мастило ср.

мастило (ср.)

Не ште пишеше перо ми с крваво мастило, немаше да ви опишам наше тешко време!
„Крвава кошула“ од Рајко Жинзифов (1870)
Тоа беше Оливер Твист, преку чии корици со зелено мастило стоеше името и презимето на Ана.
„Улица“ од Славко Јаневски (1951)
А потоа следеа безброј прашања: крадам ли зелени сливи, пијам ли мастило, ја читам ли Библијата, фаќам ли ракови?
„Улица“ од Славко Јаневски (1951)
Отец Симеон седна на подот и му напиша на брата си писмо со мастило, крв и ракија. „Брати Јоване.
„Месечар“ од Славко Јаневски (1959)
Мастилото на дипломата дека сум жена уште не е исушено.
„Месечар“ од Славко Јаневски (1959)
Убавата, голема кукла Лила ги донесе Тетратките, а Росица веќе го наполни кантичето со мастило и го крена високо над нив.
„Градинче“ од Бистрица Миркуловска (1962)
Го враќа перото во шишето со мастило, повторно го опфаќа цртежот со поглед, потоа, држејќи ги рацете на грбот, шета низ одајата.
„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)
После ќе ги бакнувам буквите, мастилото.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
- Дедо, заборавивме да провериме дали возот го вози чичко Јастреб, прјателот на тато, којшто на рацете има исцртано разни натписи и фигури со мастило што не се брише до крајот на животот, - се туфкав.
„Јас - момчето молња“ од Јагода Михајловска Георгиева (1989)
Грстот песок крај неговите нозе само за миг ќе потемни од палавата капка мастило што бегајќи од перцето веднаш се впива во ненаситените усни на песокот.
„Слово за змијата“ од Александар Прокопиев (1992)
Долгоушлестиот лад поет кој умее во капка мастила да ги наслушне подземните гласови, се сокрива во некој јавен ВЦ и останува во него со часови. Плаче.
„Слово за змијата“ од Александар Прокопиев (1992)
Иако земаат само некои безначајности. Како на пример преостанатото мастило од перото со кое Достоевски ги напиша последните зборови.
„Балканска книга на умрените“ од Мето Јовановски (1992)
Го вртам торбичето и гледам: се растекле низ него искршените шишиња од мастилото, капеле по патот и оставале трага.
„Прва љубов“ од Јован Стрезовски (1992)
Во нашата лабораторија моментално дреме еден малецок Хулк, сѐ уште во шишенце, го вкрстуваме со чудесновишниот мочуришен октопод- капиталец што испушта (ко одбрана) огромни количества на отровно мастило.
„МАРГИНА бр. 6-7“ (1994)
На времето, Татарите го беа спасиле Бојс лечејќи му ги изгорениците со мед и мастило.
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
Перцето ја кинеше хартијата на ситни ленти и распрскуваше мастило насекаде по излогот и рекламата, која и покрај тоа и понатаму можеше да се чита.
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
Не ги мачка работите, не расфрлува мастило наоколу.
„МАРГИНА бр. 21“ (1995)
Не, туку страв во главата на Дипигус, вкрстени слики од предубедувања и стрипови, или едноставно рефлекс врежан со мастило како еден енграм- тетоваж?!) Дипигус се задушува и ја исплукува рибината глава, по што и Пајо Ентропија и Даркер и останатите девет лошотии на масата почнуваат да се кикотат и да ги плукаат несварените залаци.
„МАРГИНА бр. 21“ (1995)
После сето она што го минавме на претходното место воопшто немавме примедби на куќава, но набрзо по вселувањето секое утро почнав да забележувам траги од тела на некои крупни бубачки по тепихот на долниот кат; случајни, како мртви глисти на улица после дожд; а кога прв пат ги здогледав, личеа на топченца волна или парченца кал од детски чевли, или, понекогаш, ако завесите се навлечени, толку потсетуваа на дамки од мастило или темни изгореници што се ужаснував, бидејќи, уште на самиот почеток, тој дебел тепих ме беше престрашил, па првата недела чекорев по него посакувајќи чевлите да ги прождерат моите боси стапала.
„МАРГИНА бр. 35“ (1997)
Човек е во искушение ова дело да си го претстави како катедрала од хартија и мастило, меѓутоа со оглед на тоа дека авторот потекнува од една повеќенационална средина, замислената претстава, споменатата градба, би требало да се поврзе колку за католички и за православни култни места, толку и за џамијата.
„Атеистички музеј“ од Луан Старова (1997)
Повеќе