лице
  
     
     
  
  
      
          
             мн. лица
          
      
    
    
    
      Вид збор: Именка, среден род
    
    
	    
	      Ранг: 80
	    
	
    
    
      
          1.
          Предниот дел од главата на човекот.
        
         
          
		  Примери:
		    
	          
	            
	              човечко лице 
	              
	            
	          
	            
	              Си го мие лицето. 
	              
	            
	          
	          
		    
            
          
		  
		  
		  
		  Слично со: 
		    
			  образ (м.)
			  
			
		    
		  
		  
		  
		  
		  
		  
		  
		  
		  
		  
		  
      
          2.
          Израз на умствена или душевна состојба; изглед (најчесто со придавска определба).
        
         
          
		  Примери:
		    
	          
	            
	              црвено лице
	              
	            
	          
	            
	              весело лице
	              
	            
	          
	          
		    
            
          
		  
		  
		  
		  Слично со: 
		    
			  изглед (м.)
			  
			
		    
		  
		  
		  
		  
		  
		  
		  
		  
		  
		  
		  
      
          3.
          единка, личност
        
         
          
		  Примери:
		    
	          
	            
	              стручно лице
	              
	            
	          
	            
	              духовни лица
	              
	            
	          
	            
	              непознато лице
	              
	            
	          
	          
		    
            
          
		  
		  
		  
		  
		  
      
          4.
          Личност, лик, јунак во драмско, во уметничко дело.
        
         
          
		  Примери:
		    
	          
	            
	              главно лице
	              
	            
	          
	          
		    
            
          
		  
		  
          5.
          Надворешна, предна, горна страна на нешто.
        
         
          
		  Примери:
		    
	          
	            
	              лице и опачина
	              
	            
	          
	            
	              лицето на земјата
	              
	            
	          
	            
	              Облечи ја кошулата на лице.
	              
	            
	          
	          
		    
            
          
		  
		  
		  
		  
		  
		  Спротивно од:
		    
			  опачина (ж.)
			  
			
		    
		  
		  
		  
		  
		  
		  
		  
		  
		  
      
          6.
          Обработена страна на нешто (платно, кожа, картон, плетало).
        
         
          
		  Примери:
		    
	          
	            
	              Лицето на платното беше меко.
	              
	            
	          
	            
	              куќа со убаво лице
	              
	            
	          
	          
		    
            
          
		  
		  
          7.
          Граматичка категорија кај заменките и глаголите со која се означува личноста која зборува (1. л.), соговорникот (2. л.) и личноста или предметот за кој се зборува (З. л.).
        
         
          
		  
		  Изрази
      
        
          
            Каже в лице - јавно, отворено.
          
      
        
          
            Во лицето на - во некого, во нешто.
          
      
        
          
            Како имаш лице! - Како не ти е срам!
          
      
        
          
            Лице в лице - непосредно еден спроти друг.
          
      
        
          
            Прави лице (некому) - лицемерно ласка, угодува некому.
          
      
        
          
            Со две лица - изработено така да може да се употребува од двете страни (обично за ткаенина).
          
      
        
          
            Со две лица - за тој што е непостојан, бескарактерен, превртлив.
          
      
    
    
    
      Изведенки
      
      
        
          
           
          лиценце ср.
мн. лиценца
дем. и хип.
          
          
        
      
    
мн. лиценца
дем. и хип.
 
   
         
	        