медитира (несв.)
      
      
        
          
          
        
        
              
          Како и да е, има навистина премногу слоеви за читање кај                               Гринавеј („Бебето на Макон“, на пример, може да се сфати                               и како филм кој медитира над фамозното транс-историско                               непријателство меѓу иконофилите и иконофобите?!), но тонот на апокалипсата секогаш е доминантен, не давајќи му кој знае колку простор на, од друга страна сепак прекрасно рафинираниот хумор на Гринавеј, многу суптилно ужлебен меѓу „литерарното“ и филмското”; сарказмот, велам, сепак доминира и често дотура прав врз и онака распаднатите кулиси на еден одамна умрен свет.
        
      
    
    
    
      „МАРГИНА бр. 8-9“
        
        (1994)
        
        
    
    
  
      
      
        
          
          
        
        
              
          Полупријатното чувство исчезна од неговото медитирање.
        
      
    
    
    
      „1984“
         од Џорџ Орвел 
        (1998)
        
        
    
    
  
      
      
        
          
          
        
        
              
          Тито, долго време потоа, овде изгради резиденција за да медитира пред водите.
        
      
    
    
    
      „Патот на јагулите“
         од Луан Старова 
        (2000)
        
        
    
    
  
      
      
        
          
          
        
        
              
          -Најдобриот начин е токму медитацијата: кога човекот медитира, сигурно се пренесува до примателот, брановите се смирени, патот е чист.
        
      
    
    
    
      „Мудрецот“
         од Радојка Трајанова 
        (2008)
        
        
    
    
  
      
      
        
          
          
        
        
              
          Кога медитирам, се враќам таму и го слушам секој удар на ветрот што ја бранува водата.
        
      
    
    
    
      „Читај ми ги мислите“
         од Ивана Иванова Канго 
        (2012)
        
        
    
    
  
      
      
        
          
          
        
        
              
          Додека медитиравме на она сум, значи постојам, ние навистина, и бевме, и постоевме, во тоа што го работевме и го живеевме. Сега сѐ е поинаку.“
        
      
    
    
    
      „Полицајка в кревет“
         од Веле Смилевски 
        (2012)