разжести (св.)
Со долготрајна осаменост, се разжестувам, тој го ослободува духот од предрасудите на провинцијалноста и лицемерието.
„Слово за змијата“
од Александар Прокопиев
(1992)
„Знаете, јас сигурно ја знам госпоѓицата од некогаш, многу порано“ реков и тој веќе гледаше во мене како да сум лудак; претпоставувам дека помисли да го викне обезбедувањето на мирен начин, без да ме разжести и од тие причини рече: „Почекајте“.
„Папокот на светот“
од Венко Андоновски
(2000)
