песните во споменот на потомците или само камен поцврсто ќе заријат в земја или со кама и штик подлабоко ќе изрежат белег во стебло?...
„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)
Ете дојде момент да ми кажат каков човек бил, сфатив зошто сите така чудно ме гледаа во Западот кога ќе им кажев кој ми е дечко и дека сум дошла таму за да живеам со него.
„Знаеш ли да љубиш“ од Ивана Иванова Канго (2013)
И двајцата по првото искуство беа согласни дека ако продолжат, на секоја заемка османизам да ѝ го посветуваат истото време, тогаш ќе им бидат потребни години за да ја приведат работата кон својот крај.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Дали ќе им се допадне тоа што се влечкаат кон салата, кон столиците како претепани змии?
„Календар за годините што поминале“ од Трајче Кацаров (2012)
- Зар досегашното пријателство на тој начин ќе им го вратиме, - свикал еден од нив.
„Дружината Братско стебло“ од Јован Стрезовски (1967)
- И на војводите ли ќе им даваме чифлици да прават!
„Луман арамијата“ од Мето Јовановски (1954)
Кој Брезничанец за нив ќе им верува оти на два залака леб од дома дошле и не можеле колку барем да подвикнат.
„Будалетинки“ од Мето Јовановски (1973)
Бреза, голема, мала моја, во нашиот крај девојките на твоја возраст веќе почнуваат да размислуваат за мажење и си одбираат момче што ќе им се допадне.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
- А, ние на нашите? – процедив низ заби. – Ајде полека да се извлечеме одовде, патем нешто ќе смислиме.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
Ќе им го распараат пакетот и ќе им го избуричкаат.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Веќе се распишани и награди за оние кои на брмчалата ќе им го откријат патот до полјаната каде што ќе се случи двобојот меѓу Давид и Голијат.
„Светилничар“ од Ристо Лазаров (2013)
АНТИЦА: Ако, мори, нека дојдат, со радост ќе им ја дадам душава.
„Антица“ од Ристо Крле (1940)
Во тој снежен потоп луѓето најмногу се плашеа од смртта и се плашеа да не им се затрупаат и оџаците со снег па да се задушат, да не може чадот да излегува, да не може воздухот да влезе; кога ќе им се вдадеше, ќе подизлезеа надвор и ќе го исчистеа снегот што ги затвораше прозорците за да влезе во куќата светлина и воздух.
„Свето проклето“ од Јован Стрезовски (1978)
- Ноќеска и ние ќе им запржиме и ќе им свариме уште поубава чорба - рече Горјан и се насмеа.
„Волшебното самарче“ од Ванчо Николески (1967)
Можеби иде денот кога некои поповолни општествени услови ќе им ги оправдаат тврдењата.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Ако сега одеднаш биде крај на светот, а само вие останете жива и дојдат некои мали зелени какво искуство ќе им пренесете?
„Одбрани драми“ од Горан Стефановски (2008)
Ако во поглед на одделни прашања за кои се одлучува се поделат гласовите на повеќе различни мислења, така што ниту едно од нив нема мнозинство, прашањата ќе се разделат и гласањето ќе се повторува сè додека не се постигне мнозинство.
„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)
Младите понекогаш мислат дека родителите се семоќни, можат да имаат сè што ќе посакаат, можат да купат сѐ што ќе им се допадне.
„Добри мои, добар ден“ од Глигор Поповски (1983)
- Луѓето сакаат да остават на овој убав свет нешто што ќе трае повеќе од нив, нешто што ќе им служи на другите луѓе.
„Билјана“ од Глигор Поповски (1972)
Ако судот, поради било која причина, не работи на денот на закажаното рочиште, е должен да го објави на својата веб-страница и на видно место во судот, денот и часот на одржувањето на новото рочиште, а странката е должна да се информира за истото (чл. 126, ЗПП).
„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)
Живеејќи отсекогаш во блискост со големите француски писатели чии дела ќе им ги открива на своите студенти во Скопје, пред да стане амбасадор на својата земја во Париз, Старова ќе ја наследи и традицијата на убавото пишување: настојчивост и строгост во функција на смислата од каде што ќе се роди, како искра меѓу два силекса светлината...
„Времето на козите“ од Луан Старова (1993)
Томе се закануваше дека ќе се прекачи по оградата и дека, ако не го пуштат, ќе им каже на сите деца дека на Дора и на Ане им се допаѓа Огнен.
