закаса (св.)
Ќе ја закаса печурката, ќе ги заврти очите, и ќе почне да подзема со јазикот, да ги преклопува вилиците.
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)
Ти е страв да го закасаш со устата; ти се лепи на забите, ти се рочка меѓу прстите.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Таа пребледе, бргу го погледна братучедот, кој веќе стануваше, и си ги закаса усните.
„На пат кон Дамаск“
од Елизабета Баковска
(2006)
