име (ср.)
Прилеп - то е име славно, тамо е живејал некога си крал ни Марко, в него е царувал.
„Крвава кошула“
од Рајко Жинзифов
(1870)
Чунки сам знаеш ти стрико; те молам, стрико, ако е кабил, кажи ми како ти е името? ( „Името ми е, Силјане, му рекол домаќинот, Аџи Кљак-кљак, внучко!“)
„Силјан штркот“
од Марко Цепенков
(1900)
Во село Мало Коњари имаше еден човек многу чесен и кроток, на име Божин.
„Силјан штркот“
од Марко Цепенков
(1900)
Тој имаше само еден син на име Силјан; имаше Божин и една ќерка.
„Силјан штркот“
од Марко Цепенков
(1900)
Во животот ропски, во страшниот пекол не, никогаш нема никој да не врати; а работа чесна го сакаме веков, имињата славни почит да ги злати.
„Локвата и Вињари“
од Лазар Поп Трајков
(1903)
Бугарската држава беше повеќе со словенско население, но со името на нејзините образувачи, т.е. монголските Бугари.
„За македонцките работи“
од Крсте Петков Мисирков
(1903)
37. Инж. Христо Станишев е член на ВМОК во Софија, а по расцепот на “врховистите” (1902) стана претседател на Врховниот комитет што го поддржуваше ЦК на ТМОРО и издаваше и свој весник под истото име “Реформи”.
„За македонцките работи“
од Крсте Петков Мисирков
(1903)
Во народните песни не еднаш се употребува името „каурин” и „рајатин”, и „земја каурска” или „земја рајатска” во етнографско значење.
„За македонцките работи“
од Крсте Петков Мисирков
(1903)
Толку ли го цениш името и трудот на татко ти?!
„Духот на слободата“
од Војдан Чернодрински
(1909)
А твоите другари, без да си сторил било какво зло, фрлија кал на твоето име и народот им поверува…
„Духот на слободата“
од Војдан Чернодрински
(1909)
Јордан! И од името негово не можам радост да видам...
„Печалбари“
од Антон Панов
(1936)
А, кога ќе се роди, татково име да носи. Ќе ѝ биде на мајка атерот.
„Печалбари“
од Антон Панов
(1936)
ЈОРДАН: Е, ама Симка е чорбаџиска ќерка, тешко гази. Колку чини името!
„Печалбари“
од Антон Панов
(1936)
ТЕОДОС: Нема една мана, туку триста. Прво и прво, името — Стојанка, селско име.
„Чорбаџи Теодос“
од Васил Иљоски
(1937)
АРСО: Е, тогаш и кумството е — свршена работа: в недела на крштавање „Кажи, куме, име“. (Му покажува со движење како ќе го носи и држи на раце бебето.)
„Чорбаџи Теодос“
од Васил Иљоски
(1937)
КЕВА: Името е од кумот... Се гледа умот.
„Чорбаџи Теодос“
од Васил Иљоски
(1937)
МИТРЕ: Како ви беше на ваша милост името?
„Парите се отепувачка“
од Ристо Крле
(1938)
МИТРЕ: Ништо, ние ќе си го пуштиме Анѓелета, со името на бога.
„Парите се отепувачка“
од Ристо Крле
(1938)
МИТРЕ: Нека оди! Јас го пуштив со името на бога.
„Парите се отепувачка“
од Ристо Крле
(1938)
Зашто, какво име лошо носи македонскиот народ, та се срамиш да се наречеш Македонец ами Грк?
„Антица“
од Ристо Крле
(1940)