„Чкртки“ од Румена Бужаровска (2007)
Вака оставајќи сама да решам, ме оставија да се измачувам.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
На оние што сѐ уште се подготвени налутено да се присетат на „турските ѕверства“, ќе им одговори Владимир Соловјев: „Турските ѕверства ние ги помниме, а зарем одамна во Русија, па и во другите земји, сопствените турски ѕверства исчезнале?... а што се однесува до вашите христијани и нехристијани, за жртвите на сите ѕверства la question manque d’interet (прашањето е лишено од интерес): ако мене некој ми ја гули кожата, јас нема да му се обраќам со прашањето: од која сте вие вероисповед, милостив господине? - и ни најмалку нема да бидам утешен ако се покаже дека луѓето што мене ме мачат се непријатни и неугодни не само за мене, туку згора на тоа, како христијани, гнасни се и за својот сопствен Бог, со чиишто заповеди се подбиваат“. 10.08.1992.
„МАРГИНА бр. 36“ (1997)
Радо ќе им дадев информации што ќе можеа да ги употребат во одбрана на предметот во своите соопштенија за јавноста.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Во меѓувреме моја е грижата како оваа вест ќе им ја соопштам на Никодин и Светлана.
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
Наутро ќе отидев на гумното, имавме плевна и таму едно десет минути ќе одремев и кога ќе ме прашаше каде сум била, ќе им речев кај плевната бев по нужда, па ќе продолжев да влачам.
„Три жени во три слики“ од Ленче Милошевска (2000)
Ако не ме повлечеше Марина, не знам што ќе им речев на другарките, не знам што ќе им одговорев, но чувствував дека имам потреба да ја заштитам Вера, мислев дека беше неправилно обвинета.
„Друга мајка“ од Драгица Најческа (1979)
Кога ќе им речам на моите кои шетаат надвор, среде бел ден на сретсело да ти удрат едно дваесетина стапови по голи плеќи и гол гас, тогаш ќе научиш и цел живот ќе памтиш и на другите ќе им кажуваш.
„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)
Кога ќе се одложи рочиштето, судот веднаш на присутните ќе им го соопшти местото и времето на новото рочиште.
„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)
Доколку денес не сме кадарни да создадеме нови перспективи, тоа значи дека пак ќе им пристапиме на тие стари „решенија”.
„МАРГИНА бр. 21“ (1995)
- Денес ќе им ебам мајката на прес-конференција.
„Двоглед“ од Горан Јанкуловски (2011)
- А оној, мајче, крадецот? Му пораснала ли нова тртка?
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Кога ќе завршат со скалите ќе им дозволам да поработат и околу моиве раце - заврши таа и на витрината на нејзината насмевка се појавија само неколку потемнети заби.
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
— Друго ме боли, ќе им велам и одам секаде кај што ќе ми речат.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Што ќе им текне...
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Тие резултати јас ги резимирав во два пункта: Македонија по Востанието е загубена за бугарската народност и Македонците ќе си ги сознаат грешките што беа причина за несреќите од воставањето, ќе се откажат од досегашната насоченост на нивното национално самосознание и ќе им отворат систематска борба на сите национални и верски пропаганди во Македонија, вклучително и на бугарската, за да можат со одделувањето на своите интереси од интересите на пропагандите да го постигнат националното обединување помеѓу себе.
„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)
Е, после ќе те одерат така добро што и твоите внуци ќе им плаќаат оштета на внуците на поштарот.
„Тибам штркот“ од Зоран Спасов Sоф (2008)
За која уметност ќе им зборувате?
„Одбрани драми“ од Горан Стефановски (2008)
Ехе, на сите ќе им раскаже дека неговиот внук прв се искачил на Орелска Чука!
„Бојан“ од Глигор Поповски (1973)
Би можеле тие да нѐ ликвидираат кога ќе им се посака.
„Црнила“ од Коле Чашуле (1960)
Но, уште нема определено кој ќе им ги предава овие прдмети на македонските деца.
„Патувања“ од Никола Кирков (1982)
И таа му велеше да ги поздрави. Кога ќе им пишува.
„Омраза - длабоко“ од Драгица Најческа (1998)
Значи, нема ништо безбедно во таканаречените позитивни претстави – особено кога ја немате општествената моќ да ги зацврстите.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Од КСС, пак, велеа дека со оваа измена ќе им бидат отстранети „ограничувањата“ на оние луѓе кои сакаат да работат 26 то на нова дефиниција за т.н. сменско работење, според која работа во смени значи „секој метод на организирање на работата во смени во која работниците се сменуваат едноподруго, на исто работно место, во согласност со одреден план и кое може да биде континуирано или со прекини“ – вклучувајќи ја потребата за работниците да работат во различно време во даден период на денови или недели (чл. 9, ЗИДЗРО/окт.09).
