рбет
  
     
     
  
  
      
          
             мн. рбети
          
      
    
    
    
      Вид збор: Именка, машки род
    
    
	    
	      Ранг: 7609
	    
	
    
    
      
          1.
          (’рбет) Главен дел од скелетот на човек и на некои животни што се протега по должината на грбот. 
        
         
          
		  Примери:
		    
	          
	            
	              Му го скрши ’рбетот на коњот.
	              
	            
	          
	          
		    
            
          
		  
		  
		  
		  Слично со: 
		    
			  рбетен столб (сло.)
			  
			
		    
		  
		  
		  
		  
		  
		  
		  
		  
		  
		  
		  
      
          2.
          Врв, врвен дел на нешто. 
        
         
          
		  Примери:
		    
	          
	            
	              По остриот ’рбет на ридот.
	              
	            
	          
	          
		    
            
          
		  
		  
		  
		  
		  
      
          3.
          Основен, најважен дел на нешто, што го потпира. 
        
         
          
		  Примери:
		    
	          
	            
	              ’рбетот на движењето
	              
	            
	          
	          
		    
            
          
		  
		  
		  
		  
		  
      Изрази
      
        
          
            (разг.) Без рбет е - подлизурко.
          
      
        
          
            (разг.) Свива рбет - се покорува.
          
      
    
    
    
 
   
         
	        