абер (м.)
Младите штрчиња ги учеле да летаат нависоко и Аџијата беше распратил абер по сите страни да се чинат азар сите штркови, за на свети Панделимон да тргнат за на вилает; му стори абер и на Силјана за и тој да се стори азар.
„Силјан штркот“
од Марко Цепенков
(1900)
Барем сега чу и ќе знае! Друго е кога ќе имаш абер од една работа, а друго е кога не ќе знаеш ништо.
„Парите се отепувачка“
од Ристо Крле
(1938)
А после дома ќе пратат абер: „Филан се наоѓа кај нас, пратете сто, или двесте наполеони — тука веќе колку ќе им коптиса душата — за да ви го ослободиме.
„Парите се отепувачка“
од Ристо Крле
(1938)
Барем да чуеме некој абер. (Го зема филџанот).
„Парите се отепувачка“
од Ристо Крле
(1938)
Ако можам ќе ѝ пратам абер по баба Анча, но не верувам.
„Антица“
од Ристо Крле
(1940)
— Види, бре коџобаши, прати го абер на тој пезевенк нета се приберит дури не сум кажал на кајмакамот во Прилеп.
„Крпен живот“
од Стале Попов
(1953)
—' Ич, јас ни абер, кога вака: еден ден Ристе ми ти носи нешчо во торбата.
„Крпен живот“
од Стале Попов
(1953)
— Ќе видиме кој на кого! — и одговори Крчо и побегна долу Црневата улица, за да му стори абер на Шпира, вечер да слезе до кај нив долу. — Татко нешчо те вика, — му рече.
„Крпен живот“
од Стале Попов
(1953)
Штом останаа сами, дедо Ангеле се приближи кон комитите: - Абер ви носам, - рече.
„Луман арамијата“
од Мето Јовановски
(1954)
Во тоа време пристигна абер од Скопје дека го бараат пашата, а од Прилеп – го бараат кадијата, та требаше да се растури целата дружина и бунтовниците пак да ја избегнат катастрофата.
„Калеш Анѓа“
од Стале Попов
(1958)
Во целата таа мака, блед, испрекинат зрак му се плеткаше во душата: што не избрза и не испрати абер во Ресен: „Барем татко ми да не црвенее пред овие...“
„Бојана и прстенот“
од Иван Точко
(1959)
Три дена нестрпливо стариот татко на Назлам-бег, на чардакот од кулата, чекаше од потерата да му го ослободи младиот син или да донесат некаков абер.
„Гоце Делчев“
од Ванчо Николески
(1964)
- Стори ни абер ако е нешто опасно. Жити сѐ што ти е најмило.
„Будалетинки“
од Мето Јовановски
(1973)
По недела две се најде отепан Турчинот, Катил Шериф, на патот за Прилеп; по друга недела две Тоше Налев им стори абер дека го видел Толета во Битола како се шета по атпазар, та се осмелил дури и на ан кај него да појде и да му ги побара седумнаесетте лири што му остана должен Јован Сиве во Старавина.
„Толе Паша“
од Стале Попов
(1976)
Инаку, ко в лош театар: окото солзи лачи, а срцето, сокриено, абер си нема за тоа...
„Куршуми низ времето“
од Љупчо Стојменски
(1976)
Носат повеќе јадење отколку што требе, си наоѓаат разни мани само да не се в село; криат по јамите алишча, благота.
„Толе Паша“
од Стале Попов
(1976)
— Прочитав, мудур ефенди, ама не ме израдува многу — му одговори кратко јузбашијата и, седнувајќи на покажаниот стол, ја извади кутијата со тутун, та му понуди на стариот Арслана.
„Толе Паша“
од Стале Попов
(1976)
Маж ѝ нејзин отепа еден качак и доби абер дека сето семејство ќе му го сотрат.
„Свето проклето“
од Јован Стрезовски
(1978)
Утредента добил абер од Зенула: „Ти ми го отепа син ми - јас твојот. Крв за крв...“
„Свето проклето“
од Јован Стрезовски
(1978)
Властите испратија абер во Потковицата дека пребегале во Бугарија, но никој до денеска не се јавил да каже дека ги видел или дека слушнал од некого оти нашинците се најдуват таму, во Бугарија.
„Потковица на смртта и надежта“
од Миле Неделкоски
(1986)
