прегне (св.)
      
      
        
          
          
        
        
              
          Прегнете волој а широки ниви,  фрлајте плодни зрна,  земјата сега вечно е ваша,  порите бразди црни!
        
      
    
    
    
      „Мое село“
         од Ванчо Николески 
        (1950)
        
        
    
    
  
      
      
        
          
          
        
        
              
          Сѐ беше разволнувано: прегнуваше, заколнуваше и ја опијануваше душата... А клетата Бимбила... - Невесто моја...
        
      
    
    
    
      „Бојана и прстенот“
         од Иван Точко 
        (1959)
        
        
    
    
  
      
      
        
          
          
        
        
              
          Двајцата другари го прегнаа и тргнаа...
        
      
    
    
    
      „Гоце Делчев“
         од Ванчо Николески 
        (1964)
        
        
    
    
  
      
      
        
          
          
        
        
              
          По патот нагоре и надолу минуваа главно војници;одеа повеќето пешки, но се видуваше и по некое магаре или маска, а помина и една кола прегната со волови.
        
      
    
    
    
      „Будалетинки“
         од Мето Јовановски 
        (1973)
        
        
    
    
  
      
      
        
          
          
        
        
              
          Сега здрав и со бистар ум, се прегнал во рало. Изорал малку земја.
        
      
    
    
    
      „Пупи Паф во Шумшул град“
         од Славко Јаневски 
        (1996)
        
        
    
    
  
      
      
        
          
          
        
        
              
          Откако стана, се зами и испуши една цигара, одеднаш сфати дека нема што да прави и му стана здодевно, а не можеше ни да помисли да се врати в постела да прелегне и да се обиде да презаспие.
        
      
    
    
    
      „Продавница за љубопитните“
         од Мето Јовановски 
        (2003)
        
        
    
    
  
      
      
        
          
          
        
        
              
          Веднаш царот ја прегнал својата кочија и кинисал по царството да го бара својот вистински син.
        
      
    
    
    
      „Македонски народни приказни“
         од Иван Котев 
        (2007)