позоба (св.)
– „Ја чекај да си позобам троа црвје, и така ми се јаде,“ си рекол Силјан и си влегол во браздите да си збира црви.
„Силјан Штркот“
од Марко Цепенков
(1900)
Гаврану, праша, гаврану. Зошто ги позоба ѕвездите?
„Две Марии“
од Славко Јаневски
(1956)