„Обезвреднување на трудот“ од Савески, Апасиев, Ковачевски, Василев (2010)
Ќе им се скисне и ним од неговите самоволија, та белким ќе го предадат.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Кога? На пример, кога ќе им посеат трошки на терасите, и тие одеднаш, во млазни ескадрили, почнуваат да атерираат.
„Човекот со четири часовници“ од Александар Прокопиев (2003)
Ќе им пуштиме абер кога ќе е време за товарење. Послушај ме, Доце, за наше добро.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
- Господи, не заборавај нѐ ... Му верувале на видовитиот дека ги следи некаков куп крлушки, заби и нокти, бездруго да се надвисне над нив, да ги поклопи и да ги стори испокинати мртовци со дрипаво месо на студените коски, сета таа бедна расфрленост да се сфати со последното делче на свеста и пак таа свест да се бори да остане непобедена.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Тој им ветил на заточениците дека ќе им го даде сето она што го предвидувал законот.
„Солунските атентати 1903“ од Крсте Битоски (2003)
И така не ги ни сметаат за неуспеси, туку едноставно како дополнителни сликовитости, разработки и потврди за суштествувањето како играње улога.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Жената ме молеше да им речам на борците да не кршат повеќе ореви, а јас ѝ реков: Бабо, не грижи се, сега ќе им речам.
„Три жени во три слики“ од Ленче Милошевска (2000)
А основни генералии, секако, мојата секретарка ќе им земе при прием на листа на чекање, па ако треба и ќе постојам пред капија, да чујам се караат ли дење, офкаат ли ноќе, тепаат ли деца и како им се насадени овошките низ дворот, па кога ќе дојдат на ред, од врата ќе паднам во транс: „Имаш дуња во дворот или воденики на балкон“.
„И ѓаволот чита пРада“ од Рада Петрушева (2013)
Ен Камис КАДЕ ШТО РАБОТАМ На парче нормата носи заработка.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
Луѓето најпрвин се плашеа, но кога дресерот ги увери дека нема ништо да им стане, дека војниците ќе ги држат кучињата врзани за синџири и не ќе им даваат да се допрат до никого што ќе го откријат, и кога почнаа за таквата вежба да плаќаат и пари, некои од селаните се согласија и прифатија.
„Свето проклето“ од Јован Стрезовски (1978)
Категоријата „идентитет“ нуди веродостојна основа за принципиелна поткрепа за еднаков третман на поединците што ѝ припаѓаат на некоја таква група така што ќе се претставуваат како општа класа на лица – група иста како и сите други – и така што ќе им се обезважнат заедничките, дречливи разлики, сите оние забегани и тревожни дребулии што, всушност, барем делумно ја дефинираат, разграничуваат и составуваат групата.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Скоро ќе се врати мајка им и таа ќе им каже кој е виновен што им изгаснал огнот.
„Било едно дете“ од Глигор Поповски (1959)
Но како ви се чини, дали таа борба ќе биде победоносна за нив? – Не. – Таа само ним ќе им го ископа гробот.
„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)
„Со вашиот пример на почит ќе им покажете на вашите деца, а мои внучиња, точно 13 на број, што е вера во Бога, зашто тој ве подари на мене и тој ми помогна да ве изгледам“.
„И ѓаволот чита пРада“ од Рада Петрушева (2013)
- Одмаздољубивоста е грда особина – заниша Игбал со главата. – И никаде не води. Обидувај се да се ослободуваш од неа.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
На машините ја префрламе грижата да гледаат за нас, како што наскоро на компјутерите ќе им ја препуштиме грижата за одлучувањето.
„МАРГИНА бр. 10“ (1997)
Оти на тој начин, најлесно ќе им биде да си кажат надвор кој се, што бараат и за каков третман се подготвени од страна на законодавната и извршната власт, а пред се, од публиката.
„Календар за годините што поминале“ од Трајче Кацаров (2012)
— Ќе ги држиме сардисани дури да ги изгорат фишеците, па око не се теслимат, тогаш ќе им влеземе и живи ќе ги фатиме, или најпосле, ќе запалиме куќава и бити вајде — донесоа решение заповедниците, а веќе и самиот бимбашија од кашлата пристигна со целиот табур војска од пет шестотини души.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
А тоа не е да ни помагаат да си живееме среќно и весело до крајот на животот, туку да ни овозможуваат да насобереме што е можно повеќе антисоцијални возбуди во мигот и да ни дадат структурирано заедничко место во кое ќе им даваме полет, израз и издув на своите романтични мечти – без да си нанесуваме себеси и на партнерите никаква трајна емоционална штета.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Се бранеа луѓето со крпи, шамии, капи, со сè што ќе им се најдеше в рака.
