право (ср.)
Ја ај кажи ми да чујам јас, да да видам имаш ли право што се срдиш?“
„Силјан штркот“
од Марко Цепенков
(1900)
26. Весникот “Право” (2.11.1894 – 13.3.1903) се печати во Софија, првин како “Орган на политичките и духовните интереси на бугарското население во Турција”, а завршува како “орган на македонско-одринските интереси”.
„За македонцките работи“
од Крсте Петков Мисирков
(1903)
Значи, централното наречје има зад себе, така да се рече, историски права.
„За македонцките работи“
од Крсте Петков Мисирков
(1903)
28. Се прашува, кого го убедија ” Movement Macedonien”, “Право”, “Автономија” и др. во тоа оти се борат за слобода Македонците, а не оние што се викаат “Бугари” и се од Македонија и Бугарија? – Никого.
„За македонцките работи“
од Крсте Петков Мисирков
(1903)
Гледаме дека Кауцки всушност апсолутно нема право кога се повикува на Англичаните воопшто (тој би можел да се повика само на вулгарните англиски империјалисти или на вулгарните апологети на империјализмот).
„Империјализмот како највисок стадиум на капитализмот“
од В. И. Ленин
(1917)
Ако водачите на денешната таканаречена
„социјалдемократска“ партија на Германија со право го добија името „социјалимперијалисти“ т.е. социјалисти на зборови, а империјалисти на дело, уште во 1902 година Хопсон го одбележи постоењето на „фабијанските империјалисти“ во Англија, кои му припаѓаат на опортунистичкото „Фабијанско друштво“.
„Империјализмот како највисок стадиум на капитализмот“
од В. И. Ленин
(1917)
Еден од нив, во белешката за една англиска публикација која донесува извештај за конференцијата на подвластените нации и раси, одржана на 28-30 јуни 1910 година и составена од претставници на разни народи од Азија, Африка и Европа кои се наоѓаат под туѓинско владеење, пишува коментирајќи ги говорите на таа конференција: „Ни велат дека треба да се бориме против империјализмот; владејачките држави треба да го признаат правото на подвластените народи на самостојност, меѓународен суд треба да го контролира исполнувањето на договорите склучени меѓу големите држави и слабите народи.
„Империјализмот како највисок стадиум на капитализмот“
од В. И. Ленин
(1917)
Има право. И чорбаџи Теодос ми стори добрина со есап: да ми го земе лозјето.
„Чорбаџи Теодос“
од Васил Иљоски
(1937)
СЕЛАНЕЦОТ: Та, ако не ја тепаш, таа тебе ќе те тепа... И има право сиромашката.
„Чорбаџи Теодос“
од Васил Иљоски
(1937)
А не е ни роден човек што би могол да ми го земе тоа право!
„Антица“
од Ристо Крле
(1940)
А јас што е право, не можам тоа да го сторам.
„Антица“
од Ристо Крле
(1940)
РИСТАЌИ: Се разбира дека е така. Јас имам право да ја дадам кому што сакам.
„Антица“
од Ристо Крле
(1940)
Широчината не е без сајбија иако е тој без тапија, без документ, речиси, со кое би имал право да го чини она што го чинеше.
„Улица“
од Славко Јаневски
(1951)
— Имаше право Митре, бидејќи овие војници што беа спроти него не беа некои други ами неговите селани — мариовци, што ги дотераа Бугарите да се толчат еден спроти друг, како тие со брата си Петрета.
„Крпен живот“
од Стале Попов
(1953)
„Крвта не била вода“ — си рече тој. — „Имало право старите што го велеле тоа“.
„Крпен живот“
од Стале Попов
(1953)
Милан го осудуваше Јована за предавство, овој Милана за кукавичлак што избега во Бугарија и го остави него на цедило, и на крајот на краиштата и Милан виде дека Јован си имал право донекаде што се предал, бидејќи друга глава немало во торбата.
„Крпен живот“
од Стале Попов
(1953)
По еден час и Бошко Манев, кога дотрчаниот Танас му кажа, исто така знаеше што го чека зашто арнаутскиот обичај на сите им беше познат: кога некој ќе ти плати за сѐ што кај тебе јал и пил – тоа значеше дека има право да ти одмазди како што сака за она што мисли дека си му го сторил.
„Луман арамијата“
од Мето Јовановски
(1954)
Уште пообемна е неговата општествена дејност: бил секретар на Друштвото на писателите, секретар и претседател на Македонскиот ПЕН центар (сега почесен потпретседателот), основач и претседател на Граѓанскиот комитет за македонско-грчки дијалог и разбирање, основач и претседател на Хелсиншкиот комитет за човекови права на Република Македонија (сега почесен претседател), член на бордот на Транспарентност Македонија, член на писателите при Универзитетот во Ајова, САД, главен уредник на издавачкото друштво „Стерна“.
„Луман арамијата“
од Мето Јовановски
(1954)
Сите права, чекај. Ќе чека, мислев.
„Две Марии“
од Славко Јаневски
(1956)
„Сега имам право и јас нешто да барам од тебе. Земи го мантилот. Надвор е есен.“ ...
„Две Марии“
од Славко Јаневски
(1956)
