задоволен
  
     
     
  
  
      
          
             задоволни
          
      
    
    
    
      Вид збор: Придавка
    
    
	    
	      Ранг: 1269
	    
	
    
    
      
          1.
          Што сеќава задоволство од нешто постигнато, од исполнета желба и сл. 
        
         
          
		  Примери:
		    
	          
	            
	              задоволни деца
	              
	            
	          
	          
		    
            
          
		  
		  
		  
		  
		  
		  Спротивно од:
		    
			  незадоволен (прид.)
			  
			
		    
		  
		  
		  
		  
		  
		  
		  
		  
		  
      
          2.
          Што добива задоволство поради завршена работа, остварување на очекуваното и сл. 
        
         
          
		  Примери:
		    
	          
	            
	              Судот е задоволен со објаснението. 
	              
	            
	          
	            
	              Тие останаа задоволни од виденото. 
	              
	            
	          
	          
		    
            
          
		  
		  
          3.
          Што е добро расположен, ведар, среќен; што покажува задоволство. 
        
         
          
		  Примери:
		    
	          
	            
	              Сите станаа, очигледно задоволни од разговорот. 
	              
	            
	          
	            
	              Тој не покажа задоволен израз на лицето. 
	              
	            
	          
	            
	              На усните му лебдеше задоволна насмевка.
	              
	            
	          
	          
		    
            
          
		  
		  
          4.
          Hа кој му е исполнета желбата, потребата и сл. 
        
         
          
		  Примери:
		    
	          
	            
	              задоволени барања, задоволени желби
	              
	            
	          
	            
	              задоволени деца
	              
	            
	          
	          
		    
            
          
		  
		  Изведенки
      
      
        
          
           
          задоволеност ж.
Состојба на тој што е задоволен, на тоа што е задоволено.
          
          
        
      
    
Состојба на тој што е задоволен, на тоа што е задоволено.
 
   
         
	        