„Јанsа“ од Јован Стрезовски (1986)
Мислам дека знам една болничарка што ќе им помага место мене.“
„Две Марии“ од Славко Јаневски (1956)
Имаше и такви кај кои, откако ќе им ја излижев сјајната и блага шарена обвивка, ќе стасав до делот исполнет со сол, а тој толку многу ги печеше заборавените рани и потсетуваше на лажност и на измама.
„И ѓаволот чита пРада“ од Рада Петрушева (2013)
Ќе го стасаат волците осамникот и ќе го нападнат, тој ќе заколе еден или два и ќе им избега.
„Забранета одаја“ од Славко Јаневски (1988)
Ќе ми го обели образот, а јас ќе им ги затворам муцките на сите што не веруваат во него.
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
Одново се поставуваат така што во средиштето ќе им бидат општествената признаеност, дефиницијата на државјанството, значењето на патриотизмот, практиката на вероисповедањето, идејата за семејството.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Од друга страна се држеа за својата мисла дека децата ќе им требаат за работа и по чифлизите кога ќе пораснат.
„Калеш Анѓа“ од Стале Попов (1958)
Тој ќе им ја расплаче... - рече Калчо.
„Дружината Братско стебло“ од Јован Стрезовски (1967)
Делумно токму преку таквите жанрови, најпосле, децата си ги пронаоѓаат сопствениот глас и сопствената личност, си наоѓаат пристап до субјективниот израз, се здобиваат со карактер.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Подоцна кога ќе спечалиме ќе им ги вратиме сите позајмици.
„Знаеш ли да љубиш“ од Ивана Иванова Канго (2013)
Понекогаш ним самите пове­ќе им се допаѓа МDМА па ќе си купат од неа за лична употреба, но велат дека луѓето во Англија бараат само МDЕА.“
„МАРГИНА бр. 37“ (1997)
Но, Ружа продолжи да се кара и самата со себе. - Мрзи белосветски! Да не бев јас, старата колиба досега ќе им паднеше на глава.
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
Мислам, иако Митра се противи, таа сепак ќе им даде благослов!
„Црна билка“ од Ташко Георгиевски (2006)
Во некој празничен ден луѓето, и постари и помлади, ќе се соберат некаде во некоја куќа или на сретсело и, како обично, ќе заприкажуваат, ќе им тргне разговорот и во еден момент кога заборавиле на сѐ што ги делело и на сите караници поради браздата, волот или нивата, ќе станат мили еден на друг и ќе почнат да се сеќаваат.
„Луман арамијата“ од Мето Јовановски (1954)
- Луѓето сакаат да остават на овој убав свет нешто што ќе трае повеќе од нив, нешто што ќе им служи на другите луѓе.
„Маслинови гранчиња“ од Глигор Поповски (1999)
Веројатно со текот на времето, ним ќе им се придружат и други автори чиишто имиња се присутни на страниците на оваа книга.
„МАРГИНА бр. 34“ (1996)
Јас им доаѓам како некој што ќе ги изведе и што ќе им го одложи најтешкото.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Ти на твоите ќе им кажеш дека си сместена во студентскиот дом.
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
Се стресе од тоа откритие, исто како кога на луѓето прв пат ќе им кажат дека ’ркаат.
„Невестата на доселеникот“ од Стојан Христов (2010)
Ти ќе им кажеш на докторите која сум. Дека сум школувана... Паметна... Не сум за овде... Здрава сум!"
„Омраза - длабоко“ од Драгица Најческа (1998)
Иако исплашени дека газдите ќе им се одмаздуваат, тие сепак се одважија да излезат на штрајк. 
„Обезвреднување на трудот“ од Савески, Апасиев, Ковачевски, Василев (2010)
Последнава забелешка, патем, нема за цел да им спушти на оние меѓу нас што одат по бањите, по сопчињата и по секс-клубовите; таа треба само да потсети за што тоа, всушност, служат тие машки геј-институции.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
- Малку ќе им направам трошок и на моиве, но се надевам дека ќе испливаат.
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
А потоа, велеше: - Коле, кои луѓе од нашето село живеат во долното мало?
„Постела на чемерните“ од Петре Наковски (1985)
И Татко ја убедуваше Мајка, смирено и сталожено, но чувствувајќи го нејзиниот внатрешен немир, дека наскоро ја привршуваат работата со Камилски и тогаш целосно ќе им се препушти на семејството и децата, макар што не сакаше да нагласува колку работата со неговиот пријател беше за доброто на децата и потомците. И така сите трпеливо го очекуваа крајот на мисијата...
