вектор
  
    
    
  
  
      
          
             мн. вектори
          
      
    
    
    
      Вид збор: Именка, машки род
    
    
	    
	      Ранг: 41502
	    
	
    
    
      
          
          Големина што се карактеризира со својата бројна вредност и насока, која геометриски се претставува со отсечка, определена по должина и насока.
        
         
          
		  Примери:
		    
	          
	            
	              Математичката апстракција дозволува елементите на векторскиот простор да се наречат вектори, иако директно од нив не се очитуваат количественоста и качественоста.
	              
	            
	          
	            
	              Сите вектори во математиката се разгледуваат во рамките на теоријата на векторски простори, која пак, сама по себе е дел од линеарната алгебра.
	              
	            
	          
	            
	              Како што зависи векторот на магнетното поле од векторот на електричното поле, така сум зависен и јас од тебе.
	              
	            
	          
	          
		    
            
          
		  
		  Изведенки
      
      
        
          
           
          векторски прид.
векторскиот
Пример: векторски простор
          
        
      
    
векторскиот
Пример: векторски простор