чукало
мн. чукала
Вид збор: Именка, среден род
Ранг: 22487
2.
Направа со која се чука при обработка на некои земјоделски култури (’рж, грав, ореви и др.).
Англиски:
knocker
Со чукала го чукаа граорот.
Изведенки