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Забележав дека сите чудно ме гледаа кога ќе им кажев кој ми е дечко.
„Знаеш ли да љубиш“ од Ивана Иванова Канго (2013)
Стаса владиката со пајтон од градот, се собраа луѓето околу него да чујат што ќе им рече, што ќе им советува во ова зло што ги снајде.
„Јанsа“ од Јован Стрезовски (1986)
Крајната цел на имитацијата на Копола на една женска имитација на Џоан Крафорд е да им се овозможи на Соник јут пристап до еден поткултурен стил на настран културен отпор, кој ѝ е директно противен на таквата комодификација, а на кој ќе можат да се повикаат, кој ќе можат да си го присвојат и да ѝ го претставуваат на сопствената публика како негова хип алтернатива.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
- Кои другари? Даме и Тихи? – се насмеав јас. – Ти, Даме и Тихи лом ќе ги направите? – се смеев. – Па, вие не сте тепачи!
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
Ликвидаторите можат, во согласност со содружниците, односно со акционерите и со доверителите, да отуѓуваат одделни објекти од ликвидациониот имот на одделни акционери и на содружници – ако со тоа не се повредуваат правата на другите содружници, на акционерите и на доверителите.
„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)
А јас потем ги бркав во воздух словата што летаа кон небото, додека не се разбудив во страшен страв.”
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
Но штом; родот безумен, суров грбот го врти на својот труд и жртвата моја не му е требна и сѐ што засадив корне од корен тој отров наместо јас да го смукнам нив право во очи ќе им го плукнам.
„Одбрани драми“ од Горан Стефановски (2008)
И на децата кога им беше тешко ќе им речеше: НИКОЈ НЕ Е ВЕЧЕН, и мене често ми го велеше: Што мислиш, ти ВЕЧНА СИ?
„Седум години“ од Зорица Ѓеорѓиевска (2012)
Беше прогласена (според Out.com) за „химна на настраните што ќе им стави крај на сите химни на настраните.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Прописно ќе им припаѓа и таа ќе се наведне и ќе му помогне да ја повлече на брегот.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
На сите ним им порачува, доколку се најдат во иста или слична ситуација, веднаш да побараат свој близок адвокат, кој ќе им помогне: „Сега, после првиот спор, е лесно...
„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)
Сепак има една надеж: се слуша дека Дедо Мраз ќе им донесе на софијанци поголема безбедност во движењето по улиците.
„Патувања“ од Никола Кирков (1982)
А ќе им дојдеме доака, и нас ќе ни дојде умот!
„Парите се отепувачка“ од Ристо Крле (1938)
Јас, браќа, ќе им дадам...
„Свето проклето“ од Јован Стрезовски (1978)
Ја сонуваше Гита среќна што го гледа, ги чувствуваше на скочанетото тело прегратките на децата, го сонуваше мирисот на чистата постела, мирисот на целерот од супата што му ја принесуваше Гита, мирисот на нејзината кожа, нејзиниот допир, нејзините нежни галежи...
„Светилка за Ханука“ од Томислав Османли (2008)
Во продолжение во источниот ѕид од куќата, е кренат заштитен ѕид од колци исплетени во врбови прачки за да го заштити дворот да не го подлокува него езерото; на северниот ѕид од куќата залепена е плевна со покрив од слама, поцрнет и згниен; од неговиот гнилеж во пролет изникнуваат разни тревје и по некое житно стебленце чиишто семиња паднале тука од ветрот или од птиците, и тие зеленеат и живеат сè до летото кога сонцето ќе им ја истрга влагата од северните ветришта и студови; до плевната е залепен мал готварник, кој летно време служи за готвење, за перење, за сушење месо; оградата на дворот е крива-права, со штички кои не се со иста височина, со колје кои како да се редени: некои дење, некои ноќе; на места е пренапната и раширена оградата, како детско оро што неправилно се оптега; на оградата има врата доста повисока од неа, покриена со мала стреичка за да не кисне на дождот; на вратата има ѕвонец кој при отворање и затворање на вратата, одекнува со непријатен ѕвек како камбана.
„Свето проклето“ од Јован Стрезовски (1978)
На нашите родители им рекоа брзо ќе им се вратат децата.
„На пат со времето“ од Петре Наковски (2010)
Ќе им ги избирав и ќе им ги читав најубавите од нив во мој избор.
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
Танко им се сучи работата, вели, брзо ќе им се скине конецот...
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Мореее... ќе им дојдеме доака, туку што рече женава: „Откако ќе изгине народот“.
