тава (ж.)
ФИДАН: (Донесува тава со грав). Ајде, да вечераме!
„Печалбари“
од Антон Панов
(1936)
АМПО: (На главата држи тава, под мишки праз и погача...) И погача...
„Чорбаџи Теодос“
од Васил Иљоски
(1937)
Таа така си кроеше: тројца браќа се: Стојо, Илко и Трајко; три куќи; три таками за куќите. Море — волови; море — овци; море — товарни добици, пашита, море — нивје за тројцата браќа, три пералника, три месариика, три ѓума, три тави, шест тепсии.
„Крпен живот“
од Стале Попов
(1953)
И пазарот се свршува докај ужина, но нашите свадбари ќе преноќеваат и оваа ноќ, да се почестат и вечерва со тава риби, оти света Петка не дава мевце. A за винце — пак ќе се напијат, ако им остане по некој динарец од денеска, ако не, ќе запише Селчанецот, тако што запиша и Мечето од Пушмарка.
„Крпен живот“
од Стале Попов
(1953)
Оганот се разгоре, а невестата се врати ја кладе тавата та сланината почна да пишти. Не поминаа ни десет петнаесет минути, ете ти една, „чума“ кај Карабуклиови.
„Крпен живот“
од Стале Попов
(1953)
Ми се јави една тетка и јас ѝ кажав дека сум гладен а лебот изгорел в тава.
„Било едно дете“
од Глигор Поповски
(1959)
Срипа и поштарот. - Лакоми, од тава ќе ти ја украдат рибата!
„Бојана и прстенот“
од Иван Точко
(1959)
- Тато го барам, тато. Изгорел лебот, се запали в тава...
„Било едно дете“
од Глигор Поповски
(1959)
Се прибра во колибата, стави малку маст во тавата, стави топла вода, во неа сол, па во таа топла, масна течност, го надроби како камен стврднатиот тричник.
„Бојан“
од Глигор Поповски
(1973)
Го подгреа здрвениот качамак во тавата, скрши поголемо парче сирење и по пет минути тавата беше како измиена.
„Бојан“
од Глигор Поповски
(1973)
Кога лебот доволно се натопи во маслото и во колибата замириса на пржено, Бојан изрона одозгора и парче сирење, па пак ја стави тавата на огнот, убаво разбркувајќи го со лебот.
„Бојан“
од Глигор Поповски
(1973)
Толе поседе во Прилеп четири пет дена. Му занесе на Горѓија четири пет тави дебело бравско месо, но не го пуштија да се види со него.
„Толе Паша“
од Стале Попов
(1976)
И Мирче влезе во кошарката да накрши една тава јајца, иако беа петрови пости.
„Толе Паша“
од Стале Попов
(1976)
Ничкосаниот чун пред куќата му служеше како маса: на него јадеше, на него пиеше, на него риби чистеше, грав требеше, зелки сечеше; отпадоците им ги фрлаше на гуските во езерото, кои, кога ќе го видеа, се собираа од сето село; тој им ги фрлаше отпадоците в клун и им велеше: „Лапни ми, да си ми здрава - дур' не ми паднеш в тава“.
„Свето проклето“
од Јован Стрезовски
(1978)
Со тава од фурна, со печено месо на жар, со риба пржена во тавче, со домати и пиперки, и со лубеници, кои овде лете ги има многу.
„Патувања“
од Никола Кирков
(1982)
И после гори, црцори, како да топи сало в тава. Маки нивни, неискажливи.
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)
По него трза калајџијата од Крушево што идеше да ни ги поднови тавите, тепсиите, ѓумовите.
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)
Го печам брашното в тава, а децата само ми крадат.
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)
Оти трпезата само се полни со јадења, јагнешко печено, дроб-сарма, тава со ориз, рогушки и смокви и што ти не.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Првата тава ни ја даде нам, а кога ја испржи втората тава со компирчињата, таа ѝ рече на мајка ми: - Пушти им троа вино на овие дамазлаците наши!
„Крстот камбаната знамето“
од Мето Јовановски
(1990)
