бранител
  
     
     
  
  
      
          
             мн. бранители
          
      
    
    
    
      Вид збор: Именка, машки род
    
    
	    
	      Ранг: 11442
	    
	
    
    
             
    
      
          2.
          Тој што го брани обвинетиот во кривична постапка.
        
         
          
		  Примери:
		    
	          
	            
	              Обвинителот и бранителот му пристапија на судијата со конкретен предлог.
	              
	            
	          
	          
		    
            
          
		  
		  
		  
		  
		  
      Изведенки
      
      
        
          
          1. 
          бранителка ж.
мн. бранителки
          
          
          
        
      
        мн. бранителки
          
          2. 
          бранителски прид.
бранителскиот
          
          
          
        
      
    
бранителскиот
 
   
         
	        