„Парите се отепувачка“ од Ристо Крле (1938)
Сакале или не сакале, ние им подлежиме на општествените околности и на културните кодови што немаме моќ да ги менуваме (барем не на краток рок), на кои имаме моќ само да им се опираме.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Пред да се сожалам над својата судбина, ја избришав застрашувачката слика од свеста.
„Пупи Паф во Шумшул град“ од Славко Јаневски (1996)
Квин изјави, според АП, дека „одлуката ќе им смени сѐ нејзе и на нејзината партнерка“. ‌Што подразбирала Квин под тоа „сѐ“?
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Во такви околности, не е некакво изненадување што многумина геј- (или протогеј-) субјекти им се опираат на приговорите од традиционалните кодови на мажественоста и женственоста или што гледаат штуро значење за себе во културните облици и активности кои таквите кодови ги обојуваат како традиционално мажествени или женствени.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
А тој самиот си се познаваше добро: ако тргне по патот на козарите, ќе им се предаде со сета душа, ќе ги поведе, ќе им ги открие своите книги за козите, ќе се вклучи вистински во времето на козите.
„Времето на козите“ од Луан Старова (1993)
Тито го уверил Маклин дека по изготвувањето на планот тој ќе им издаде наредба на своите команданти на теренот да ги преземат сите мерки за да се спроведе во дело планот во договор со неговите офицери на самото место, чија задача ќе биде да ги координираат операциите кои ги изведуваат партизаните со акциите на сојузничкото воздухопловство.
„Британските воени мисии во Македонија (1942-1945)“ од Тодор Чепреганов (2001)
Ќе го фрлам пиштолот, тоа ќе им биде гаранција дека животите не им се загрозени.
„Браќата на Александар“ од Константин Петровски (2013)
За овие акции на имателите ќе им биде издадена потврда за привремени акции, а корисниците на попустот ќе го изгубат правото на отплата на запишаните акции со попуст, доколку не ги уплатат ратите согласно роковите утврдени во овој закон (чл. 5).
„Обезвреднување на трудот“ од Савески, Апасиев, Ковачевски, Василев (2010)
Меѓу двата огранока на Партијата постои извесно количество на меѓуразмена, но само колку да се овозможи слабаците од Внатрешната партија да бидат отстранети, а амбициозните членови на Надворешната партија да се направат безопасни со тоа што ќе им се дозволи да се издигнат.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Добро знаеја дека уште ќе им бидам потребен како врвен познавач на паразитските микроорганизми.
„Патот на јагулите“ од Луан Старова (2000)
А бабата ќе им одговара: Дејди Турче, Турче, море Итро ем будало, Та лели ме прашаш, Турче, Право ќе ти кажа!
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Секој што би направил и продавал таква таблета е идиот, но тие рекоа дека не можат да ја сопрат.
„МАРГИНА бр. 37“ (1997)
- Треба да им пронајдам место за шаторите. Мислам добро ќе им биде онаму долу, над стубелот. Вода ќе им треба. - Шатори велиш, а? - Така сакаат.
„Бојан“ од Глигор Поповски (1973)
Само пареата, за миг, ќе им ги покрие лицата и возбудата.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Многумина од оние кои беа присилно донесени во Гнездо, бараа да бидат пуштени; некои молеа тивко, склопувајќи ги рацете пред докторите или паѓајќи на колена пред нив, некои пак врескаа молејќи, некои се закануваа: “Ќе ве испратам сите во пеколот,” извикуваа оние кои веруваа дека се богови, богови само за кратко паднати на земјата; оние што беа уверени дека се големи војсководци кои се сега затворени од противниците, се закануваа дека, ако не бидат пуштени со добра воља, штом одново ќе дојдат на власт ќе се осветат; а имаше и такви кои се закануваа со нешто едноставно – дека ќе им ги свиткаат вратовите на докторите, или ќе им ги прободат телата со нож.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Циркусот ја запоседна широчината крај езерото, и тие денови во селото не се знаеше кој човек е оттука, а кој циркузант: се облекуваа и децата и возрасните во партали, се шараа во лицата со бои, редеа маски и трчаа по сокаците како василичари, скокаа, врескаа, правеа сѐ што ќе им паднеше на ум.
„Свето проклето“ од Јован Стрезовски (1978)
- Александар: „Ако јас се напијам, на другите ќе им падне моралот!“
„Еп на Александар Македонски“ од Радојка Трајанова (2006)
„Зар?“, реков. „Луѓето не сакаат да им биде дадено“, продолжи Владе, „но дури откако ќе им се даде, откако ќе земат. Штом веќе зеле, стануваат неблагодарни.
