прилега (несв.)
Та нему му прилега погребението свето!
„Сердарот“
од Григор Прличев
(1860)
Во гимназијата и на универзитетот Хегел не покажувал никакви знаци на исклучителни способности, бил повеќе прилежен и уреден колку што обдарен, и по се изгледало дека ќе стане еден од просечните доценти на некој од многубројните немски универзитети.
„Значењето на Хегеловата филозофија“
од Кочо Рацин
(1939)
Прилегаше на пенушка од некое исечено дрво, а на сите страни му се простираа пипалки како корења.
„Бегалци“
од Јован Бошковски
(1949)
Сум гледал рујна пролетна зора, сум гледал орел во крилен лет, сум гледал реки, езера, мора, но како тебе прилеган Пирин не видов нигде на овој свет?
„Мое село“
од Ванчо Николески
(1950)
Под мене се растурија црешите - прилегаа на капки крв.
„Улица“
од Славко Јаневски
(1951)
Тој плачеше и го гледаше пламенот. Прилегаше на предив маѓесник.
„Улица“
од Славко Јаневски
(1951)
Мислев дека ние децата прилегаме на возрасните но сѐ почесто се уверував дека повеќе тие се деца.
„Улица“
од Славко Јаневски
(1951)
Си го симна букарот, го остави на ред, а Доста ги остави ѓумовите и застана крај Митра, срамежливо, како што ѝ прилега на млада невеста и тоа јабанџика.
„Крпен живот“
од Стале Попов
(1953)
Не, тоа не ќе биде обично разделување и една младост попусто измината, разделбата ќе прилега на цврсто прегрнување на некој превој непознат далеку во иднината.
„Слеј се со тишината“
од Ацо Шопов
(1955)
Во празната куќа на голите ѕидови им прилега само нож.
„Вардар“
од Анте Поповски
(1958)
Јас сум си учена на селската; не ми прилега таа што ми ја даваш.
„Калеш Анѓа“
од Стале Попов
(1958)
V Господи Од пепелва на моево царство Народи мажи и сиромаштија. Прилега ним да им принесеш барем камен Со него да се хранат и да израснат Високо високо До откај почнува да се симиња Царството твое надолу Од тамо да го здогледаат Своето кој знае кое колено Што им недостасува.
„Вардар“
од Анте Поповски
(1958)
ФЕЗЛИЕВ: (Нетрпеливо и иронично.) Овој збор, Иване, сосем не ти прилега тебе.
„Црнила“
од Коле Чашуле
(1960)
А сѐ е тука:слики по ѕидовите тешки двојни завеси врз прозорците ормани што прилегаат на мртовечки сандаци исправени покрај ѕидовите несмасни кожени фотелји штавени овчи кожи расфрлани по подот една земјена Геновева и ламба прокудена во аголот притисната од темновиолетовиот абажур.
„Црнила“
од Коле Чашуле
(1960)
Нејзините зборови се неразбирливи и прилегаат повеќе на изгубени, искинати крикови.)
„Црнила“
од Коле Чашуле
(1960)
Сака да живее како што му прилега.
„Пустина“
од Ѓорѓи Абаџиев
(1961)
Не си султанов везир или нешто друго што му прилега да се перчи.
„Пустина“
од Ѓорѓи Абаџиев
(1961)
Па и царот си живее како што му прилега, а никој не му пречи.
„Пустина“
од Ѓорѓи Абаџиев
(1961)
Веќе беше истрчан низ вратата и веќе беше зел да го дроби тој снег, забиен со своите скокови во неговата длабочина и завиорен во еден огромен круг околу зградата на својата пилана, среде таа шума, чии што дрвја прилегаа повеќе на облаци од окит, а здивот веќе му збиваше во градите како триста тапани.
„Белата долина“
од Симон Дракул
(1962)
Зградичката на пиланата, потисната како недоотворена кртечина под дебелиот снежен покривач, смачкана од една дебела снежна капа, прилегаше на недопорастена печурка.
„Белата долина“
од Симон Дракул
(1962)