тогаш (прил.)
Зар некаков демон кон пропаста стрмна нѐ турна. Браќата мои под ридон ко рибите насуво тогаш во борбата бурна, да се прпелкаат видов.
„Сердарот“
од Григор Прличев
(1860)
А тогаш и најтврдиот од очи солзи срона: го стигна жалта својот врв.
„Сердарот“
од Григор Прличев
(1860)
А тогаш од водата некаков рибар што минал беше го спасил со сила.
„Сердарот“
од Григор Прличев
(1860)
Ах Боженце, и ти златна Богородице, ви се молам, душата да не ми ја земете дури не се сторам пак човек и тогаш ќе познае татко ми и мајка ми како ќе работам во куќава и како ќе ги слушам“.
„Силјан Штркот“
од Марко Цепенков
(1900)
Ако, на пр., г. Станчев е претставник на кнезот, а не на Бугарија, тогаш не се такви Цоков, Бешков и др.
„За македонцките работи“
од Крсте Петков Мисирков
(1903)
Токму за тие „разочарани” и „неразочарани” словенофили Мисирков тогаш и писмено ги извести ВМОК во Софија и ЦК на ТМОРО во Солун.
„За македонцките работи“
од Крсте Петков Мисирков
(1903)
16. Хајнрих Каличе тогаш беше австро-унгарски амбасадор при Високата порта во Цариград.
„За македонцките работи“
од Крсте Петков Мисирков
(1903)
Ако сум виновна, тогаш убиј ме!
„Духот на слободата“
од Војдан Чернодрински
(1909)
„Да замислиме дека до крај е дојден развитокот на тенденциите што ги видовме: тогаш – паричниот капитал на нацијата е обединет во банките; банките се сврзани меѓу себе во картел; инвестициониот капитал на нацијата е излеан во форма на вредносни хартии.
„Империјализмот како највисок стадиум на капитализмот“
од В. И. Ленин
(1917)
Во Англија монополистичките сојузи на капиталистите, картелите и трустовите, никнуваат во најголем дел – за разлика од другите земји во кои заштитните царини го олеснуваат картелизирањето – само тогаш кога бројот на главните конкурентски претпријатија се сведува на „некакви две дузини“.
„Империјализмот како највисок стадиум на капитализмот“
од В. И. Ленин
(1917)
А кога таа операција израснува до џиновски размери, тогаш се покажува дека грст монополисти ги потчинува под себе трговските и индустриските операции на целото капиталистичко општество, добивајќи можност – преку врските на банките, преку текуштите сметки и другите финансиски операции – отпрвин точно да се
известува за состојбата на работите кај поодделни капиталисти, потоа да ги контролира, да влијае врз нив по пат на проширување или стеснување, олеснување или отежнување на кредитите, и на крај наполно да ја определува нивната судбина, да ја определува нивната рентабилност, да ги лишува од капиталот или да им овозможува брзо и во огромни размери да го зголемуваат својот капитал итн.
„Империјализмот како највисок стадиум на капитализмот“
од В. И. Ленин
(1917)
Ми се бендисуваш. Тоа си беше поубаво. Немаше тогаш ни мерници, мелници, како ли се викаат?
„Печалбари“
од Антон Панов
(1936)
ТЕОДОС: Тогаш ќе пијам да се опијам! Дајте го тоа шише! (Пие.)
„Чорбаџи Теодос“
од Васил Иљоски
(1937)
Мене тогаш не ми најде ни една мана, ама затоа сега ми наоѓа по сто секој ден.
„Чорбаџи Теодос“
од Васил Иљоски
(1937)
Знаеш, чорбаџике, тогаш како ни заповеда: „Тури на ум, глупава Анастасијо, ако ме разбудиш уште еднаш порано или подоцна отколку што сум рекол, бегај од мојава куќа и повеќе да не се вратиш!“
„Чорбаџи Теодос“
од Васил Иљоски
(1937)
ПАНДЕ: Тогаш мошорело ама сега паѓаат (покажува со раката) олкави пластои.
„Парите се отепувачка“
од Ристо Крле
(1938)
МИТРЕ: Е, арно! Седи си со главата меѓу уши. Кога ќе тури тогаш ќе видиш.
„Парите се отепувачка“
од Ристо Крле
(1938)
Тогаш Анѓеле што ќе прави на тоа парче земја, оттаму како ќе се врати ако не го примат?! (Потонува во мисли).
„Парите се отепувачка“
од Ристо Крле
(1938)
Кога ќе се апстрахира реалниот и конкретен свет, кога ќе се издели тој во празни шеми на логичките категории, и кога овие ќе се пуштаат во еден особен, од Хегел воспоставен логички ред, тогаш навистина развитокот на светот изгледа како развиток на „апсолутниот дух“.
„Значењето на Хегеловата филозофија“
од Кочо Рацин
(1939)
Хегел, се разбира, мораше да биде исчистен од својата метафизика, мораше безусловно да биде отфрлена неговата некритичка доверба во рационалистичкото умување — и дури тогаш можеше да се создаде вистински дијалектички метод што го овозможува спознавањето на природата и општествената стварност.
„Значењето на Хегеловата филозофија“
од Кочо Рацин
(1939)