„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)
Знаев дека од моето однесување момчињата беа уште поиспровоцирани, па се чинеше ќе пукнат од љубопитност какво изненадување ќе им приредам понатаму.
„Знаеш ли да љубиш“ од Ивана Иванова Канго (2013)
- Беља ќе им прави таму, бре татко, - рече татко ми.
„Крстот камбаната знамето“ од Мето Јовановски (1990)
Бугарските војници излегуваа од училиштето, до гробиштата, и поставуваа стражари околу селото. „Сутрин ште трсим шумкарите“ , зборуваа некои од војниците и погледнуваа кон планината.„Ќе им се фатите за кундакот“ , шепотеше Дуко Вендија, крстејќи се со левата рака.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Зашто сега, кога има толку многу средства за уништување на маларичните комарци и на сите други инсекти, нема да ги коси маларијата, а со враќањето на водите, ќе им се врати и едно цело мало богатство - стопанство во кое тие ништо не вложуваа а имаа голема полза од ловот и риболовот.
„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)
Хелвиг се плашеше и од моментот кога за оваа своја одлука ќе им каже на мајка си и татко си.
„Омраза - длабоко“ од Драгица Најческа (1998)
Но Петар, како човек кој во душата никогаш не го засака пишувањето, оти се раѓаш или како писател или како рибар, не сфати дека не е важно дали сите тие луѓе кои жедно ги голтаа нивните проповеди и поуки ќе им ги разберат зборовите токму онака како што тие, проповедниците на Радосната Вест, сакаа да бидат разбрани.
„На пат кон Дамаск“ од Елизабета Баковска (2006)
Да заминеш од градот и да ги оставиш сите од твоето друштво малку да видат колку ќе им недостигаш.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
Тој го виде во својата фантазија тој негибнат крај Мариово. My излегоа пред очи богатите села и селани домаќини, кои имаат полни ќесиња пари, булуци овци, сурии говеда, ергелиња коњи и наеднаш си претстави како сето тоа по пет-шест дена ќе биде негово и тој ќе стане најбогат човек не само во прилепската нахија, ами и во целиот битолски санџак, бидејќи целото тоа богатство ќе им го земе на селаните и нив ќе ги подјари да работат за него, да му робуваат.
„Калеш Анѓа“ од Стале Попов (1958)
Сега одат за Битола. Таму ќе им го предадат оружјето на Германците и тие ќе ги пуштеле да си одат дома.
„Волшебното самарче“ од Ванчо Николески (1967)
И ако ги видиш прерано, или предоцна, како да си убил нешто во себе, нешто што дотогаш во тебе живеело, или нешто што допрва во тебе требало да се роди.”
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Ќе го отворам прозорецов и ќе им викнам машки дека не сме изохрони, дека ќе ги надживеам и мртов.
„Забранета одаја“ од Славко Јаневски (1988)
Тој или јас, по негово или по мое, војна или мир – ете, така ќе им ги претстави работите...
„На пат кон Дамаск“ од Елизабета Баковска (2006)
Ете зошто мелодрамата, а не трагедијата, е естетската форма што ѝ е најподобна на машката геј-култура.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Тие се плашат пред моќта, а сурови се кога ќе им се вдаде. Мерката на стравот, често е мерка на суровоста.
„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)
Ќе запеат подоцна без тој човек и песната ќе куца и ќе се влече сакато; доколку им се придружи трет, можеби Трипун Караѓоз, со нос кој како да раснел на плодно земјиште за цвекла, и болвите преплашено ќе им избегаат од пазуви.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Нив ќе им беше полесно да се мачат една ноќ, отклку тој сиот живот со неомажена ќерка.
„Кловнови и луѓе“ од Славко Јаневски (1956)
Умре сама.
„Ласа“ од Наташа Димитриевска Кривошеев (2011)
Сосема радо ќе им поверував, спремен бев, да ми кажеа така, исто како што сум готов здраво за готово да ги прифатам победничките опела за геј-културата што везден ни ги словат.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Ајде белким ќе не запази Ристос и света Богородица мајчица, та не ќе им падне на ум да го направат тоа.
„Калеш Анѓа“ од Стале Попов (1958)
И, како што подвлекува проф. Ван Кенегем (R. C. van Caenegem), од Универ- зитетот во Гент: „[О, по ѓаволите, па] каква корист имаме ние од судиите, ако тие можат да бидат принудени да се сложат со неправичните барања на власта?“
„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)
Молчев, но во себе си помислив да му речам: ,,Убивајќи ги верите во душите на луѓето, вие, ќе им ја вкорените новата религија, со Водачот како Бог”.
„Атеистички музеј“ од Луан Старова (1997)
Најдобро е кога ќе им овозможиш на луѓето самите да си пресудуваат за своите нечесни работи.
„Календар за годините што поминале“ од Трајче Кацаров (2012)
Можеби токму сега, од онаа страна на морето, Габриел Гарсија Маркес беснее оти пак се покапал лижејќи чоколаден сладолед или го гризе остатокот од ноктот на левиот показалец оти уводникот во Камбио воопшто не е по негов вкус, а ако ги навикнеш луѓето да читаат лоши уводници ќе ги навикнеш да читаат и лоши книги, лошотилак ќе им се пикне и во мислите што значи и во животот.
„Ситночекорка“ од Ристо Лазаров (2012)
За нивната средба, за која не можеше да претпостави дека ќе им биде последна.
„Слово за змијата“ од Александар Прокопиев (1992)
А на бурите во временските прогнози одвај ќе им поверува некој шутрак тукушто излезен од својата сува семка.
„Ситночекорка“ од Ристо Лазаров (2012)
Тие стандардни, стрејт-начини на доживување на светот подразбираат начини на чувствување, како и начини на реагирање на културните објекти и активности што се веќе кодирани за родот и за сексуалноста, начини на сопствено ориентирање во однос на сите констелации на меѓусебно поврзаните вредности што се одговорни за обојување на лицата, на однесувањата и на жанровите на дискурсот со густите општествени значења кои ги носат, значења што исто така се однесуваат – без разлика колку благо – на родот и на сексуалноста.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Ќе им фрлам малку сено да жуберкаат, вели, а утре ќе ги товариме.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Вели: „Оној кој самиот ќе се одбрани тој е вистински одбранет“.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Рече ли тогаш нејќам ќе им го тргнам ножот на сите да гледа, а после и нејзе. Така ќе направам.
„Калеш Анѓа“ од Стале Попов (1958)
Стариците се шуткаат преку ден по гробиштата, доаѓа есен, ќе им треба нов дом, а децата бавно растат - чорбичката им е на посна.
„Забранета одаја“ од Славко Јаневски (1988)
Не е ли јасно и од тие постапки на македонските водачи оти Македонците зедоа самите да ги решаваат судбините на Македонија и оти тие во својата дејност се готови да се судираат и да ги усогласуваат интересите на својата татковина не само со Бугарија, но и со другите балкански државички, откако ќе им се дадат на тие државички некои обврски од страна на Македонија за укажаната помош?
„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)
Како резултат на таквата активност од британска страна, во наредните месеци НОВ и ПО на Југославија ќе стекнат нови, не само војнички туку и дипломатски предности како кај владите на антихитлеровската коалиција така и на страниците на печатот.
„Македонија низ нишанот на САД и Британија“ од Тодор Чепреганов (2012)
— Та дотера дури до таму како и она ќе лула нејзини деца и ќе им пее приспивни песнички.
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
И, којзнае кој ѓавол ќе им влезеше в глава, ќе се погледнеа како затвореници разделени со јаки железни шипки и со олкави солзи, ќе се изнаплачеа.
„Авантурите на Дедо Мраз“ од Ристо Давчевски (1997)
„Нурни ја главата во котле со ракија и ќе видиш.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Оваа анализа на моќта на многумина ќе им биде тешка за прифаќање, поради сугестијата дека многу од аспектите на нашите индивидуални начини на однесување за кои тврдиме дека се израз на нашата слободна волја, или за кои тврдиме дека се против наметнатите начини на однесување, не се она што на прв поглед се чини.
„МАРГИНА бр. 4-5“ (1994)
Пред да заспијам, пресметав како ќе го проведам утрешниот ден: ќе ги најдам децата и ќе им ја вратам црвената топка, потоа ќе го вртам глобусот пред очи и ќе отпатувам на север кај Ескимите.
„Сенката на Карамба Барамба“ од Славко Јаневски (1967)
Денес ќе им судиме. Стоп. Ќе ги стреламе пред стројот. Стоп.
„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)
Мофашите си мислат дека се кренале мртвите и одат на нив, ќе им ја вадат душата.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Ќе им го направи ќеифот на овие двајцата, што само злото во нив ги одржува во живот.
„Омраза - длабоко“ од Драгица Најческа (1998)
А можеби и мајка ми мислела дека станува збор за скапоцености што поефтинуваат штом ќе им ги довериш дури и на најблиските?
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Ќе им се покаже на луѓето без чесност и достоинство.
„Пустина“ од Ѓорѓи Абаџиев (1961)
Ќе ги завтаса војниците, ќе им дојде со здивот зад петици, и колку да ги дрпне за ногавици, ќе подзапре, ќе нѐ почека.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)